|
|
Post by » Aline. on Feb 2, 2008 17:37:18 GMT 2
Rebecca sloeg het boek dicht en las het laatste briefje van Vic nog even door. Hij kon nu ieder moment binnenkomen... Ze plantte het dikke boek op de hoge stapel naast haar en liet haar blik even over het perkament voor zich gaan, wat haar opstel was voor Toverdranken. Ze zuchtte even en keek in de richting van de deur, die ze vanuit haar plaats gemakkelijk in de gaten kon houden. Ze kon zich nu toch niet meer concentreren op het opstel, dus keek ze verlangend in de richting van de deur.
Ze had Vic al een tijdje niet meer gezien - veel te lang, wat haar betreft. Ze verlangde er echt naar om weer eens met hem samen te zijn. Toen ze de deur van de bibliotheek open zag gaan maakte haar hart een sprongetje, maar ze zuchtte even toen ze zag dat het iemand anders was.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Feb 4, 2008 9:28:48 GMT 2
Hij had het laatste briefje nog steeds in zijn hand. Het was dan wel wat verfrummeld, hij had het niet losgelaten. Zijn hart sloeg veel sneller dan normaal, de combinatie haasten naar de bibliotheek en het vooruitzicht Rebecca te zien liet het veel sneller kloppen. Onderweg was hij wel tegen zo'n 10 mensen aangebotst maar zijn gedachten dachten toch maar aan één ding. Rebecca.
Iets zwaar ademend kwam Vic aan op de 2e verdieping. Daar liep proffesor Banning die hem tegenhield. 'Heb je dat verslag over de Gniffelspreuken nog steeds niet ingeleverd?' Vic kon die man van binnen wel een schop verkopen maar glimlachde vaagjes terwijl hij nog steeds zwaarder ademde. 'U krijgt hem binnenkort, ik moet nu snel weg.' Hij draaide zich om dat hij met zijn rug naar de ingang van de bibliotheek stond en naar achter liep maar Banning liet hem niet zo makkelijk gaan. 'Als ik het morgen niet voor 12 uur heb dan wordt het strafwerk meneer Yinten.' Het kleine mannetje staarde nog even naar Vic, op zo'n manier als hij nu zou lopen hij meteen al strafwerk kreeg. Vic zuchtte, wierp een blik op de ingang van de bieb en keek daarna weer naar Banning. Ergens hoopte hij dat Rebecca hem zou komen redden. |
|
|
|
Post by » Aline. on Feb 6, 2008 19:43:46 GMT 2
Onbewust begon Rebecca op de tafel te tikken in een constant ritme, waardoor enkele leeringen geïrriteerd omkeken. Nadat eentje woedend 'ssst' gesist had, stopte Rebecca hiermee. Maar meteen ging ze door met tikken met haar voet, wat minstens even irritant was. Haar blik was nog steeds op de ingang van de bibliotheek gericht, en naar haar idee deed Vic er wel erg lang over.
Na een tijdje kon ze het wachten niet meer aan, dus pakte ze haar tas, veegde haar spullen er in een keer in en sprong op. De stoel viel op de grond en zorgde voor een flink lawaai. Snel zette ze de stoel weer overeind, maar merkte de blikken van andere leerlingen maar nauwelijks op. Haar gedachten waren bij Vic toen ze de bibliotheek uit stapte, al wist ze niet wat ze nu ging doen. Hier blijven of Vic zoeken? Gelukkig hoefde ze geen keuze te maken, want ze zag Vic een eindje verderop staan. Verrukt riep ze zijn naam, gooide haar tas op de grond en rende richting Vic.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Feb 10, 2008 13:25:05 GMT 2
Banning zei niks maar zijn blik liet hem niet gaan. Vic kon zichzelf wel slaan, hoe ging hij zichzelf nou hieruit redden? 'Uh, proffesor?' stamelde hij. Waarom zei hij niet gewoon dat hij belangrijkere dingen had te doen. Een opdracht voor Kruidkunde of een verslag voor Sneep? Nee, leraren vonden hun eigen vak het belangrijkst.
Ineens hoorde hij zijn naam en met een ruk draaide zijn hoofd richting de bibliotheek ingang. Zijn hart maakte een sprongetje en Banning kon hem niks meer schelen. Het verfrummelde briefje in zijn hand viel en dwarrelde naar beneden en de kleine leraar keek hem na. Vic snelde naar Rebecca terwijl hij haar naam riep. Nog geen 50 centimeter van haar vandaan bleef hij staan. Eerst keek hij haar aan in haar ogen maar uit een impuls sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte haar tegen zich aan. 'Ik heb je gemist.' flusiterde hij zachtjes in haar oor en hoorde ver weg de deur van Bannings lokaal dichtgaan.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Feb 10, 2008 18:39:12 GMT 2
Rebecca zag eigenlijk niet eens dat professor Banning bij Vic stond. Ze had alleen oog voor haar vriendje, en een glimlach van oor tot oor kwam op haar gezicht te staan. Ze had hem zolang al niet meer gezien... Het waren misschien een paar dagen, maar voor haar idee jaren, misschien zelfs eeuwen. Ze nam al zijn gelaatstrekken opnieuw in zich op.
Toen Vic op haar af kwam rennen en zijn armen om haar heen sloeg, deed zij hetzelfde. Rebecca hield Vic stevig vast en begroef haar gezicht in zijn shirt. 'Ik jou ook...' mompelde ze. Ze voelde zich weer helemaal gelukkig nu Vic zo dicht bij haar was. Ze hief haar hoofd weer op en keek diep in Vics ogen, met een gelukzalige glimlach op haar gezicht staan.
|
|
