Het is groen, afzichtelijk en besmettelijk...

[admin.]

Aarzelend liep Chantal de ziekenzaal binnen, met haar rechterhand onder haar linkerarm, om hem te ondersteunen. Haar armen waren ondertussen allebei groen, wat begonnen was met groene vingertoppen. Ze wankelde naar madame Plijster, maar plofte halverwege op een stoel neer. De hand was topzwaar. "Och och, het lijkt nogal op een drakenbeet, maar dat kan niet. Hoe is het gekomen, juffrouw Lynn. Weer een vervelend broertje gehad?" kraste madame Plijster, die op haar af was gelopen en haar nu onderzoekend aankeek. Chantal schudde vlug haar hoofd. Voor - mischien wel de eerste keer- één keer was het Chris niet geweest. "Nee? Dat lijkt het me meer een mandragora beet- hoe ben je eraan gekomen?" vervolgde madame Plijster. "Ruzie met een paar zwadderaars- ze richten hun stokken en riepen iets, ik weerde het af en dat zag Sneep - professor Sneep, sorry- en toen zei hij de Zwadderaars dat ze iets terug mochten doen, en toen deden ze dat. Ik hield met toverstok ervoor, waardoor het naar mijn hand kaatste. Waarschijnlijk is het gemengt met een andere spreuk, waardoor het dit effect creëerde." legde Chantal uit. "En mijn toverstok kan ook wel vervangen worden" ze zuchtte, terwijl ze naar de stok in haar zak keek. Het was niet meer dan één lange splinter sinds de vloek.

Na een lange stilte leek madame Plijster iets te hebben bedacht. "Was de vervloeking die de Zwadderaar riep iets in de richting van 'Mandargo'? Waarschijnlijk wel, want als die vermengt word met de magie van een andere toverstok, is het erg gevaarlijk. Dit zal best hetzelfde effect kunnen hebben als een draken- of mandragora-beet." kraste madame Plijster. Chantal knikte begrijpend; een drakenbeet zorgde voor een flinke hand, die niet snel overgin, en een Madragora-beet zorgde voor stevige misselijkheid, een volledig groene kleur en een behoorlijke tijd ziek. Chantal vreeste het ergste.

[anneloes]

Alette was met Chantal meegelopen naar de ziekenzaal. En keek Chantal aan. Ze snapte er niet echt veel van maarja... dat maakte haar eigenlijk ook niet uit.Ze was echt blij dat ze het zelf niet zo'n hand had. Ze vond het er heel erg eng uitzien.

[» Aline.]

Rebecca was met Chantal meegekomen, en stond nu vlakbij de stoel waar zij was neergeploft. Ze keek even opzij naar Allete, maar keek daarna weer naar Madame Plijster. Wat zij beweerde, was niet zo best, wist Rebecca. Een spreuk, of eigenlijk een gemengde, met hetzelfde effect als een draken- of mandragorabeet, dat was niet niks. Rebecca tilde haar hand op om hem op Chantals schouder te leggen, maar trok hem op tijd weer terug. Ze had inmiddels wel door dat het besmettelijk was, en niet zo'n beetje ook. Aangezien ze niet zat te wachten op een groene en zware arm liet ze een bemoedigende hand op de schouder achterwege. In plaats daarvan keek ze afwachtend naar Madame Plijster, die duidelijk even moest nadenken wat ze hiermee aan moest, voordat ze in beweging kwam en in allerlei kastjes ging rommelen om tegenmiddelen bij elkaar te schrapen.

[admin.]

"Weet je ook wèlke Zwadderaars het waren? Wees gerust- ze worden niet van school gestuurd. Maar gestraft worden moeten ze wèl." kraste madame Plijster. Chantal slikte- net datgene waar ze niets over wist moest ze antwoorden. In de lessen wist ze altijd overal een antwoord op, maar nu madame plijster het vroeg- Ze schudde aarzelend haar hoofd.
"Nou ja. Het lijkt me verstandig als je even hier blijft. Jullie kunnen gaan als jullie willen, maar als je wilt kan je ook blijven. Aan het begin zal het niet zo erg zijn- wat is er juffrouw Lynn?" vervolgde madame Plijster, toen Chantal op het dichtsbijzijnde bed ging zitten.
"Gewoon- misselijk" mompelde Chantal.

[» Aline.]

Rebecca keek van Madame Plijster naar Chantal. Weggaan of blijven? Blijven, besloot ze. 'Ik blijf wel,' zei ze daarom. Ze zag naast het bed een stoel staan. Ze schoof de stoel een eindje naar zich toe, wat een schrapend geluid veroorzaakte, en ging erop zitten naast het bed waar Chantal zich op bevond. Ze keek naar Madame Plijster en vroeg zich af wat die nu zou gaan doen. Te oordelen naar de snelheid waarmee Chantals andere arm ook groen was geworden, ging de besmetting snel.

[anneloes]

Ik blijf ook wel, als dat niet erg is. Alette plofte op een stoel naast Chantal neer. Ze keek op en naar van Chantal, Rebecca, madame Plijster en de arm van Chantal. Ze keek vragend naar Chantal of ze het goed vond dat ze bleef. Ze hoopte van wel want ze had toch niets te doen. Ze ging ietsjes verder van Chantal afzitten wat ze was bang dat ze ook zo'n arm kreeg.Het is toch wel goed als ik blijf?vroeg ze nog maar voor de zekerheid.

[admin.]

"Natuurlijk!" zei Chantal tegen Alette, alsof dat de domste vraag ooit was. "Maar- madame Plijster? Ik heb zo'n vaag idee dat het een effect heeft van een Mandrogora-beet, maar dan zonder de misselijkheid" ze fronste haar wenkbrauwen.

[» Aline.]

'Zonder de misselijkheid?' vroeg Madam Plijster nadenkend. 'Aha. Nou, ik zal even wat medicijnen halen,' legde ze uit, terwijl ze naar een kastje in de hoek van de Ziekenzaal liep en daarin begon te rommelen. Ze haalde er een groen flesje uit en liep daarmee terug. 'Hiervan moet je een paar keer per dag een theelepel nemen,' liet ze weten. Rebeccah ad nu al medelijden met Chantal. Door het licht doorzichtige groene glas heen zag ze namelijk een drapperige, donkergroene vloeistof, die er niet bepaald smakelijk uit zag.

[anneloes]

Gatsie!Het floepte er zomaar uit. Alette had er alweer spijt van dat ze dat had gezegd. Nu maar hopen dat de andere het niet gehoord hadden. Ookal zei Alette het best wel hard. Ze keek naar de vieze drap. Het zag er echt zo vies uit dat Alette misselijk werd. Ze had medelijden met Chantal. En niet zo'n beetje ook. Ze keek van Rebecca naar Chantal om te kijken of hun het ook zo vies eruit vonden zien.

[admin.]

"Ugh" bracht Chantal uit, toen ze het middeltje zag. "En hoelang?- een week?" vroeg ze aarzelend, terwijl ze het flesje aanpakte van Madame Plijster.

"Nee! Veel langer! Minstens een maand" antwoorde deze. Chantal zuchttte hoorbaar.