|
|
Post by greenlightning on Apr 27, 2007 0:03:52 GMT 2
'Was dat maar het enige wat ze niet kunnen, dan konden we ze nog een beetje serieus nemen,'antwoordde Terry luid genopeg voor de Zwadderaars om het te kunnen verstaan. Ze grijnsde naar Charlotte en stak haar vuist in de lucht. 'Kan jij ook niet wachten tot we ze kunnen verslaan? Ik wed op... driee honderd tegen tien! En jij?'
Ze ging iets langzamer vliegen en staarde voor zich uit. De zon kwam bijna op. De lucht kleurde net niet. Dit was een va de mooiste momenten van de dag. De dag moest nog beginnen, alles en iedereen sliep nog, dus alles was nog rustig. De natuur moest nog ontwaken, de bloemen waren nog gesloten.
En zij zaten daar, hoog in de lucht, in de koele wind en deden dat waar ze het meest van hielden. Nu nog die Zwadderaars dumpen en de ochtend was perfect.
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 27, 2007 10:06:27 GMT 2
De zwadderaars barsten in lachen uit. "Dus, de grifjes denken leuk te zijn? Vuurvliegje houdt haar mond wel, die is verstandig! Alhoewel- een grifje verstandig? Onmogelijk." Dragana stapte op haar bezem en vloog weg. "En controleer maar bij Sneep- wij hebben het veld de hele dag"
"Rot op! Wij hebben nu, kijk op het rooster! Je mag het zwerkbalveld trouwens niet meer dan 8 uur per dag reserveren en gebruiken. Ik weet niet wat jullie van plan zijn, maaar het is-ah!" een andere Zwadderaar was opgevlogen en trapte hard tegen haar bezem, waardoor deze in een duikvlucht naar beneden ging. Stop, bezempje, omhoog, omhoog, anders blijft er niet van ons over, omhoog dacht ze angstig. Opgelucht dat de bezem omhoog ging, merkte ze dat ze minstens 30 Meter was gevallen.
Plots ging er een rode lichtflits over het veld, en miste Dragana op een haartje. "Zo, dus vuurvliegje denkt dat ze me aankan? Zie hier!" een andere flits vloog richting Anne, en raakte. Anne verstijfde, werd bleek en zakte in elkaar. "Zie, vuurvliegje kan mij niet eens aan. Als ik iemand in de rug aanval, zien ze me niet- haha!". Ze schaterde van het lachen, terwijl ze naar Anne keek. Anne bleef liggen- een raar gegons klonk in haar hoofd, en voor haar ogen was het zwart. Ze voelde de vochtige grond onder haar lichaam... Een verlammingsspreuk- bedacht ze zich. Maar goed dat ze net nonverbale spreuken had geoefend, terwijl die pas in het 5e jaar werden gedaan, en ze die goed kon. Mara goed dat ze haar toverstaf in haar hand had... In gedachten sprak ze de spreuk uit, en ze voelde weer beweging in haar lichaam. Ze zuchtte opgelucht, krabbelde overeind en klopte het gras van haar gewaad af. Dragana stond te kijken.
"Wat zei je nou...? Dat je mij wel aankon?" Ze stuurde een spreuk richting Dragana, die raakte. Deze begon echter te tapdansen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Apr 27, 2007 17:23:01 GMT 2
Evan zuchtte ergelijk en zoefde naar beneden. Zo ging weer een hele training voorbij, en ze moesten dit jaar de cup hebben. Dat moest gewoon.
"Ga jij eens weg" zei hij bot tot Dragana, alsof hij het tegen een ongehoorzame hond had. "Wij hebben het zwerkbalveld gereserveerd, jij niet" zei hij toen met zijn armen over elkaar en keek hooghartig op haar neer, alsof dat de doorslag moest geven.
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 27, 2007 17:29:38 GMT 2
Anne basrtte in lachen uit; een tapdansende Dragan & een hoogmoedige Evan? Dat kon niets anders dan een giechelbui geven.
"O- ja?! ZET DIE SPREUK AF! we- hebben - toestemming - van- Sneep" zei Dragana kil, terwijl de spreuk doorging. Ze zou vanzelf uitputten.
"Jeej, kun je een tapdans spreuk nog niets aan? Ik verzette me tegen een verlamsspreuk, en volges mij ben jij toch ècht 3 jaar ouder als mij, Malfidus." riep Anne, die intussen weer op haar bezem gestapt was en in de lucht zweefde."Even, laat ze maar, ze gaan vanzelf weg als mijn patronus Anderling heeft bereikt" zei ze grijnzend, Dragana staarde haar verbaasd aan. Dat Anne zulke hoge magie kende? Anne had het allemaal geleerd van Miriat, die 5 jaar lang leraar was geweest op Zweinstein.
