[.. All about Abby ..] {open}

[feikje]

I think you know
Because it's old news
The people you love
Are hard to find
So I think if I
Were in your shoes
I would be kind

I look out for you
Come rain, come shine
What good does it do?
I guess I'm a toy that is broken
I guess we're just older now

I want to stay
Another season
See summer upon
This sorry land
So don't dust off your gun
Without a reason
You understand

I look out for you
Come rain, come shine
What good does it do?
I guess I'm a toy that is broken
I guess we're just older now

Who says the river can't leave its waters?
Who says you walk in a line?
Who says the city change its borders?
Who says you're mine?

I look out for you
Come rain, come shine
What good does it do?
I guess I'm a record you're tired of
I guess we're just older now
I guess I'm a toy that is broken
I guess we're just older now

De zachte klanken rolden over het meer en vermengden zich met het laatste beetje zonlicht dat het wateroppervlak deed glanzen. In de schaduw van het Verboden Bos lag een meisje, ogen gesloten en haar vuurrode haar als een waaier onder zich uit gespreidt. Ze zong zachtjes, maar de akoestiek van het meer versterkte het geluid. Of het mooi was? Mensen hadden er altijd verschillende meningen over. Sommigen vonden het prachtig, maar sommigen haatten het. Abby zelf hoorde bij die laatste groep. Niet uit bescheidenheid, oh nee. Ze noemde het zelfkennis.

Met een zucht opende ze haar ogen en ging verliggen. Ze begon het te voelen in haar spieren, dat ze er al de hele dag lag. Met een ietwat pijnlijk gezicht masseerde ze haar nek, en ze liet een ademtocht ontglippen aan haar lippen. Ze glimlachte. Het meer was haar favoriete plekje op de hele school. Abby hield van de rust die het uitstraalde. Al was Zweinstijn haar thuis, bij het meer voelde ze zich écht thuis.

[/center]

[Merel]

Mariël liep langs het meer. In de verte hoorde ze gezang. Het klonk leuk vond ze zelf. Ze liep rustig in de richting van het geluid, en zag daar iemand liggen. Ze herkende haar wel. Ze zat bij haar op de afdeling. Mariël liep op haar af. "Hoi. Dat klonk leuk." Zei ze en ging tegen een boom aan staan. Ze bekeek Abby even. Daarna staarde ze over het meer.

[Lisa ..]

Macy liep wat voor zich uit te staren. Lopend over het terrein, niet wetend wat te doen. Ze was moe van de dag, het was gewoon tijd uitzitten, iets wat haar energiepeil niet goed deed. Bijna had ze de rand van het meer bereikt toen haar oren gezang opvingen. Haar hoofd draaide in de richting waarvan dat vandaan kwam. Ze zag een meisje bij het meer liggen, maar herkende haar niet. Ze besloot haar kant op te gaan. 'Was jij dat?' vroeg Macy nieuwsgierig.

[feikje]

Abby bekeek de nieuwkomer even snel. Mariël, wist ze. Ze zaten in de zelfde afdeling. "Bedankt," zei ze met een scheve grijns en een lichte blos op haar wangen. Ja, ze vond zich dan wel geen bijster goede zangeres, maar wie vond het nou niet leuk een complimentje te krijg.

Toen ze nog een stem hoorde, keek ze van Mariël naar het meisje. Ze had iets bekends, maar waarschijnlijk kwam dat van een keer hebben gezien in de grote zaal. Abby kende haar verder niet. "Ja," antwoorde ze glimlachend.