boring

[ruka]

'Ja, daarom word ik er zo boos om'
Hunter keek haar boos aan.
'Nee, ze was niet knap, en ja ze was veel te min voor mij'
zei Hunter rustig.

[Madjic]

Melia schudde haar hoofd en keek Hunter aan. "Weet je, zo boos ben je echt niet knapper... Alhoewel." Melia grinnikte.
"Hunter, hoor je wel wat je zelf zegt eigenlijk? Je word boos om een meisje waar je niets meer om geeft. Je kan best eerlijk tegen me zijn hoor.

[ruka]

'Ik word helemaal niet boos om een meisje, ik word boos op jou.
Omdat jij allemaal onzin praat aan het uitkramen bent'
hij ging weer op zijn rug liggen en keek naar de lucht.

Bou was ondertussen aankomen wandelen en ging langs Hunter zitten.
Melia kende hij niet meer terug, dus het enige wat hij zei was 'hoi'

[Madjic]

Melia grinnikte. "Bou, je bent niet echt veel wijzer geworden he?" Lachte ze speels, maar richte haar aandacht weer op Hunter. "En ik kraam geen onzin uit. Je vader is er bezorgt om en ik ook! Ze maakt je helemaal gek en... week."

[ruka]

'Hoezo niet wijzer geworden?'
zei Bou en keek Melia vragend aan.
'Ze maakt me helemaal niet gek, en vooral niet week, er is gewoon niks te doen op deze domme school'
mompelde hij en gaapte weer.

[Madjic]

Melia kuchte om haar lach tegen te houden. "Niets Bou, laat maar." Ze vroeg zich af of Bou haar nog herkende, het was al weer even geleden.
Ze schudde haar hoofd om de gedachtte te verdringen. "Dus ze was een soort van tijds verdrijf? Vreemd je vader heeft em wat anders vertel." Ze stond op en veegte wat gras van haar ok.

[ruka]

'Ja, mijn vader zegt zoveel'
mompelde hij en keek naar Bou.
'Bou, dat is nu Melia'
zei hij rustig.

Bou keek haar aan met een vragende blik, maar zei toen.
'Dat wist ik wel hoor'
zei hij toen beledigt.

[Madjic]

Melia giechelde geamuseerd. "Hunter, ik vroeg iets. Geef gewoon antwoord." Het klonk meer als een bevel dan als iets anders, maar ze bleef vrolijk kijken.

[ruka]

'Op wat?, dat ik haar aan het uitproberen was?
Ja, waarom niet?
Door mij ging ze zich shit voelen, en dat was de rede'
zei Hunter rustig.
Wat hij zei was niet waar, hij hield van Carmen, alleen niet als Voldemort hem helemaal in zijn ban heeft.
Alleen maar als hij zichzelf was, dan kwamen de gevoelens terug.

[Madjic]

Melia ging weer zitten. "Nou Hunter, je bent meer man dan ik had gedach, om eerlijk te zijn. Een meisje gebuirken, niet van je verwacht. En dan vooral nog zo'n ding dat er toch niets tegen durft te doen." Ze knikte goedkeurend.