|
|
Post by admin. on Nov 21, 2007 20:08:52 GMT 2
Het was middernacht. Een onbewolkte lucht, waarin talloze sterren te zien waren, hing over het gebied van zweinstein. Vanwege het late tijdstip was er niemand meer te zien bij het meer, op enkele dieren na. Nachtdieren, mischien wat faunaten en weerwolven.
Een zacht gekraak verraadde dat er iemand uit het bos kwam sluipen. Ze was ook vrij snel zichtbaar; Haar rode haar en ogen leken bijna vlammend. Ze was nog steeds volledig onder Voldermort's controle, en wist niet hoe ze dara iets aan moest veranderen. Dit was echter wel de beste mogelijkheid; Volle maan, middernacht. Ze voelde Voldemort's krachten iets minder worden, maar hij had haar teveel uitgeput om haar energie in zoiets te steken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 21, 2007 20:20:47 GMT 2
Shiriewolf lag uitgeput onder een boom. Ze had de hele dag zihzelf uitgsloofd en de training van het Engeslse team had haar volledig gesloopt. Ritsende geluiden en sluipende voestappen deden haar loom opkijken. Er was niks dat ze vreesde, enkel andere weerwolven, maar die geur zou ze hebben herkend. Deze kende ze vagelijk, maar vermoeid als ze was, ging het lichte niet branden. Met haar grote, lichte bruine ogen wachtte ze tot de schaduw een echte vorm aan zou nemen.
|
|
|
|
Post by admin. on Nov 21, 2007 20:34:23 GMT 2
De rode kleur in haar ogen nam iets af, aangezien Voldemort zich op iets anders als haar concentreerde; De wereld buitenom. Anne had de buitenwereld nauwelijks meer gezien: Al die tijd had ze opgesloten gezeten in een huis, tot Voldemort besloot haar weer te gebruiken. Ze zuchtte diep, probeerde weer een klein beetje controle over haar lichaam te krijgen en zakte toen uitgeput op de grond neer. Voldemort gebruikte alle kracht die ze had, en dat was nooit veel geweest. Alle pijn die ze had merkte Voldemort totaal niet; Het ging rechtstreeks naar Anne.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 21, 2007 20:40:47 GMT 2
Shirie spitste haar oren bij het horen van de plof. Ze richtte zich langzaam op en liep snuffelend in de richting van het geluid. Ze schrok bij het zien van Anne. een visioen van het rood harige meisje dat eenzaam in een hoekje zat en tege haar uitbarstte speelde zich af op haar netvlies. Ze snuffelde aan het miesje en gaf met haar snuit een zacht duwtje tegen haar gezicht.
|
|
|
|
Post by admin. on Nov 22, 2007 16:50:24 GMT 2
Voldemort's kracht verzwakte weer even, en Anne kromp in elkaar. Tranen verschenen in haar ogen, die langzaam weer hun natuurlijke kleur terugkregen. Shirie had ze niet eens inde gaten; Ze had teveel pijn en te weinig kracht om wat dan ook op te merken, en een messteek in haar maag zou ze niet doorhebben. Ze slikte moeizaam, sloot haar ogen, en snikte zachtjes.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 22, 2007 19:24:00 GMT 2
Shirie begon zich ergnstig zorgen te maken. Langzaam veranderde ze terug en legde haar hand op Anne's schoduer. Met een schok trok ze die weer terug. Er was iets scherps in haar. SHirie kende het. Ze ahd het eerder gevoeld, de dag dat Voldemort haar kleine broertje had geprobeerd te vermoorden.
Ze legde haar handen in haar nek, tot ze zich om het sluitinkje van haar ketting sloten. Ze klikte die los en trok de ketting uit haar shirtje. Het was en rood bolletje, met horizontale witte lijntjes. Erdoorheen stak feniksveer, met de punt naar boven gericht.
Ze trok Anne's shirtje een stuk omhoog en legde het amulet op Anne's buik. Misschien dat het de vloek iets zou verminderen....
|
|
