|
Post by melien on Jan 31, 2008 20:32:30 GMT 2
Lieve Bill,
Het spijt me dat ik niets gezegd heb. Het kwam een beetje plotseling. Ik kreeg een aanbod, en ik kon er niet omheen. Nouja, ik wilde het ook niet. Het spijt me ontzettend, echt waar.
Ik ben geaccepteerd op een toneelschool, en kom dus niet weer naar Zweinstein. Ik hoop dat je niet al te boos bent en het begrijpt. Maar als dat niet geval is begrijp ik dat ook wel.
Liefs, Sara
|
|
|
Post by CherryOnTop on Feb 1, 2008 17:00:53 GMT 2
Hey Sara,
Eerlijk gezegt ben ik een beetje droevig, ik had niet verwacht dat je ineens wegging zonder iets te zeggen. In ieder geval hopelijk zal je het naar je zin hebben daar en in ieder geval veel vrienden krijgen.
Enkel..vraag ik me nu af hoe je terug schrijft? Aangezien je niet meer stuurt met uilen of heb je een grote dosis perkament, inkt en veren mee genomen + een uil?
Bill
|
|
|
Post by melien on Feb 2, 2008 10:56:27 GMT 2
Heej, Het spijt me echt heel erg. Ik weet dat ik iets had moeten zeggen. Het is hier natuurlijk heel gezellig, maar ik mis jou (en ook de anderen) wel heel erg...
Ik stuur het simpelweg naar mijn ouders per post en die sturen het weer door per uil. Zo moeilijk is het niet..
x Sara
|
|
|
Post by CherryOnTop on Feb 2, 2008 13:21:19 GMT 2
Hey Sara,
Tja, maar op den duur denk ik dat je niet lang meer ons zult missen, want brieven schrijven zorgt ervoor dat het gevoel weggaat toch? In ieder geval zal ik mezelf maar weer laten zien aan Tom die me al dagen zoekt
Handig ouders die zoiets doen
Bill
|
|