|
|
Post by melien on Nov 3, 2007 13:47:50 GMT 2
Aaron zat in de ingang van de ingestortte gang. Zijn blik was op de dwarrelende sneeuwvlokjes gevestigd die nog witter oplichtten door het maanlicht. Het was ergens diep in de nacht, en het boeide hem neit. Hij had zijn gitaar mee en speelde een of ander deuntje zonder naar de gitaar te spelen. Hij snapte niet hoe iemand sneeuw niet leuk kon vinden.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 3, 2007 14:55:40 GMT 2
Amber dwaalde door de gangen - een van haar favoriete bezigheden, vooral als het midden in de nacht was. Het was iedere keer weer een uitdaging om te ontkomen aan de blik van mevrouw Norks, die haar baasje altijd direct ophaalde als ze iemand betrapte. Amber had de inrichting van Vilders kleine hokje al te vaak gezien. Ze wist dat ze eigenlijk 's nachts er niet meer op uit moest gaan, maar toch kon ze het niet laten.
Plotseling hoorde ze in de verte muziek klinken. Ze keek nieuwsgierig om zich heen, en ging op het geluid af. Het leidde haar naar de ingang van de ingestorte gang. Ze stapte nog wat dichterbij, totdat ze de persoon herkende die daar gitaar zat te spelen.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 3, 2007 15:02:36 GMT 2
Aaron was in gedachten verzonken en was vergeten dat hij gitaarspeelde. Hij keek wel min of meer Amber's kant op, maar hij zag haar niet. Hij glimlachtte toen hij weer ergens aan terug dacht. Hij kon het nog steeds amper geloven dat Elvira zijn halfzusje was. Zou ze het eigenlijk al weten? vroeg hij zich in stilte af.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 7, 2007 18:15:11 GMT 2
Amber kuchte even, in de hoop dat Aaron haar zou opmerken. 'Hum hum... Eh.. Hé, Aaron.' Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze iets dichter naar hem toe liep, en op een groot stuk steen ging zitten, dat daar waarschijnlijk neer was gekomen toen de gang was ingestort. Amber keek even achter zich de duisternis in, en vroeg zich af waar de gang heen geleid had. Ze wist zeker dat ze hem vaak genoeg gebruikt zou hebben, als hij niet ingestort was. Van de gang die leidde naar de kelder van Zacharinus' kende ze al zowat iedere bocht uit haar hoofd, omdat ze daar zo vaak doorheen liep.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 14, 2007 10:04:18 GMT 2
Aaron schrok. Toen hij Amber echter zag glimlachtte hij. "Heej." zei hij. Hij merkte dat hij nog steeds aan het gitaarspelen was en stopte daar maar even mee. Waarom wist hij niet echt. "Wat brengt jou hierheen?" vroeg hij toen aan Amber.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 17, 2007 15:22:09 GMT 2
Amber grinnikte even en liep op hem af. Ze plofte vlak voor hem neer op de grond en haalde even haar schouders op. 'Goeie vraag. Vaak kom ik er 's avonds ineens achter dat ik door de school heen zwerf, zonder te weten waar ik heen ga,' grijnsde ze. Het was deels wel waar; ze wist natuurlijk wel wanneer ze illegaal door de school liep, maar meestal niet waar ze naar op weg was. Gewoon een beetje rondlopen.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 18, 2007 13:08:51 GMT 2
Aaron moest lachen. "Kijk maar uit dat Vilder je niet te pakken krijgt." zei hij grinnikend. Hij speelde zachtjes verder. Een of ander disneyliedje. Waarom juist dat liedje was hem een raadsel. Hij dacht er ook niet echt over na.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Dec 9, 2007 19:20:45 GMT 2
'Ja hoor, daar pas ik wel voor op. Laat dat maar aan mij over. Bovendien, zelfs als hij me betrapt, heb ik nog een heel scala aan smoesjes voor 'm klaarstaan.' Ze grijnsde breed. Soms lukte het haar onder de straf van Vilder uit te komen, al hing dat meer af van geluk dan dat ze echt hele goede smoesjes had.
|
|
