|
|
Post by \\ Jess' on Jul 5, 2007 19:52:16 GMT 2
Hij keek haar aan. ''Je moet weten, dat je heel veel voor mij beteknt, en niks zal ons in de weg staan'' Zei hij terwijl hij in haar ogen keek. ''Alles wat er is gebeurt hoort bij ons, en ik zou het snel evrgeten'' Zei hij terwijl hij van het ene naar het andere oog keek.
''Ik wil dat we onze liefde verbinden, met dit'' Zei hij terwijl hij in hand opendeed en het voor haar gezicht hield. Het waren twee kettingkjes. Eentje met de M en de andere met de C. Hij had ze speciaal betovert en alles. Zodat ze alleen dood hun gedragen konden worden. De M zou voor haar worden en de C voor hem. ''Als je hem om doet, laat je aan jezelf en ook aan mij zien dat we aan elkaar verbonden worden'' Zei hij terwijl hij haar weer aankeek.
|
|
|
|
Post by admin. on Jul 7, 2007 13:04:44 GMT 2
Chantal staarde Manuel verward aan. "Ik-ik" stamelde ze. Ze wist niet meer uit haar woorden te komen en zuchtte.
b]"Manuel?"[/b] vroeg ze aarzelend. "Ik bedoel het niet vervelend, en ik vind het erg lief, maar-" ze slikte. "-Vind je niet dat je een beetje- snel gaat? Ik bedoel..." Ze zuchtte. Wáárom was dit nou zo moeilijk om te zeggen? Wáárom kwam ze niet meer uit haar woorden?
"Mischien moeten we het rustiger doen." besloot ze zuchtend.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2007 13:23:47 GMT 2
Hij bleef haar afwachtend aanstaren terwijl hij nu moeilijk slikte. Misschienwas het inderdaad te snel gegaan, en misschien lag het gewoon aan hem. ''Oké'' Zei hij, teleurgesteld en met eengrote schaamte in zich. ''Ik dacht, nouja ik dacht dat je er wel klaar voor was'' Zei hij moielijk, opeens voelde hij zich, raar.
Hij liet plots de kettingkjes uit zijn handen vallen terwijl hij haar alleen maar aanstaarde. daarna wendde hijz ijn blik af nar opzij en slikte nog een keer moeilijk.
|
|
|
|
Post by admin. on Jul 7, 2007 14:28:59 GMT 2
"Manuel-" mompelde Chantal. Fijn. Nu heb je hem gekwetst. Mooi voor elkaar, het lukt je steeds weer, hè? dacht ze. Ze zuchtte. En nu? Wat moest ze doen? Duizenden vragen schoten op haar af, met allemaal het zelfde doel; wat moest ze doen?
"Het- ik - het maakt niet uit. Jij- kon het ook niet weten" mompelde ze zwakjes, terwijl ze naar de grond staarde.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2007 14:51:09 GMT 2
''Nee, laat maar. Jeverpest alles voor je'' Viel hij uit tegen haar terwijl hij haar met een woedende blik aankeek. Zijn ogen leken wel vuur te schieten zo kwaad was hij. ''Het is dus niet voorbestemd, en je verneukt altijd alles'' Dit keer had hij er geen spijt van dat hij schold, want het kon hem nks meer schelen.
''Als je echt zoveel van me hield, was niks te vroeg geweest. Dus blijkbar hou je niet eens van me'' Hij was woedend en had niet eens spijt van wat hij zei. Hij duwde haar aan de kant en liep met grote en stampende passen weg van haar.
|
|
|
|
Post by admin. on Jul 7, 2007 15:01:31 GMT 2
{Jemig, straks hebben al mijn chars nog liefdesverdriet xD Eeerst Jade al, en nu Chantal---}
Even overmeesterde de verbazing haar. Ze staarde Manuel na, waarbij ze het gevoel kreeg alsof haar hart werd verscheurd. "Jezus" mompelde ze, waarna ze zich omdraaide en het stukje bos uitliep, terwijl haar emoties dit alles verwerkten. Over een half uur zouden haar emoties beslissen wat ze zou voelen, maar nu leken haar hersens uitgeschakeld.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2007 15:03:59 GMT 2
Hij voelde zich genaait, gewoon kut. verdiretig alles in één keer. Als dit liefde was, haatte hij het en wou hij het nooit meer voelen. hij dacht dat Chantal de ware zou zijn, maar schijn bedriegt en liefde is blind.
|
|
