Post by darkheaven666 on May 1, 2007 17:55:42 GMT 2
Jezelf
Naam/alias: Daphne Vonk/darkheaven666
Hobby's paardrijden, lezen, dichten, rp'en
Hoe vond je Hogwarts 2? Door Esmé
Character:
Naam: Felix Visnjic
Leeftijd: 16
Verjaardag: 12 oktober
Familie: Eigenlijk niemand meer.
PB naam: Drew Fuller
PB plaatje:
Innerlijk(Minstens 3 Paragrafen, duidelijk!):
Kalm; Hij kan soms uren achter elkaar voor zich uitstaren, waardoor het lijkt als of hij aan het lanterflanteren is. Ook tijdens duels is hij zeer kalm, wat zijn tegenstanders soms zeer irriteert. Hij maakt zich niet snel druk om iets, waardoor het lijkt alsof de dingen gewoon niet tot hem doordringen. Hij denkt veel, leest veel en dicht. Zijn kalmte verliest hij bijna alleen als je te veel ingaat op zijn verleden, dan kan hij namelijk woedend worden.
Doorzetter; Hij geeft niet snel op. Hoe moeilijk het ook is, hij blijft doorgaan tot dat hij heeft wat hij wilt, tenzij dit niet binnen zijn bereik is. Hij stopt pas als het echt hopeloos of onmogelijk is. Hierdoor is hij af en toe ook koppig.
Eerlijk; Hij zegt wat hij denkt en is niet bang om zijn mening te geven. Als hij ergens zijn mening over moet geven, zou hij nooit liegen, ook al is het een negatieve mening. Zonder dat hij het zelf weet kwetst hij hier door ook vaak mensen. Ook over zijn gevoelens is hij eerlijk, hij zou zichzelf nooit voor de gek houden, alleen maar omdat hij anders een watje is of zo.
Onbewogen; Hij kan zich zeer slecht inleven in de situatie van iemand anders, waardoor hij heel afstandelijk is geworden, en om niemand geeft. Hij laat zijn emotie's zelden zien aan de buitenwereld, hoewel hij wel eerlijk over ze is.
Zwijgzaam; Hij spreekt weinig en vertelt vooral weinig over zijn verleden. Hij kan woedend uitvallen als je te veel op zijn verleden in gaat. Hij is vaak kortaf en houd niet van gesprekken.
Houdt van: slangen, dichten, lezen, denken. Zwemmen behoort ook wel tot zijn favourite, net zoals atletiek.
Haat: Mensen die niet eerlijk zijn tegenover zichzelfs. Katten, want daar is hij allergisch voor. Verder is hij niet zo'n hater.
Hobbie's: lezen, dichten, sprinten.
Geschiedenis: Felix is het enige kind van Luka en Jelena Visnjic. Hij is in Kroatië geboren en vanaf zijn geboorte slecht behandeld door zijn ouders. Hij heeft niet bepaald een fijne jeugd gehad, daarbij kwam ook het feit dat zijn beide ouders en eigenlijk zijn hele familie Dooddoeners zijn. Toen hij de brief kreeg van Zweinstein was hij natuurlijk dolgelukkig omdat hij zich dan eindelijk kon bewijzen tegen over zijn vader.
Op zijn 14de nam zijn leven opeens een heel andere wending. Gezien het feit dat zijn ouders zeer goede, maar ook beruchtte Dooddoeners waren vond Voldemort het slimmer om ze uit de weg te ruimen, want het Ministerie zat al achter ze aan. Ook wisten zijn ouders veel te veel over Voldemort en de andere Doonddoeners. Voor zijn ogen werden zijn beide ouders vermoord, maar Voldemort spaarde hem. De reden hiervoor was dat Voldemort dacht dat Felix nog niet zoveel wist over de Dooddoeners en dat Felix later een goede Dooddoener zou worden, waarvan zijn ouders al overtuigd waren.
