|
|
Post by admin. on May 1, 2007 16:47:25 GMT 2
Anne kwam binnenlopen- gedeeltelijk geduwdt door Anderling, gedeeltelijk vrijwillig, en keek het kantoor in. Het was even prachtig als altijd- met zilveren instrumenten op de ronde planken in het kantoortje. Ze zuchtte, en keek naar Perkamentus. Deze zat gebogen over een groot stuk Perkament. Anderling kwam naar voren en vertelde Perkamentus wat was gebeurt. Deze leek, lichtelijk verbaasd, maar vooral geschrokken. OOk hij had Miriat gekend- Ze waren oud-collega's.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 3, 2007 16:00:22 GMT 2
Terry stopte voor de deur van Perkamentus en bonkte hart op de deur. Haar hart klopte nog wild in haar borst, o wild dat het pijn deed. Ze zou Sneep laten ontslaan als ze kon!
Ze klopte opnieuw en wachtte tot ze binnen gelaten zou worden.
|
|
|
|
Post by admin. on May 3, 2007 16:04:55 GMT 2
Anne schrok bij het geluid dat klonk: Iemand die het kantoor binnen wou! Vast weer iemand met klachten over Sneep...
"Kom maar binnen" zei Perkamentus kalm. Anne draaide zich om naar de deur die open werd gedaan door Anderling. Terry! Waarom was die hier nou? Die had toch een toverdrank-iets ?
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 3, 2007 16:12:44 GMT 2
Terry stormde binnen. Even wilde ze gaan schreeuwn, maar net optijd bedacht ze zich dat dit haar afdelingshoofd en het hoofd van de school waren. Ze zag Anne niet.
Na een paar keer diep adem te hebben gehaald, wist Terry weer kalm te praten.
'Professor,' zei ze, tegen geen professor in het bijzonder,' Ik had toestemming om een toverdrankgroepje te maken, om mensen bijles te geven en technieken uit te wisselen. Daarnet was onze eerste bijeenkomst. Ik was nog neit eens toegekomen aan het snijden van de ingredienten, en nog niet eens alle elden waren er, of Sn... Porfessor Sneep kwam binnen rennen, gaf ons punten aftrek en verbood ons nog langer door te gaan. Hij zei dat we aan hem toestemming hadden moetevragen en toen ik zei dat ik van u -ze keek professor Anderling aan- toestemming had, trok hij nogee honderd punten eraf.'
Ze keek naar de grond en voelde hoe ze weer begon te trillen, deze keer van mchteloosheid.
'Kunt u alstubleift die punten terug halen en mijn groepje weer toestaan bij elkaar te komen?'
Nu ze ht zo zei klonk ht als onmogelijk.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 5, 2007 11:17:55 GMT 2
Charlotte was gelijk van het Zwerkbalveld naar het kantoor van Perkamentus gerend, ze had zelfs niet de moeite genomen om zich om te kleden. Na een paar vragende blikken van leerlingen die ze in de gang tegenkwam, kwam ze erachter dat ze zelfs haar bezem nog gewoon in haar hand had. Ze haalde haar schouders op. Zodra de deur die toegang bood tot het kamertje van Perkamentus in zicht kwam, versnelde ze haar pas. Ze stond stil voor de deur en klopte ongeduldig aan.
|
|