"Lever het bewijs eens!" gilde Dragana, maar Anne's grijns bleef. Ze mompelde de spreuk zachtjes, maakte een beweging met haar stok en zag het wolvenwelpje wegflitsen. Dragana staarde haar nog verbaasder aan. Mischien had Anne dan veel verstand- ze kon zo'n patronus alleen voor elkaar krijgen als ze er veel moeite voor gaf. Dit zou haar vandaag geen 2e keer meer lukken, maar het was veel voor een 14-jarig meisje.
|
|
|
|
Post by Krista - on Apr 27, 2007 17:44:14 GMT 2
Verbijsterd staarde Evan naar Anne, en vergat zijn mond dicht te doen, zodat die een paar centimeter open bleef hangen.
Hij schudde even met zijn hoofd en leek weer tot zichzelf te komen, en keek toen met een brede grijns naar Dragana "Je hoort het, Anderling kan hier ieder moment zijn"
"Ik zou maar weggaan" mompelde hij er koel achteraan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 27, 2007 18:18:05 GMT 2
Terry staarde van haar teamgenoten naar haar tegenstanders. Ze haalde diep adem en schoot toen omlaag tussen de twee groepen in. Ze zou haar teamgenoten nooit afvallen, zeker niet omdat het ook vriednen waren, maar -tot haar spijt- was Dragana toch echt familie.
'Drag,'begon ze op sussende toon,' ga alsjeblieft weg. We kunnen dit het beste uitvechten in een zwerkbal wedstrijd. Het is niet nodig om nu problemen te krijgen. Laat ons nou maar trainen, al hoewel jullie natuurlijk wel een paar uur extra rtaining per dag nodig hebben, jullie vliegkunsten kennende...' Terry kon het niet laten. Het jonge zusje van Draconic (sorry mensen:P) was nogal vervelend, maar ze BLEEF zijn zusje en daardoor haar achternichtje.
Ze onderdrukte dus ook maar een grijns en vervolgde: 'Kunnen jullie proberen je jaloezie betreffende Anne te onderdrukken en ons laten genieten van deze heerlijke ochtend? Ga anders op de tribune zitten koukleumen, maar laat ons met rust. Alsvast bedankt.'
Terrys steeg opp, wetend dat ze het waarschijnlijk alleen maar erger had gemaakt, maar ze kon Dragana nu niet afvallen... Ze wilde haar nog spreken over Draconic.
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 29, 2007 10:50:49 GMT 2
Dragana had even verbaasd naar Terry gestaard, maar draaide zich nu nijdig om. "Modderbloedjes & familie, verschrikkelijk" siste ze. Ze duwde de poort van het zwerkbalveld open en keek recht in het gezicht van Anderling.
"Proffesor, Dragana verstoord onze training!" riep Anne plots, voordat Dragana door de poort zou verdwijnen. Anderling siste iets, en Dragana vluchtte weg.
"Anne, ik ben hier niet alleen gekomen vanwege jouw patronus- al is hij mooi- ik moet je iets vertellen. ZOu je even mee kunnen komen naar daar-" ze wees naar een leeg plekje van het veld, en liep er naartoe.
"Anne, er is iets gebeurt. Thuis. Je weet dat de dooddoeners weer op pad zijn, sinds een half jaar terug, toch?" fluisterde Anderling. Anne knikte, ze vreeste het ergste. "Ze zijn bij jou thuis geweest, en hebben niks van het huis overgelaten. Op een dood lichaam na. Anne, Miriat Maron is overleden-" Nog voor Anderlig verder kon praten, was Anne met betraande ogen weggerend. Miriat- dood?
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 29, 2007 18:58:16 GMT 2
Terry volgde Anderling en Anne met haar ogen. Ze daalde wat en landde zachtjes op het veld. Opeens zag ze dat Anne huilde. Ze voelde een koude rilling over haar rug lopen. Er was iets mis. Ze kreeg een visioen van Manny, haar beste vriendin, die net zoals Anne dreuzel ouders had. Ze schudde haar hoofd en wierp haar vriendin een berustende blik toe. Wat was er gebeurd?
Ergens diep in haar, voelde ze een schaamte. Ze herinnerde zich dat haar vader een dooddoener was geweest, maar was gestorven. Zijn naam aanhouden was een soort verraad. Ze schudde die gedachte snel van zich af. Nog haar vader, nog zij hadden hier iets mee te maken. Hoe zeker wist ze rtouwens dat het met doodoeners te maken had? Ze moest gewoon afwachten wat Anne te vertellen had!
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 30, 2007 15:15:28 GMT 2
"DIt kan niet! dit kan gewoon niet!" Anne was teruggerend en schudde Anderling door elkaar, die haar verbaasd, maar ook medelevend, aankeek. "Het kan niet! Alsjeblieft- zeg dat dit een grap was! een gewone grap! Alstublieft... Een grap... gewoon een grap..." haar stem was kwaad begonnen, maar geeindigt in een wanhopig gepiep. Ze liet zichzelf op de grond zakken en verborg haar gezicht in haar handen, terwijl honderden vragen door haar hoofd vlogen.
|
|
|
|
Post by nilou on Apr 30, 2007 18:38:12 GMT 2
Jake kwam weereens veel te laat opdagen op het zwerkbalveld.Hij zag dat Anne overstuur was.Hij ging chill naar haar toe en vroeg : " Yo anne alles goed gast?"
Jake keek Anderling vragend aan.
|
|
