Post by ruka on May 5, 2007 13:48:01 GMT 2
Hunter liep door het verboden bos, eigenlijk zonder reden.
Hij keek door een paar struiken heen en schrok, hij zag iemand, maar hij kon niet duidelijk zien wie het was.
Opeens draaide de man zijn hoofd en keek recht in de ogen van Hunter.
'Kijk aan kijk aan, daar hebben we mijn lieve tedere zoon'
zei hij kil, 'ik zie je wel kom er uit!'
commandeerde de man Hunter en die deed maar wat de man zei.
'Precies, ik wist wel dat je er zo uit zou zien'
zei hij rustig.
'bevalt het teken op je arm je?'
vroeg hij met een kille grijns, hij liep naar Hunter toe en stak zijn nagel in zijn wang en en maakte een lijn, zodat er nu een hele snee in zat.
Hunter deed net alsof hij niks voelde en maakte geen bewegingen.
Voldemort rook in zijn nek, 'Je lijkt helaas meer op je moeder'
mompelde hij toen en likte het bloed van de wang van Hunter.
'Mijn bloed'
mompelde hij en keek naar Hunter, 'geef me je hand!'
zei Voldemort en pakte de hand van Hunter en met een mes kraste hij er een snee in.
en paar druppeltjes lied hij in een kettinkje vallen en zo deed hij dat ook bij zichzelf.
'Kijk ons bloed smelt zich samen'
mompelde hij en gaf het kettinkje aan Hunter, die het vastpakte en ernaar keek, hij zag niet veel maar daar hield hij zijn mond maar over.
'Je hebt mijn ring en ketting nog'
zei hij met een gemene grijns.
'Goed zo, dan weet ik altijd nog waar je bent'
'oke'
mompelde Hunter rustig en gaf geen emotie, hij was niet echt bang, maar hij was ook niet zo geweldig blij.
'Luister zoon, wij worden machtig, hou iedereen in het oog, en vooral die mislukte zwadderaars, ik was de enige die het recht had in die afdeling te komen, de rest stelt het allemaal teleur.
Stel mij niet teleur jongen'
zei Voldemort, hij mompelde iets en een pijnscheut ging door zijn lijf.
Toen hij opkeek was zijn vader weg, en daar bleef hij zitten op de grond....
Hij keek door een paar struiken heen en schrok, hij zag iemand, maar hij kon niet duidelijk zien wie het was.
Opeens draaide de man zijn hoofd en keek recht in de ogen van Hunter.
'Kijk aan kijk aan, daar hebben we mijn lieve tedere zoon'
zei hij kil, 'ik zie je wel kom er uit!'
commandeerde de man Hunter en die deed maar wat de man zei.
'Precies, ik wist wel dat je er zo uit zou zien'
zei hij rustig.
'bevalt het teken op je arm je?'
vroeg hij met een kille grijns, hij liep naar Hunter toe en stak zijn nagel in zijn wang en en maakte een lijn, zodat er nu een hele snee in zat.
Hunter deed net alsof hij niks voelde en maakte geen bewegingen.
Voldemort rook in zijn nek, 'Je lijkt helaas meer op je moeder'
mompelde hij toen en likte het bloed van de wang van Hunter.
'Mijn bloed'
mompelde hij en keek naar Hunter, 'geef me je hand!'
zei Voldemort en pakte de hand van Hunter en met een mes kraste hij er een snee in.
en paar druppeltjes lied hij in een kettinkje vallen en zo deed hij dat ook bij zichzelf.
'Kijk ons bloed smelt zich samen'
mompelde hij en gaf het kettinkje aan Hunter, die het vastpakte en ernaar keek, hij zag niet veel maar daar hield hij zijn mond maar over.
'Je hebt mijn ring en ketting nog'
zei hij met een gemene grijns.
'Goed zo, dan weet ik altijd nog waar je bent'
'oke'
mompelde Hunter rustig en gaf geen emotie, hij was niet echt bang, maar hij was ook niet zo geweldig blij.
'Luister zoon, wij worden machtig, hou iedereen in het oog, en vooral die mislukte zwadderaars, ik was de enige die het recht had in die afdeling te komen, de rest stelt het allemaal teleur.
Stel mij niet teleur jongen'
zei Voldemort, hij mompelde iets en een pijnscheut ging door zijn lijf.
Toen hij opkeek was zijn vader weg, en daar bleef hij zitten op de grond....
