|
|
Post by greenlightning on Dec 20, 2007 18:01:33 GMT 2
Devon liet zich in de sneeuw vallen. Languit op zijn rug staarde hij naar boven. De lucht was grauw en grijs. De witte volkjes dwarrelden traag omlaag, maar van binnen kolkten zijn gevoelens als een gek.
Hij sloot zijn ogen. Hij negeerde kou en eht feit dat hij niet eens een jas of trui had, of dat zijn thsirt en broek doorweekt raakten. Hij voelde niks dan een stekende pijn in zijn borst. Zijn tweede ervaring ooit met leifdesverdriet...
In stilte vroeg hij zich af hoe June zou reagreen op zijn brief, als ze uberhaupt al zou reageren...
|
|
|
|
Post by Madjic on Dec 20, 2007 22:31:21 GMT 2
June hoorde de sneeuw onder haar voeten knarsen terwijl ze zo snel ze kon naar Devon rende. Haar jas had ze nog open en zwaaide langs haar lichaam, haar sjaal had ze in haar handen aangezien ze al twee keer handen moeten stoppen om hem van de grond op te rapen.
Terwijl de stoomwolkjes uit haar mond kwamen, kwamen er tranen uit haar ogen. Haar ogen waren helemaal rood en haar wangen helemaal nat. Ze had de adem niet meer om zijn naam te roepen dus zocht ze wanhopig naar hem.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 20, 2007 22:33:29 GMT 2
Devon hoorde de voetstappen in de sneeuw en keek op. Het duurde even voor het tot hem doordrong dat het June was. Zijn hersens leken wel bevroren.
'Doe je ajs dicht! Je vat nog kou!;'riep hij, meer om te laten weten waar hij was, dan omdat eht hem werkelijk uitmaakte. Ze was gekomen...
|
|
|
|
Post by Madjic on Dec 20, 2007 22:42:31 GMT 2
June keek onmiddelijk naar Devon en rende zijn kant op. Ze stopte niet om haar jas docht te doen, ze deed uberhaupt niets om te doen wat hij zei. Ze wilde alleen maar naar hem toe, de rest kon haar gestolen worden.
Ze liet haar sjaal een stukje voordat ze bij Devon was vallen en liet zich daarna bovenop hem vallen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 20, 2007 22:48:57 GMT 2
Devon sloeg automatisch zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. HIj zei niks. Hij wilde ook niks zeggen. Wat kon hij zeggen? Hij wilde haar alleen maar bij zich hebben en doen alsof hij niks had gedaan. Alsof alles gewoon was gefantaseerd.
|
|
|
|
Post by Madjic on Dec 20, 2007 22:54:47 GMT 2
Juen drukte zoich snikkent tegen hem aan. Haar schouders schrokte zowel van het huilen als van het ademgebrek. "He-et sp- sp- sp..." Ze kwam gewoon niet verder in haar zin het werd overspeld door haar eigen gesnik en doordat ze gewoon niet wist wat ze moest zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 20, 2007 23:01:17 GMT 2
Devon sleog zacht zijn hand voor haar mond. 'nee, er is niks dat je heoft te spijten, behalve dat je op een hufter als mij bent gevallen.'
Hij keek haar in de ogen, sloot de zijne en draaide zijn hoofd weg. Opniew brandde de tranen in zijn ogen. Hij kon het neit meer geheim houden. Dat ging niet.
|
|
|
|
Post by Madjic on Dec 20, 2007 23:13:18 GMT 2
"m-maa-maar..." Juen slikte om even woorden te zoeken. "D-dat ben je n-niet. N-nou, ja dat ben je w-wel. Maar ik moet n-niet d-denk-en dat ik je vr-vr- vriend-in ben." Ze keek hem met grote ogen aan. Ze besloot dat ze nu niets meer moest zeggen, ze wist namelijk niet hoeveel hij ervan snapte.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 20, 2007 23:16:23 GMT 2
Devon schudde zijn hoofd. Hij haalde diep adem e schudde opnieuw zijn hoofd.
'Er zijn eerst een boel dingen die ik moet zeggen en uitleggen voor je ver moet gaan. Misschien ben je tegen die tijd mij wel zo zat, dat je me slaat e kwaad wegstormd, zodat je broers me in elkaar kunnen slaan.'
HIj zuchtte diep. Hij moest et wel bekennen. Het kon neit adners.
|
|
|
|
Post by Madjic on Dec 20, 2007 23:20:01 GMT 2
June keek Devon vragend aan. Ze veegde een van haar wangen droog met de rug van haar hand.
Ze ging niet vragen wat er was, het was zijn beurt om te spreken. Ze knikte alleen dat ze het begreep.
|
|
