|
Post by melien on Dec 21, 2007 15:08:25 GMT 2
De maansikkel gaf de omgeving iets magisch. Er waren bijna geen wolken aan de hemel en in het kasteel brandde tussendoor nog wat ligt. Het was allang na bedtijd, en toch sliep niet iedereen. Het zou niet lang meer duren en dan zou het middernacht zijn, maar Joanna liep rustig met haar bezem in haar hand het veld op. Ze kon zwerkballen, en ze kon vliegen. MAar ze kon niet met mensen omgaan, niet meer in ieder geval. Door haar hoofd spookten weer eens gedachten die over haar vader en haar moeder gingen. Ze kon er niet tegen, niet nu in ieder geval. Ze stapte snel op haar bezem en vloge met een hoge vaart de lucht in. Even alles vergeten en gewoon weg vliegen.
|
|