Back to the begin {open}

[robin]

Litha liep nochalant door de kerkers, ze streek met haar hand door een pluk haar heen. Haar koffer met kleuren en andere benodigheden sleepte ze met een hoopkabaal achter zich aan. ''Zouden ze me gemist hebben Scypte?'' Vroeg Litha aarzelend aan haar zwarte raaf. Deze zat krassend op haar schouder en hielt zijn kopje iets schuin, zijn kraaloogjes staarde haar helder aan.

Litha zuchte diep toen ze voor het porter van zwaddericht stond. Zou ze wel naar binnen gaan, waarom was ze eigenlijk terug gekomen? ze konden het best af zonder haar. Ze schudee even lichtjes haar hoofd heen en weer. Denk positief, probeerde ze zich voor te stellen.

Ze verstapte zich, waarom-, opnieuw steeg het haar hoofd ten boven. Als haar ouder-, ze stopte even met denken. ''Een leuke vakansie gehad?'' acteerde ze in haar hoofd ''ja he was hardstikke leuk in Japan'' mochten ze ermee komen, ze had genoeg smoezen bedacht om onder alles uit te komen.

Met op geheven kin duwde de de deur van het portret open. Ze stapte naar binnen, en smeet haar koffer neer. Zelf keek ze even rond ''Kon-, hey'' riep ze terwijl ze midde in de leerlingen kamer bleef staan.

[admin.]

Pete had al de hele ochtend in de leerlingenkamer rondgehangen en ook een aantal straffen uitgedeeld, waardoor er een groepje leerlingen kwaad naar hem stond te kijken. Het deerde hem niet; hij was hoofdmonitor geworden zonder dat hij het wou, dus zou hij zich ook aan de regels houden. Even fronste hij, wierp een schuine blik op de leerlingen die hem aankeken en boog zich terug over zijn boek, waarin hij even daarvoor diep verdiept was. Toen er iemand binnen kwam en haar koffers neersmeet, schrok hij dan ook - en viel daarbij van zijn stoel, in zijn vlugge beweging. 'Godve- Hoi.' Met een vlugge veeg haalde hij zijn hand door zijn haar en keek naar Litha, een meisje dat hij niet eerder gezien. Wat niets zei, want hij was hier nog niet zo heel erg lang. Even glimlachte hij naar haar. Oh yeah, ziet er niet slecht uit, hij wist dat hij het niet zou kunnen laten om met haar te flirten, zoals hij met elk meisje deed.

[robin]

Litha aaide Scypte zachtjes lang zijn glanzende zwarte veren. Ze keek half op toen ze iemand licht hoorde vloeken. ''hm, hey'' zij ze, terwijl ze zich naar de jongen toe draaide en hem bekeek. Litha glimlachte even, ze had hem nog nooit eerder gezien vast en zeker later in het jaar ingestroomt

Ze keek nog even de leerlingenkamer rond, maar merkte niemand anders nieuw op, behalve een paar eerste en tweede jaars. Maar dat interesseerde haar niet véél.

''Dus-,'' begon ze, ze ging op de bankleuning zitten waar ze haar tassen ook had neer gesmeten. ''Ik ben Litha'' stelde ze zich voor. Dat was natuurlijk wel zo gepast, tenslotte kende ze hem nog niet.

[admin.]

[/b] zei Pete, terwijl hij zich overeind krabbelde. Het was een behoorlijke genânte - en pijnlijke - actie geweest die hij gemaakt had, en hij beschuldigde zichzelf daar ook van. In ieder geval wist hij het te verbergen. 'Pete William Dorton, Zwadderich - uiteraard.' In de korte tijd dat hij hier was had hij wel doorgehad dat leerlingen op Zwienstein zich altijd voor leken te stellen met hun afdeling, alsof dat duidelijk maakte of je iemand kennen moest. 'Ik geloof níét dat ik jou eerder heb gezien, of wel?'

Zonder op antwoord te wachten haalde hij - opnieuw - zijn hand door zijn haar, nam een flinke hap adem en ging weer op de stoel zitten waar hij voorheen ook had gezeten. Deze kraakte evn onheilspellend, maar hij negeerde het. [/ul][/sup]

[robin]

Pete William Dorton Litha fronste een enkele seconde waarna ze opnieuw haar ogen over Pete liet glijden. ''Pete Dorton?'' herhaalde ze, ze keek evenverbaast op, zijn gezicht kwam haar vaagjes ergens bekent van voor. Al wist ze niet hellemaal zeker van wat precies, maar zijn ogen..

