|
Post by » Aline. on May 5, 2007 17:38:57 GMT 2
Charlotte slaakte even een lichte zucht voordat ze de deur van de kas opende en naar binnen ging. Kruidenkunde was niet een van haar lievelingsvakken, maar goed, er bestonden ergere dingen, hield Charlotte zich voor. Zoals Geschiedenis van de Toverkunst bijvoorbeeld.
Terwijl ze zich op haar vaste plaats in de kas opstelde, viel haar blik op de planten die overal in de kas stonden. Ze herkende de dingen meteen; mandragora's. Nu pas herinnerde ze zich weer dat professor Stronk de vorige les inderdaad had aangekondigd dat deze les aan Mandragora's gewijd zou zijn. Charlotte's blik dwaalde van de planten af naar de deur van de kas. Ze zag de leerlingen binnenstromen. Ze was vroeg, een van de eersten die de kas was binnengekomen. Dat was eigenlijk niets voor haar. Meestal treuzelde ze zo lang dat ze nog maar net op tijd in de les kwam.
|
|
|
Post by CherryOnTop on May 5, 2007 17:43:39 GMT 2
Tussen de andere leerlingen die naar binnen liepen liep een jongen, hij keek niet naar de anderen maar stuf naar de grond. Hij zuchtte eventjes, was hij maar niet zo afgesloten dan zou hij zeker meer vrienden hebben. Hij keek op en je zag toch wel een vriendelijk gezicht als je naar hem keek. Zijn naam was Daisuke Niwa,maar werdt altijd Dark genoemd. Hij zat in de afdeling van zwadderich. Uiteindelijk stond hij stil op zijn plek waar hij altijd stond. Wat zouden ze vandaag moeten doen?
|
|
|
Post by » Aline. on May 5, 2007 17:56:30 GMT 2
Charlotte keek op toen bijna alle leerlingen zich in de kas verzameld hadden. Het begon er aardig benauwd te worden, maar daar was bijna iedereen eigenlijk wel aan gewend. Dat was namelijk altijd zo. Charlotte keek opzij, haar blik kruiste die van een jongen waarvan ze wist dat hij in Zwadderich zat. Ze had het niet zo met Zwadderaars, ronduit gezegd had ze een hekel aan de meeste leerlingen uit die afdeling, maar ze moest toegeven dat deze jongen er best aardig uitzag. Ze maakte haar blik los van de jongen, en keek naar professor Stronk die haar handen in grofe handschoenen stak, waar allemaal vastgekoekte modder aan zat.
|
|
|
Post by CherryOnTop on May 5, 2007 18:15:36 GMT 2
Daisuke keek op toen hij voelde dat er iemand eventjes naar hem keek, zijn blik ging langs alle leerlingen maar hij wist niet wie naar hem had gekeken. Toen keek hij naar Professort Stronk die haar grofe handschoenen weer aantrok, niet die gillende wezens dacht hij. Dit had hij een keertje moeten doen als strafwerk, omdat hij per ongeluk het verkeerde kruid had geplukt. Daisuke haalde eventjes zijn hand door zijn haren zodat hij weer compleet kon zien.
|
|
|
Post by » Aline. on May 5, 2007 18:26:05 GMT 2
Charlotte wierp nog even een blik richting Dark, maar keek naar professor Stronk zodra ze haar opvallend hoorde kuchen. 'Welkom iedereen. Zoals ik jullie de volgende keer al had verteld, gaan we het vandaag over mandragora's hebben.' Ze strekte haar arm trots uit richting de planten die in grote potten modder zaten, de modder waarin die walgelijke wezentjes begraven waren. Charlotte trok een vies gezicht, net zoals een aantal andere leerlingen. Iedereen herinnerde zich nog wel de eerdere lessen over mandragora's. 'Ze zijn flink gegroeid de laatste tijd, en moeten nodig in grotere potten overgeplaatst worden,' ging professor Stronk verder, waarbij ze naar de andere kant van de kas wees, waar de grotere potten stonden. 'Iedereen pakt één pot met een mandragora, en één lege pot. Ze wreef even in haar handen. Kennenlijk had ze zin om mandragora's over te plaatsen, waarschijnlijk de enige in deze ruimte, dacht Charlotte. Met enige moeite bracht ze zichzelf ertoe om richting de mandragora's te lopen en er een op te pakken.
