|
Post by melien on Jun 29, 2008 13:10:59 GMT 2
Elvira schudde haar hoofd. Ze zou het vol houden. Tenminste dat wilde ze. Ze pakte Roc's hand en begon hem zachtjes mee te trekken richting huis. Als ze nog lang zouden blijven staan kondne ze daar net zo goed de nacht doorbrengen. Ze keek naar Roc met een uitdagende blik in haar ogen. Ze betwijfelde of ze haar mond wel kon houden als hij nog een keer begon met kietelen. Een keer kon ze wel negeren, maar twee keer? Nee.
|
|
|
Post by Madjic on Jun 29, 2008 15:15:38 GMT 2
"Ik ga door totdat je wat zegt!" Grijste Roc en trok terug toen ze hem mee trok. Hij trok haar tegen zich aan. "Ik wil graag de stem van mijn lieve vriendin horen." Fluisterde hij in haar oor en gaf een kus vlak onder haar oor. Ineens herrinnerde hij zich waar Elvira nogmeer niet tegen kietelen kon en grijnste.
|
|
|
Post by melien on Jun 29, 2008 15:44:05 GMT 2
Elvira liet zich weliswaar terug trekken, maar wel met een beetje tegenzin. Ze wilde neit weten wat hij van plan was. Het enige antwoord wat hij kreeg was dat ze met haar hoofd schudde. Nee! Ik zeg lekker toch niks. Deze gedachte schoot door haar heen voordat ze de grijns op zijn gezicht zag. Ze wist wel zeker dat hij iets van plan was. Maar wat? Ze keek hem vragend aan.
|
|
|
Post by Madjic on Jun 29, 2008 15:54:17 GMT 2
Roc sloeg zijn armen om haar middel waardoor hij ervoor zorgte dat ze niet kon ontkomen. Hij drukte een zacht kusje in haar nek en vervolgens nog een aantal. Hij onderdrukte het om te lachen. Glove had het min of meer opgegeven om met zijn baasjes te spelen. Die hadden het weer eens druk met die gekke dingen die hij niet begreep.
|
|
|
Post by melien on Jun 29, 2008 16:06:18 GMT 2
Elvira beet op haar lip om niet te moeten lachen. Ze probeerde hem van zich af te duwen, maar dat wilde niet lukken. Ze dacht na over wat ze dan wel er tegen kon doen, maar ze kon gewoon niet nadenken. Ze was te erg bezig om haar lach in te houden. Het lukte wel eventjes, maar ze kon er steeds slechter tegen. Daardoor werd het lachen in houden en niet praten alleen maar moelijker. "Ok, ok. Jij wint. Maar je speelt wel vals." zei ze op een gegeven moment lachend. Ze kon er echt niet meer tegen en hoopte maar dat hij op zou houden. Ze kon namelijk als nog niks doen.
|
|
|
Post by Madjic on Jun 29, 2008 17:30:13 GMT 2
Roc hield breed glimlachend zijn hoofd op. "Inderdaad, maar ik kan er niets aandoen. Ik moest jou stem toch horen, anders kon ik toch niet zomaar mee terug gaan?" Hij drukte zijn lippen op de harel. "Het spijt me heel erg lieverd. Ik zal het niet meer doen tenzij het echt nodig is." Fluisterde hij in haar oor.
|
|
|
Post by melien on Jun 30, 2008 20:17:58 GMT 2
Elvira kon niet eens doen alsof ze het erg vond. Ze beantwoordde rustig zijn kus. Ze kon de verleiding echter niet weerstaan om zachtjes in zijn oor te bijten. "We moeten wel terug, tenzij we willen dat iemand ons komt zoeken." fluisterde ze. Ze keek hem aan met een twinkeling in haar ogen. Plotseling scheen ze zich iets te herinneren. Ze keek om zich heen. "Glove!" riep ze het witte monstertje dat ze niet kon vinden.
|
|
|
Post by Madjic on Jul 1, 2008 11:38:03 GMT 2
Roc piepte even zacht zoals Glove kon. "Moet dat echt?" Hij kreeg kippenvel niet ze in zijn oor beet. "Ik wil niet weg, ik wil hier blijven met jou." Hij keek even om toen ze Glove riep grijnste ze. "He jammer zeg. Als Glove weg is kunnen wij toch onmogelijk terug gaan!" Hij maakte ongelovelijk gebruik van de situatie, maar dat maakte hem niets uit.
|
|
|
Post by melien on Jul 1, 2008 20:09:17 GMT 2
"Heel eerlijk zit ik liever achter een gesloten deur met een comfortabel bed en alle gemakken binnen handbereik dan hier buiten." zei Elvira glimlachend. Ze zei het wel alsof ze daar 100 procent van overtuigd was, maar eigenlijk wist ze het niet zeker. Buiten zijn had ook wel iets. Toen Glove echter nog steeds weg was verdraaide ze haar ogen. "Ik zei toch dat niet iedereen naar me luistert." zei ze plotseling met een grijns. Dat was maar weer een leuk bewijs.
|
|
|
Post by Madjic on Jul 1, 2008 20:23:30 GMT 2
"Maar, maar, maar, maar... hier zijn we tenminste prive." Zei |Roc tegespurtelent, maar liet zijn armen toen verslagen hangen. "Maar een beetje gelijk heb je wel." Roc zag voor zich hoe ze de deur baracideerde om privicie te krijgen. Hij grijnste bij het beeld en keek de duisternis. "Geef hem wat tijd. Hij kom vast wel. Als je het heel lief roept misschien?"
|
|