|
|
Post by \\ Jess' on Jul 8, 2007 13:53:39 GMT 2
Hij liep met grote passen op de zandpaden. Hij was boos, en gebroken. Hij wist het niet meer echt niet. Wat moest hij nou doen? Hij Chantal alten vallen en met Meral doorgaan? Of gewoon niks meer doen. Hij werd gek en zijn hoofd was één grote warboel. Hij was zichzelf niet meer. Hij moest rust, rust van hier, rust van alles. Hij liet zich zakken in het zand en begon te bidden. Voor rust en geluk. Al zou hij niet weten of hij die zou krijgen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 8, 2007 15:53:48 GMT 2
Meral strompelde vermoeid over de zandpaden richting het kasteel, maar bleef verstijfd staan toen ze Manuel zag. Rustig blijven, hij ziet je niet dacht ze en begon houterig verder te lopen.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 8, 2007 16:21:18 GMT 2
Hij hoorde zachte veotstappen in het zand en keek om terwijl hij zijn gedachten westopte. ''Meral, kom eens'' Zei hij zacht, niet verwacht dat ze hier zou zijn. Hij wenkte dat ze naast hem moest zitten terwijl hij naar haar benen keek en niet meer omhoog.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 13, 2007 11:11:49 GMT 2
Meral verstijfde en bleef staan, keek even naar Manuel en glimlachtte zwak, en kwam dan uiteindelijk naar hem toe. "Hoi" zei ze zacht.
|
|
