boring

[ruka]

Hunter lach op zijn rug in het rozenperk en keek naar de lucht.
Hij had niks te doen, en hij wist zo ook niet met wie, het leek wel alsof niemand met hem wou praten ofzo.
Hij mompelde iets en een straal water kwam uit zijn stok en ponste ergens neer.

[Madjic]

"Zeg me, bedriegen mijn ogen me nou?!?" Riep een stem door het parkje. "Hunter, ben jij dat die daar zo ontiegelijk lui ligt te wezen?"
Melia, nog geen dag aangekomen op Zweinstein, keek grijnzend naar Hunter. Ze liep rustig op hem af, een been voor de andere.

[ruka]

Hunter gaapte en keek op.
'Daar hebben we...'
je zag hem even denken.
'Melia was het toch?'
Hij stond op en bekeek haar.
'Niet veel verandert he?'

[Madjic]

Melia hield haar hoofd schuin en trok een wenkbrauw op. "Ow nee? Sommige zeggen van wel, maar ja dat is natuurlijk een mening. Maar jij..." Ze ging naast Hunter zitten. "Jij bent anders wel veranderd." Ze bekeek Hunter goed en glimlachte toen.

[ruka]

'Ik ben van uiterlijk misschien wel wat verandert, maar ik ben nog wel even kil als mijn vader kan zijn'
zei Hunter met een gemene grijns op zijn gezicht.
'En hoe zit het allemaal bij jou?'

[Madjic]

"Jaja, heel kil. Ik hoorde van vader en van andere leerlingen, dat je toch wel wat... lief kan doen." Melia grinnikte. "En ik ben zoals ik altijd was, alles om de heer maar trots te maken. Alles om zijn wensen te vervullen. Daarom ben ik ook hier."

[ruka]

'Ag lief, lief?, wat kun je lief noemen?'
mompelde Hunter en keek naar haar.
'Ja..., jij denkt dat pa, je vader is'
zei Hunter spottend, hij wist wel beter, zijn vader was altijd bij hem, ze hadden samen gemoord.
En alleen zijn slaven lette op haar en Etsuko.

[Madjic]

Melia zuchtte. "Ik weet dat ik zijn echte kind niet ben. Maar hij heeft me meegenomen en niet vermoord net als mijn echte ouders. En hij heeft me geleert hoe ik moet overleven." Ze ging even verzittten.
"Maar even over jou. Wat ik lief noem is dat je werkelijk geeft om een meisje."

[ruka]

'Pff, dat is verleden tijd, en dat gebeurt nooit meer'
zei Hunter zuchttend.
'En als je nu niet snel ophoud ben je dadelijk dood'
dreigde hij, zodat ze er zeker niet door over zou gaan.

[Madjic]

Melia grijnste gemeen. "Ah en daarom word je er zo boos om? Nou ja, mooi. Zo knap was ze toch niet... en echt veels te min voor." Ze schudde haar hoofd en keek naar de bloemen. "Wat een verschikkelijke plek." Mompelde ze tegen zichzelf. Ze had een hekel aan bloemen.