|
|
|
Post by CherryOnTop on May 5, 2007 18:29:59 GMT 2
Eventjes zuchtte Dark en besloot toen maar te doen wat Professort Stronk had gezegd, Hij pakte een lege pot en toen een pot met een Mandragora. Hij vondt het blijkbaar niet erg op dat ze vreselijk konden gillen na. Hij ging weer terug staat en zette de twee potten voor zich. De lege pot had hij al een beetje bedekt met wat aarde zodat het makkelijker zou zijn om hem over te plaatsen. "Oke..en nu afwachten" mompelde hij. Ergens hoorde hij mensen fluisteren: pff..die heeft erg geen erg in, die is toch zo afgesloten en doet wat hem gevraagd wordt, bang voor klappen zeker? Dark maakte van zijn hand een vuist maar hield zich in, ditmaal gleed zijn hand niet naar zijn staf om een vreselijke vloek uit te spreken, soms kon hij zich niet inhouden, daarom.
|
|
|
Post by » Aline. on May 5, 2007 18:41:09 GMT 2
Superlangzaam slenterde Charlotte richting de stapel lege potten, met de pot met de mandragora in haar ene hand. Ze hoorde het gesmoes van bepaalde leerlingen over een afgesloten iemand, die zogenaamd bang was voor klappen. Ze keek naar de leerlingen, van plan om te vragen over wie ze het hadden. Maar ze slikte die vraag weer in toen ze tussen de twee leerlingen door Dark zag staan, die het duidelijk ook had gehoord en daarna zijn vuist gebald had. Ze besloot zich er verder niet tegen aan te bemoeien en liep naar de hoek van de kas waar de lege potten stonden, pakte een van de laatsten en keerde terug naar haar plek in de kas. Ze zette de beide potten met zo'n grote dreun neer dat professor Stronk even geschrokken op keek. Zodra Stronk had gezien dat er niets kapot was, ging ze door met haar les: 'Pak allemaal de oorbeschermers die, als het goed is, naast jullie liggen. Denk erom! Doe ze goed op je oren, je mag beslist het gekrijs van de mandragora's niet te duidelijk horen,' waarschuwde ze, waarna ze haar eigen exemplaar oorbeschermers pakte en die op haar hoofd zette. Charlotte reikte naar de oorbeschermers, zette ze op haar hoofd en keek even na of hij wel goed zat. Daarna wachtte ze op het teken van professor Stronk om de mandragora uit zijn pot te trekken.
|
|
|
Post by CherryOnTop on May 5, 2007 18:49:32 GMT 2
Dark deed hetzelfde zoals elke leerlingen en zette ze op zijn hoofd, checkte of ze goed zaten en hield toen zijn hand bij zijn Mandragora om hem eruit te trekken. Hopelijk is deze les snel voorbij" mompelde hij. Hij wou even weg van iedereen die hem irriteerde of zelfs aanstaarde, zich weer vermengen in zijn liedjes en electrische gitaar spelen. Of tekenen, in ieder geval iets dat hem gerust kon stellen. Nu nog wachten tot de les voorbij zou zijn, nog steeds wachtend op het teken van Professor Strong, eigenlijk wou hij er nu al uit trekken maar deed het niet, straks zou hij weer straf krijgen. Hij wist deze keer wel wie er nog meer naar hem had gekeken, Charlotte. Hij keek eventjes naar haar en toen weer naar de Mandragora.
|
|
|
Post by » Aline. on May 5, 2007 18:59:28 GMT 2
Bijna alle leerlingen, waaronder Charlotte, keken professor Stronk nu afwachtend op het teken aan. Porfessor Stronk keek nog even de kas rond, of iedereen wel zijn oorbeschermers op had, en knikte daarna. Ze nam de moeite niet om iets te zeggen; de leerlingen zouden het toch niet verstaan.
Charlotte haalde even diep adem. Daarna pakte ze de mandragora vast, trok er een keer hard aan voelde hoe de mandragora uit zijn bedje van modder loskwam. Ze keek recht in het mismaakte gezicht van het mormel dat onderaan de plant vast zat. Charlotte trok een vies gezicht, ze was vergeten hoe lelijk die mandragora's eruit zagen. Het gekrijs drong zelfs door de oorbeschermers heen, maar gelukkig nog niet luid genoeg om iets ergs te veroorzaken. Zo snel mogelijk duwde ze de mandragora in de lege pot, ze greep naar de kleinere pot en gooide wat van de aarde in de nieuwe pot. Langzaam verstomde het gekrijs van de mandragora weer en zuchtte Charlotte even opgelucht. (moet gaan, eten)
|
|
|
Post by CherryOnTop on May 5, 2007 19:04:37 GMT 2
(Smakelijk)
Toen Dark het teken zag trok hij de Mandragora ook uit de pot en zette hem snel in de lege grote pot. Toen pakte hij de kleine pot en deed het aarde daaruit in de nieuwe pot. Zo snel mogenlijk was hij bedekt en het gekrijs was weg,alleen een soort van gemurmel was nog hoorbaar bij zijn pot. "Gelukt" mompelde hij toen. Wel was hij blij dat het snel gebeurd was en zo snel mogenlijk kon hij dan weg. Als hij tenminste toestemming had.
|
|