Helaas vond het Ministerie alleen Felix bij de lijken van zijn beide ouders en geloofde ze het verhaal van Voldemort niet. Dus werd de jongen aansprakelijk gesteld voor de moord. Hij werd gearresteerd en opgesloten in Azkaban. In Azkaban heeft hij een goede vriend gevonden, namelijk de slang Smash, en zichzelf Sisseltaal geleerd, zodat hij nog enige gesprekken kon voeren, maar het bleef enkel bij het verstaan van slangen. Na een jaar was het hem toch gelukt, samen met de hulp van Perkamentus, om het Ministerie van zijn onschuld te overtuigen en mocht hij weer gaan. Perkamentus vond het geen probleem om de jongen weer op te nemen op Zweinstein.
De tijd in Azkaban heeft hem een stuk rustiger gemaakt, en hem veranderd van een doener in een denker. Nog steeds heeft hij zijn trouwe vriend, Smash. Toch wordt hij door sommige mensen nog wantrouwt, gezien het feit dat bijna zijn gehele familie Dooddoeners zijn en ze er, dankzij de Profeet, van overtuigd zijn dat hij wel een moordenaar is. Felix zelf probeert zich zo min mogelijk hier van aan te trekken en probeert gewoon verder te gaan met zijn oude leven op Zweinstein.
Behalve een trouwe vriend heeft hij ook nog een extreem sterke Patronus te danken. Zijn Patronus is een blauwe reusachtige koningscobra. Hij kan hem oproepen met alleen zijn gedachten en soms verschijnt de Patronus van zelf als Felix zich in het nauw voelt gedreven. Ook kan de Patronus dienen als schild, die zwakke vloeken opvangt en sterkere, ietsjes afzwakt.
Plannen/droom: Weer veilig en wel terug kunnen keren naar Kroatië, want daar zijn ze nog steeds overtuigd van het feit dat hij zijn ouders heeft vermoord.
Beste Vak: Verweer tegen Zwarte Kunsten.
Slechtse Vak: Kruidekunde
Extra: Hij is een gedeeltelijke sisseltong. Hij kan alleen slangen verstaan. Verder is hij van Kroatische afkomst en spreekt hij af en toe Kroatisch als hij heel erg in de war is of boos. En natuurlijk; Hogwarts 2 rocks XD
Afdeling: Zwadderich
Huisdier(Kat, Rat, Slang, Uil, Pad): elaphe missing black (slang)
----Als het een 2e char is die eraf!---
RP-voorbeeld:
Een magere jongen liep door de coupé. Achter hem hoorde hij de leerlingen fluisteren en smoezen. 'Dat is hem' "Wie?" 'Hij die zijn ouders heeft vermoord’ “Felix Visnjic? Maar die zat toch in Azkaban” De jongen draaide zich even om naar de twee meisjes. Ze keken hem een beetje verbaasd aan. ‘Ja, ik ben Felix Visnjic en ik zat inderdaad in Azkaban’ zei hij kalm en draaide zich weer, de twee meisjes verbluft achterlatend. Hij zuchtte even en liet zich uiteindelijk op een bank zakken, eindelijk alleen. Dit was een erg leuk begin van het schooljaar. Hij keek even naar het wapen op zijn gewaad, wat hij al had aangetrokken. De groen-zilvere slang glinsterde als of die nieuw was. Trots keek Felix uit het raam. In de verte zag hij het Zweinstein gebouw al op doemen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij kon haast niet geloven hoe erg hij dat gebouw het afgelopen jaar had gemist. Hij streelde even de koude schubben van de rode slang, die zoals altijd om zijn arm gewikkeld zat. De slang keek op bij de aanraking. De tong ging even in en uit zijn mond en stelde vast dat het Felix was die hem aaide. De slang ontspande zich weer. ‘Achterdochtig, Smash?’ vroeg Felix de slang in normale taal, die de slang had geleerd te verstaan. ‘Komt door Azkaban’ antwoordde Smash, de slang. ‘Wees gerust, we zijn daar voorlopig niet meer’ zei Felix, want hij kon de taal der slangen verstaan, alleen niet spreken. De trein siste en pufte en kwam schokkend tot stilstand. Felix kwam weer overeind en liep de trein uit. Hij keek naar het geduw en getrek om zo snel mogelijk de trein uit te komen en hij slenterde maar wat mee met de stroom. Hij keek naar de koetsen en dan vooral naar de magere paarden, die ervoor stonden. Zijn adem stokte even, maar hij begreep meteen dat dit Terzielers waren. Met een kalme tred bewoog hij zich naar een koets en ging zitten, weer alleen. Hij ontspande zich en wachtte tot de koetsen zich in beweging zouden zetten, richting Zweinstein. Zijn blik ging weer naar de Terzielers, die beesten kon hij zien, nu hij zijn ouders had zien sterven. Zijn blik werd even grimmig, maar ontspande bijna direct weer. Zijn bruine ogen waren gericht op het schoolgebouw dat steeds dichterbij kwam, nu de lange stoet koetsen zich in beweging had gezet. Iemand die goed in zijn ogen zou kijken zou zien dat ze niet echt bruin waren, maar ook een groenige gloed hadden. Felix genoot van de reis naar Zweinstein toe en sprong behendig uit de koets toen die stilstond. Het leek alsof hij langer dan een jaar was weggeweest, maar dat was niet zo.
Felix keek op van zijn dagboek. Ja, hij wist het zich maar al te goed te herinneren, toen was hij 15, het eerste jaar na de moord op zijn ouders dat hij weer terug was op Zweinstein. Hoewel de geruchten en roddels hadden afgenomen waren ze er nog wel. Nu al weer twee jaar later. 16 jaar was hij nu. De leeftijd waarop hij volwassen was en dus een echte Dooddoeners zou worden, maar nu zijn ouders er niet waren was dat niet in vervulling gegaan. Nee, hij was nog steeds geen Dooddoener en hij hoopte dat hij er ook nooit een zou worden.
Naam/alias: Daphne Vonk/darkheaven666
Hobby's paardrijden, lezen, dichten, rp'en
Hoe vond je Hogwarts 2? Door Esmé
Character:
Naam: Felix Visnjic
Leeftijd: 16
Verjaardag: 12 oktober
Familie: Eigenlijk niemand meer.
PB naam: Drew Fuller
PB plaatje:
Innerlijk(Minstens 3 Paragrafen, duidelijk!):
Kalm; Hij kan soms uren achter elkaar voor zich uitstaren, waardoor het lijkt als of hij aan het lanterflanteren is. Ook tijdens duels is hij zeer kalm, wat zijn tegenstanders soms zeer irriteert. Hij maakt zich niet snel druk om iets, waardoor het lijkt alsof de dingen gewoon niet tot hem doordringen. Hij denkt veel, leest veel en dicht. Zijn kalmte verliest hij bijna alleen als je te veel ingaat op zijn verleden, dan kan hij namelijk woedend worden.
Doorzetter; Hij geeft niet snel op. Hoe moeilijk het ook is, hij blijft doorgaan tot dat hij heeft wat hij wilt, tenzij dit niet binnen zijn bereik is. Hij stopt pas als het echt hopeloos of onmogelijk is. Hierdoor is hij af en toe ook koppig.
Eerlijk; Hij zegt wat hij denkt en is niet bang om zijn mening te geven. Als hij ergens zijn mening over moet geven, zou hij nooit liegen, ook al is het een negatieve mening. Zonder dat hij het zelf weet kwetst hij hier door ook vaak mensen. Ook over zijn gevoelens is hij eerlijk, hij zou zichzelf nooit voor de gek houden, alleen maar omdat hij anders een watje is of zo.
Onbewogen; Hij kan zich zeer slecht inleven in de situatie van iemand anders, waardoor hij heel afstandelijk is geworden, en om niemand geeft. Hij laat zijn emotie's zelden zien aan de buitenwereld, hoewel hij wel eerlijk over ze is.