''Ik zit al een tijdje op zweinstein daar niet van-, maar je komt me ergens wel héél bekent voor'' Zij ze tenslotte nadat ze doorhad dat ze all een tijd naar hem had lopen staren zonder ook maar iets terug té zeggen.

[Madjic]

Met zijn ogen dicht lag Zed op de bank, hij sliep niet maar het scheelde niet veel. Na een saaie les en het op zijn kop krijgen omdat hij in slaap was gevallen in Sneeps les, was hij best uitgeput. En toen hij ook nog eens omver werd gegooit door zijn hond toen hij binnen kwam, was het al helemaal voorbij. Op de bank vallen en een tukkie doen leek hem een uitstekend idee.
Aan zijn voeten lag Mack, die lag wel te slapen en gebruikte zijn baasjes voeten maar als kussen.
Zed luisterde naar de andere twee, hij vroeg zich af of mensen altijd zo makkelijk en open deden als ze elkaar voor het eerst ontmoette. Hij moest bijna lachen van de gedachte die in hem op kwam, maar hij hield zich netjes in.

[admin.]

[/b] vroeg hij verbaasd. Hij kende geen enkel persoon van vroeger meer; zijn verleden probeerde hij zoveel mogelijk achter zich te houden. Even zocht hij oogcontact met haar, maar hij richtte zijn blik al snel weer af. 'In ieder geval zal je me niet van hier kennen, op vandaag na,' zei hij simpelweg, waarna hij zijn schouders ophaalde en zijn elleboog op tafel plaatste. Vervolgens schoof hij zijn boek verder de tafel op en keek schuin naar Litha.[/sup][/ul]

[robin]

(pas op met wat je denkt Ted of Litha overvalt me niet haar vriendelijkheid)

Litha glimlachte zwakjes, ze liet zichzelf van de leuning afglijden in de stoel. ''Nou-, nee-eh'' mompelde ze daarna. Ze hielt even haar hand langs haar pony, en keek Pete even aan. ''Nee je zal vast gelijk hebben'' zij ze terwijl ze Pete bleef aankijken.

daarna keek ze naar achtere waar een remoerige groepje pubers die als een gek stonden te gillen. ''Hou jullie kop eens'' siste ze licht geirriteerd ''Er zijn nog andere mensen hier, en die hebben zou niet echt behoefde aan jullie stomme gegiebel''

Ze aaide Scypte over zijn kop heen, terwijl ze fel richting het groepje keek. Dan mocht het haar eigen afdeling zijn, maar dan maakte haar niks uit. Scypte kraste en fladderde druk met zijn vleugels terwijl hij zijn nagels in Litha haar arm probeerde te steken. Litha schudde Scypte van haar arm af, ''Ga maar ergens anders zitten, mormel'' mompelde ze Scypte ging een stuk verder op de bank ging zitten en keek beledigend een andere kant op

[admin.]

Pete keek even schuin naar het groepje - hij gokte eerste- of tweedejaars - dat Litha aansprak, maar negeerde ze verder. Hij zou nu heel galant kunnen gaan doen door de hoofdmonitor uit te hangen, maar hij voelde er geen behoefte voor. Oké, hij kon zich nog wel eens uitsloven, maar bij een meisje dat hij niet kende? Oké, ze zag er goed uit, maar zelfs hij zou niet zo ver gaan.

Op het moment dat Litha wat mompelde keek hij op uit zijn gedachtenstroom en richtte zijn blik op de vogel. 'Mooi beest,' zei hij met een glimlach, en een schuine knik naar het dier. 'Een... kraai? Ik ben nooit zo goed geweest met rassen. Het verschil tussen Grif en Zwad, oké, maar het veschil tussen een kraai en een ekster?' hij schudde zijn hoofd hopeloos.

[robin]

Litha glimlachte, ''Dankje, zijn naam is Scypte'' Ze wende een blik op Scypte die nogsteeds beledigend de andere kant op keek. ''Een Corvus Corax, de grootste kraaien soort die er bestaat'' zij ze, Litha frunnikte wat aan haar zilvere hangertje, en keek daarna Pete aan. ''Je kunt Eksters makkelijk onderscheide van een kraai, door de kleur alleen al, en tenslotte hebben kraaien iets unieks, wat geen enkele andere vogel heeft'' Ze frunnikte opnieuw aan haar ketting ''Iedergeval, voor mij dan-,''

Litha drukte zichzelf overeind van haar stoel en ritste haar tas open. Ze had haar spullen nogsteeds niet naar boven gebracht. Ze haalde er een paars gekleurde mok uit, en vulde deze door middel van een tik met haar toverstok met warme chocolade melk. Ze ging weer onderuit gezakt in haar stoel zitten, met haar mok in haar handen.