|
|
Post by Krista - on May 1, 2007 17:56:27 GMT 2
Evan kwam net op het laatste moment het lokaal binnenstormen, wat ervoor zorgde dat hij de slechtste plek had, pal voor het bureau waar professor Kist achterzweefde.
Door de blauwige waas wat Professor Kist zijn buik moest voorstellen, probeerde hij het gekrabbel op het bord te ontcijferen, maar daar werd hij al moe van, dus trok hij het dikke boek uit zijn tas, sloeg het open en liet zijn hoofd op de bladzijdes vallen terwijl hij wazig voor zich uit staarde en probeerde iets van de 'verbrandingen van heksen in de middeleeuwen' mee te krijgen.
Hij gaapte en deed niet eens de moeite het stil te doen. Het was gewoon, kortweg, te saai.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 1, 2007 23:55:33 GMT 2
Terry kwam het lokaal binnen met een gezicht dat op onweer stond. Ze negeerde haar leraar volledig en ook het feit dat ze te laat was. Ze zag Evan, liep naar de tafel naast hem en gooide haar tas erop. Ze plofte neer op de stoel, legde haar armen op de tafel en leit haar hoofd erop zakken.
'En hoe gaat het met jou?' vroeg ze hem, zonder op te kijken en zonder acht te slaan op de andere leerlingen. Dit uur was niet boeiend en de les neit belangrijk, perfecte les om even bij te praten met haar vriend.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 2, 2007 10:27:14 GMT 2
"Vermoeiend" zei Evan slaperig met een blik op professor Kist die met een monotone stem dingen op het bord schreef.
Hij aarzelde, hij wist niet of hij het Terry van Anne zou vertellen, maar het was een vriendin, dus kon dat wel. "Ik heb ruzie met Anne" zei hij met een grafstem.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 2, 2007 18:20:49 GMT 2
Terry kwam overeind, leunde op haar hand en keek hem glimlachend aan. 'Dat weet ik, ik heb een gedeelte van jullie ruzie meegemaakt. Vertel eens, je ziet haar wel zitten, of niet?'
Terry vertrouwde Evan. Eigenlijk vond ze dat Evan en Anne goed bij elkaar pasten. Ze was met beiden bevriend. Als Evan Anne echt leuk vond, dan moest ze er alleen achter komen of zij hem ook leuk vond...
Terwijl haar gedachten afdwaalde bekeek ze hem eens echt goed. leuke jongen. Ze grinnikte om zichzelf. Waarom was ze zo jongensgek?
|
|
|
|
Post by Krista - on May 2, 2007 19:32:11 GMT 2
Evan knikte vaag van ja en liet zijn hoofd hard neerkomen op zijn 'geschiedenis van toverkunst' boek. Professor Kist keek hierdoor verstoord op en het was een paar seconden stil, maar daarna begon hij weer met een nieuwe aantekening.
Evan kwam overeind en keek een beetje pijnlijk naar Terry, en glimlachtte dan. "Maar nu heb ik het echt zwáár verpest" mompelde hij dan gesmoord.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 2, 2007 20:10:42 GMT 2
Terry schudde haar hoofd. 'Vast niet. Wat is er nou allemaal aan de hand? Ik snap het niet. Waar ging die hele ruzie eigenlijk om? Het had iets met dat Tess meisje te maken toch? Vertel me dat eens, als ik weet wat er is, dan kan ik misschien nog wel helpen.'
Iets in Terry begon te broeien. Ze had niets persoonlijks tegen Tess, maar ze zorgde voor nogal wat problemen. Ze schudde haar hoofd. Nu Evans verhaal, gedachten kwamen later wel.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 2, 2007 22:34:40 GMT 2
Evan had niet echt behoefte om het verhaal nog een keer te moeten vertellen, en zo nog een keer mee te moeten maken, maar Terry was een vriendin en ze mocht het wel weten.
"Nou.." begon hij en zuchtte eens diep "Tess vertelde tegen mij over Jake, en toen probeerde ik haar te troosten" hij stopte even met praten en keek Terry wanhopig aan "Je weet hoe ik ben, ik kan niet tegen huilende mensen. Maar toen zag Anne mij, en nou denkt ze dat ik iets heb met Tess, en is ze kwaad"
"Heel erg kwaad" voegde hij er voor de duidelijkheid nog aan toe.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 2, 2007 22:39:37 GMT 2
Terry grinnikte eerst zachtjes, maar barstte toen in lachen uit. ze negeerde professor Kist volledig. 'Zeg jij maar tegen je meisje, dat Tess me heeft verslagen. Ik weet neit of ik je had verteld dat ik een oogje had op Jake? In elk geval, zij is er met hem vandoor gegaan. Ze hebben nu wat samen. Als je haar neit zo kan overtuigen, dan weet ik het ook niet meer.' Ze grijnsde breed, maar de grijns versmolt langzaam van haar gezicht. Draconic...
|
|
|
|
Post by Krista - on May 3, 2007 9:40:12 GMT 2
Een ogenblik staarde Evan Terry aan met en blik die een mengeling was van verbazing en verbijstering. "wat?" zei hij toen luid, zonder acht te slaan op professor Kist die zijn krijtje op de grond had laten vallen en langzaam aan kwam zweven.
"Nou.." zei hij verbaasd, terwijl hij op zoek was naar een antwoord, naar iets wat hij kon zeggen "Dat verklaart een hele boel!.. Ze zei geloof ik ook zoiets, maar ik had niet echt geluisterd".
Toen zag hij echter dat Terry niet meer lachtte, en keek achterom.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 3, 2007 14:55:36 GMT 2
Terry wist een glimlach tevoorschijn te toveren voor haar vriend. 'Ga gewoon met Anne praten, dan komt het allemaal goed. Tess is weer gelukkig, Jake dus ook en jullie twee kunnen je nu op elkaar richten.'
Zelf had ze het ook druk met haar eigen gedachten. Stomme Draconic. Lieve Seth...
|
|