Zwijgzaam; Hij spreekt weinig en vertelt vooral weinig over zijn verleden. Hij kan woedend uitvallen als je te veel op zijn verleden in gaat. Hij is vaak kortaf en houd niet van gesprekken.
Houdt van: slangen, dichten, lezen, denken. Zwemmen behoort ook wel tot zijn favourite, net zoals atletiek.
Haat: Mensen die niet eerlijk zijn tegenover zichzelfs. Katten, want daar is hij allergisch voor. Verder is hij niet zo'n hater.
Hobbie's: lezen, dichten, sprinten.
Geschiedenis: Felix is het enige kind van Luka en Jelena Visnjic. Hij is in Kroatië geboren en vanaf zijn geboorte slecht behandeld door zijn ouders. Hij heeft niet bepaald een fijne jeugd gehad, daarbij kwam ook het feit dat zijn beide ouders en eigenlijk zijn hele familie Dooddoeners zijn. Toen hij de brief kreeg van Zweinstein was hij natuurlijk dolgelukkig omdat hij zich dan eindelijk kon bewijzen tegen over zijn vader.
Op zijn 14de nam zijn leven opeens een heel andere wending. Gezien het feit dat zijn ouders zeer goede, maar ook beruchtte Dooddoeners waren vond Voldemort het slimmer om ze uit de weg te ruimen, want het Ministerie zat al achter ze aan. Ook wisten zijn ouders veel te veel over Voldemort en de andere Doonddoeners. Voor zijn ogen werden zijn beide ouders vermoord, maar Voldemort spaarde hem. De reden hiervoor was dat Voldemort dacht dat Felix nog niet zoveel wist over de Dooddoeners en dat Felix later een goede Dooddoener zou worden, waarvan zijn ouders al overtuigd waren.
Helaas vond het Ministerie alleen Felix bij de lijken van zijn beide ouders en geloofde ze het verhaal van Voldemort niet. Dus werd de jongen aansprakelijk gesteld voor de moord. Hij werd gearresteerd en opgesloten in Azkaban. In Azkaban heeft hij een goede vriend gevonden, namelijk de slang Smash, en zichzelf Sisseltaal geleerd, zodat hij nog enige gesprekken kon voeren, maar het bleef enkel bij het verstaan van slangen. Na een jaar was het hem toch gelukt, samen met de hulp van Perkamentus, om het Ministerie van zijn onschuld te overtuigen en mocht hij weer gaan. Perkamentus vond het geen probleem om de jongen weer op te nemen op Zweinstein.
De tijd in Azkaban heeft hem een stuk rustiger gemaakt, en hem veranderd van een doener in een denker. Nog steeds heeft hij zijn trouwe vriend, Smash. Toch wordt hij door sommige mensen nog wantrouwt, gezien het feit dat bijna zijn gehele familie Dooddoeners zijn en ze er, dankzij de Profeet, van overtuigd zijn dat hij wel een moordenaar is. Felix zelf probeert zich zo min mogelijk hier van aan te trekken en probeert gewoon verder te gaan met zijn oude leven op Zweinstein.
Behalve een trouwe vriend heeft hij ook nog een extreem sterke Patronus te danken. Zijn Patronus is een blauwe reusachtige koningscobra. Hij kan hem oproepen met alleen zijn gedachten en soms verschijnt de Patronus van zelf als Felix zich in het nauw voelt gedreven. Ook kan de Patronus dienen als schild, die zwakke vloeken opvangt en sterkere, ietsjes afzwakt.
Plannen/droom: Weer veilig en wel terug kunnen keren naar Kroatië, want daar zijn ze nog steeds overtuigd van het feit dat hij zijn ouders heeft vermoord.
Beste Vak: Verweer tegen Zwarte Kunsten.
