|
|
Post by Krista - on Jul 8, 2007 16:00:20 GMT 2
Elin zuchtte zacht en opgelucht toen Shirie uit de ziekenzaal verdween en trok haar knieen op, enbegroef haar gezicht in haar knieen. Ze voelde zich rot, had overal pijn en was doodsbang. Opeens overviel een donker gevoel haar.
"Maar, als Shirie weerwolf is. Dan ben ik nu ook-". Haar adem stokte en ze staarde vol ongeloof naar Perkamentus
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 8, 2007 16:32:32 GMT 2
Perkamentus draaide zich langzaam om. Zijn blauwe ogen verborgen zijn verdriet daarover niet. 'Ik weet het niet zeker, maar ik vrees dat het inderdaad zo is. Shirie zelf is nooit gebeten, haar vader is een weerwolf en zij heeft dat geerfd. Daarom kan ik niet met zekerheid zeggen wat eht inhoudt. Misschien wordt je zoals zij, een halve weerwolf. Of een echte weerwolf. Als je vragen hebt over het halve weerwolf zijn, dan zal je die toch echt aan mevrouw Ashinta meoten stellen, vrees ik.'
Perkamentus besefte heel goed dat dat misschien teveel was gevraagd in elk geval, voor nu.
Draconic liep naar Elin toe en ging op het bed ernaast zitten. 'Ik ben bang dat je dat idnerdaad wordt. Maar... zo erg kan dat toch neit zijn?' Hij hoopte dat het een beetje opbeurend klonk.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 8, 2007 19:57:10 GMT 2
Robert kwam de ziekenzaal binnengelopen. Hij zag het groepje zwadderaars en ging er van uit dat Elin daar ook was. Hij had het net gehoord en wilde kijken hoe het met haar gaat. Hij liep naar de andere zwadderaars toe en zo ook naar Elin's bed.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 8, 2007 20:38:45 GMT 2
Elin was stilgevallen en staarde met grote ogen naar haar knieen. Draconic negeerde ze. Het kón gewoon niet. Niet zij, waarom niet iemand anders? Zij verdeiende dit toch niet?
|
|
|
|
Post by melien on Jul 8, 2007 20:40:18 GMT 2
Robert keek van de een naar de ander. Zijn blik liet hij rusten op Elin. "Gaat het een beetje?" vroeg hij, de stilte doorbrekend.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 9, 2007 10:41:09 GMT 2
Elin zei nog steeds niets maar staarde met opengesperde ogen voor zich uit, alsof ze midden in een schreeuw zat. Haar gedachtes gingen door elkaar heen zodat ze niet meer wist wat ze nou uberhaupt moest denken.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2007 10:54:02 GMT 2
"Elin...?" vroeg Robert voorzichtig. Waarom zei ze niks? Hij ging zitten aan het voeteneind van haar bed. Hij negeerde de rest even.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 9, 2007 13:31:47 GMT 2
Uiteindelijk keek Elin op naar Robert, nog steeds met dezelfde geschrokken blik. "Hoi Robert" zei ze met een schorre krassende stem.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2007 13:57:41 GMT 2
"Wat is er? Je kijkt alsof... je een spook hebt gezien." zei Robert. Wat eigenlijk niet echt ergens op sloeg aangezien er genoeg spoken woonden op Zweinstein.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 9, 2007 16:54:51 GMT 2
Elin trok het niet meer en barstte weer in luid gesnik uit. "Ik ben een wee-eerwolf!" huilde ze en begroef haar gezicht in het witte kussen, dat door de vele mascara smurrie binnen de kortste keren zwarte vegen vertoonde.
|
|
