|
|
Post by melien on Mar 21, 2008 14:23:22 GMT 2
Af en toe vielen de zonnestralen de leerlingenkamer in. Het was de zoveelste dag van dat jaar, maar de hemel was wel bewolkt. Het raarste verschijnsel was nog wel dat er af en toe sneeuwvlokken uit de hemel kwamen dwarrelen terwijl de lente toch wel was begonnen.
Het haardvuur knetterde in de openhaard en verspreidde een warme gloed in de vrijwel rustige leerlingenkamer. De paar leerlingen die er zaten waren meer met zichzelf bezig dan met anderen waardoor er een vredelijke stilte heerste.
Joanna richtte haar blik weer op het perkament wat ze op haar schoot had liggen. Haar gedachten dwaalden steeds weer af. Doe alsjeblieft even normaal en zet hem uit je hoofd.. Het maakte niet uit wat ze tegen zichzelf zei, ze kon Eric maar niet uit haar hoofd zetten.
De rest van de leerlingenkamer nam ze niet waar. Niet in het minste of geringste. Ze las het gedicht wat ze al op papier had gezet, en het begin van het tweede gedicht waar ze mee bezig was.
I hate...
I hate the way you look at me
I hate the way you see me
I hate the way you talk to me
I hate the way you make me smile
I hate the way you make me cry
I hate the way you dress
I hate the way you act
I hate the way you make me laugh
I hate it when you're not around
but most of all, I hate the way I love you
Full Moon
In the middle of the night
In the sky is a full moon
The sky is flooded with light
While I’m sitting in my room
And the rest is just asleep
My thoughts are wandering
My secrets I cannot keep
That’s why I can’t stop wondering
|
|
|
|
Post by Krista - on Mar 21, 2008 20:51:59 GMT 2
Geergerd kwam Eric de leerlingenkamer binnen banjeren. Dat boze gevoel kwam vooral omdat hij een 10 punten aftrek had gekregen, alleen omdat hij iets onaardigs over Anderling had gezegd. Kon hij er wat aan doe dat ze net op dat moment voorbij kwam lopen? Nu wou hij niets liever dan gedaanteverwisseling te laten vallen, maar dat ging ook zo moeilijk.
Zijn blik viel op Joanna, en hij had het idee dat zijn rotdag misschien iets minder rot was geworden, maar nog steeds was hij niet in een opperbest humeur. "hoi" zei hij schaapachtig en strompelde richting de stoelen bij het vuur.
|
|
|
|
Post by melien on Mar 21, 2008 20:58:15 GMT 2
Telling them is what I want
But the wor
Joanna was bezig iets op te schrijven toen de begroeting van Eric haar bereikte. Ze schrok op en keek verward om zich heen. Toen haar blik op Eric viel glimlachtte ze. "Heej." zei ze rustig. Ze haalde de veer van het perkament en bestudeerde Eric voor een poosje.
"Geen leuke dag gehad?" vroeg ze na een poosje. Ze liet haar hand rusten op het perkament, zo half het gedicht waar ze mee bezig was verhullend.
|
|
|
|
Post by Krista - on Mar 21, 2008 21:16:09 GMT 2
"neh" zei Eric en trok een walgend gezicht "Anderling heeft de hele dag lopen zeuren. Geen idee waarom, ik doe toch braaf mijn huiswerk?". Oke, zo braaf was dat nou ook weer niet, maar hij vond dat hij toch wel minder erg was dan sommige types in Zwadderich. Maar dat was Zwadderich, dus daar zou hij zijn mening niet over geven.
|
|
|
|
Post by melien on Mar 21, 2008 21:21:22 GMT 2
Joanna bleef weliswaar naar hem kijken, maar haar gedachten waren er niet helemaal meer bij. "Daar moet je je ook niks van aantrekken.." hoorde ze een stem zeggen. Het leek van ver af te komen en het duurde even voordat ze zich realiseerde dat ze het zelf had gezegd.
Ze schudde even lichtjes haar hoofd waardoor haar haar voor haar ogen viel. Ze veegde het weg en keek even naar het stuk perkament voordat ze weer naar Eric keek.
|
|
|
|
Post by Krista - on Mar 22, 2008 10:27:18 GMT 2
"Zou ik ook willen" zei Eric terwijl hij op de bank plofte "maar het is Anderling, en ze geeft me zo ongeveer na Sneep het meeste strafwerk op. Ze mag me echt niet". Hij trok een raar gezicht en grinnikte dan, en bekeek Joanna even. Ze was anders dan de meeste meisjes met wie hij optrok. Ze was een stuk rustiger en meer in zichzelf gekeerd, maar dat was voor Eric alleen maar een uitdaging.
|
|
|
|
Post by melien on Mar 22, 2008 10:35:15 GMT 2
Joanna keek naar Eric vanuit haar ooghoeken. "Dus? Wat maakt dat nou uit? Je gaat je dag er toch niet door laten vepesten..." zei ze plagend. Ze draaide haar hoofd en keek hem aan. "Besides, er zijn dingen waarvoor je die energie veel beter kunt gebruiken." voegde ze er met een glimlachje aantoe.
Ze keek weer naar het stuk perkament en zag dat er nog steeds maar een halve zin stond. Ze maakte gauw de zin en het couplet af voordat ze de veer weg legde.
But the words I cannot find
I wish I had a magic wand
So I could make me not mind
|
|
|
|
Post by Krista - on Mar 22, 2008 16:42:50 GMT 2
"ik vind mezelf nog steeds erg zielig hoor" zei Eric dramatisch en trok een pruillip. "Mag ik naast je komen zitten?" vroeg hij dan schijnheilig en trok zijn wenkbrauwen een paar centimeter op, en doelde op de lege plek naast Joanna. "Die blauwe bank waar jij op zit ziet er aardig comfortabel uit". Natuurlijk was het vooral omdat Joanna daar zat, maar dat zei hij er even niet bij.
|
|
|
|
Post by melien on Mar 22, 2008 16:49:08 GMT 2
Joanna keek naar Eric. "Het is en blijft een vrij land. Dus je mag zelf weten waar je zit." zei ze zo kalm mogelijk. Het liefst had ze iets heel anders gezegd, maar dat mocht ze niet van zichzelf. Ze boog zich naar het tafeltje naast de bank toe en deponeerde daarop het suk perkament. Ondersteboven weliswaar aangezien niet iedereen het hoefde te lezen. Ze keek weer naar Eric en glimlachtte.
|
|
|
|
Post by Krista - on Mar 22, 2008 18:29:01 GMT 2
"Nou, dan mag ik blij zijn dat het een vrij land is" zei Eric nonchalant terwijl hij op stond en naast Joanna op de bank plofte. Hij keek haar schuin aan en een grijns speelde om zijn lippen. "Nou, Joanna" begon hij dan terwijl hij zich ongelofelijk uitgebreid begon uit te rekken "Hoe staat het leven?"
|
|