Slechtse Vak: Kruidekunde
Extra: Hij is een gedeeltelijke sisseltong. Hij kan alleen slangen verstaan. Verder is hij van Kroatische afkomst en spreekt hij af en toe Kroatisch als hij heel erg in de war is of boos. En natuurlijk; Hogwarts 2 rocks XD
Afdeling: Zwadderich
Huisdier(Kat, Rat, Slang, Uil, Pad): elaphe missing black (slang)
----Als het een 2e char is die eraf!---
RP-voorbeeld:
Een magere jongen liep door de coupé. Achter hem hoorde hij de leerlingen fluisteren en smoezen. 'Dat is hem' "Wie?" 'Hij die zijn ouders heeft vermoord’ “Felix Visnjic? Maar die zat toch in Azkaban” De jongen draaide zich even om naar de twee meisjes. Ze keken hem een beetje verbaasd aan. ‘Ja, ik ben Felix Visnjic en ik zat inderdaad in Azkaban’ zei hij kalm en draaide zich weer, de twee meisjes verbluft achterlatend. Hij zuchtte even en liet zich uiteindelijk op een bank zakken, eindelijk alleen. Dit was een erg leuk begin van het schooljaar. Hij keek even naar het wapen op zijn gewaad, wat hij al had aangetrokken. De groen-zilvere slang glinsterde als of die nieuw was. Trots keek Felix uit het raam. In de verte zag hij het Zweinstein gebouw al op doemen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij kon haast niet geloven hoe erg hij dat gebouw het afgelopen jaar had gemist. Hij streelde even de koude schubben van de rode slang, die zoals altijd om zijn arm gewikkeld zat. De slang keek op bij de aanraking. De tong ging even in en uit zijn mond en stelde vast dat het Felix was die hem aaide. De slang ontspande zich weer. ‘Achterdochtig, Smash?’ vroeg Felix de slang in normale taal, die de slang had geleerd te verstaan. ‘Komt door Azkaban’ antwoordde Smash, de slang. ‘Wees gerust, we zijn daar voorlopig niet meer’ zei Felix, want hij kon de taal der slangen verstaan, alleen niet spreken. De trein siste en pufte en kwam schokkend tot stilstand. Felix kwam weer overeind en liep de trein uit. Hij keek naar het geduw en getrek om zo snel mogelijk de trein uit te komen en hij slenterde maar wat mee met de stroom. Hij keek naar de koetsen en dan vooral naar de magere paarden, die ervoor stonden. Zijn adem stokte even, maar hij begreep meteen dat dit Terzielers waren. Met een kalme tred bewoog hij zich naar een koets en ging zitten, weer alleen. Hij ontspande zich en wachtte tot de koetsen zich in beweging zouden zetten, richting Zweinstein. Zijn blik ging weer naar de Terzielers, die beesten kon hij zien, nu hij zijn ouders had zien sterven. Zijn blik werd even grimmig, maar ontspande bijna direct weer. Zijn bruine ogen waren gericht op het schoolgebouw dat steeds dichterbij kwam, nu de lange stoet koetsen zich in beweging had gezet. Iemand die goed in zijn ogen zou kijken zou zien dat ze niet echt bruin waren, maar ook een groenige gloed hadden. Felix genoot van de reis naar Zweinstein toe en sprong behendig uit de koets toen die stilstond. Het leek alsof hij langer dan een jaar was weggeweest, maar dat was niet zo.
Felix keek op van zijn dagboek. Ja, hij wist het zich maar al te goed te herinneren, toen was hij 15, het eerste jaar na de moord op zijn ouders dat hij weer terug was op Zweinstein. Hoewel de geruchten en roddels hadden afgenomen waren ze er nog wel. Nu al weer twee jaar later. 16 jaar was hij nu. De leeftijd waarop hij volwassen was en dus een echte Dooddoeners zou worden, maar nu zijn ouders er niet waren was dat niet in vervulling gegaan. Nee, hij was nog steeds geen Dooddoener en hij hoopte dat hij er ook nooit een zou worden.