|
Post by greenlightning on May 13, 2007 21:23:28 GMT 2
Terry haalde diep adem en ademde grommend weer uit. 'Kom op, iedereen hier kan zien dat dat neit waar is. Er is iets heel ergs aan de hand. Met jou - ze telde af op haar vingers- , met Draconic, met de tweeling Mycaro, met Ryanne.. en zelfs Sneep is niet in zijn normale doen. Je kan nou wel zwijgen, maar ik zou misschie kunnen helpen.' Draconic staarde haar verbijsterd aan. Was ze helderziend ofzo? Hij had gewilt dat zij hem zou helpen... en nu kwam ze er zelf mee aanzetten!
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 21:40:11 GMT 2
Verbijsterd staarde Thomas naar Terry en schudde zijn hoofd, zakte onderuit en staarde naar de kaft van zijn boek. "Er is.. niets" zei hij, maar het koste hem grooite moeite die woorden te produceren.
|
|
|
Post by nouan on May 13, 2007 22:46:18 GMT 2
Seth keek even om naar Terry, naar Draconic en thomas. De laatste dagen was de sfeer echt vreemd. Stil, normaal was het altijd zo luidruchtig waardoor hij nauwelijks opviel. Nu kon je hem makkelijk zien zitten terwijl je hem anders altijd over het hoofd zou zien, na jah.. Professor anderling kwam binnen, ook zij keek een beetje somber. "Boek open op bladzijde 138" Seth bladerde snel door het boek heen. Ze moesten dit keer een aardig rare spreuk doen. Een Koetjesreep in een miniatuurkoe veranderen. (hoe kom ik erop xD)
|
|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 22:47:19 GMT 2
Terry stond boos op en sloeg met haar vlakke ahdenn op de tafel. 'Verdomme, Thomas, ik probeer je te helpen! Waarom zou je eht neit aannemen? Ik ben echt niet van plan je ergens op aan te vallen of je er iets voor terug te vragen! Geloof nou eens dat er mensen zijn die gewoon graag anderen helpen!' Ze was echt boos. Draconic was verschrikt achteruit gedeinsd. Als ze boos werd moest je uitkijken...
|
|
|
Post by Krista - on May 14, 2007 8:03:42 GMT 2
Thomas keek naar Terry en hij zag eruit alsof hij op het punt stond in huilen uit te barsten. Toch deed hij dat niet. "het-het is" begon hij stotterend maar deed er het zwijgen toe.
|
|
|
Post by Merel on May 14, 2007 16:30:45 GMT 2
Rachanna kwam binnen zetten. "Sorry." Mompelde ze tegen Anderling. Ze keek even rond, om te kijken waar ze kon zitten. Haar blik viel op Draconic, Thomas en Terry. Thomas was lijkwit, wat de laatste tijd bijna een gewoonte leek. Ze zuchte. Terry zag er pissig uit, Maar niet de pissig die ze kende. Draconic leek geschrokken of bang. Het was moeilijk te zien. Ze liep naar hun toe. Ze ging aan het tafeltje voor Thomas zitten. Dumpte haar tas op de grond en draaide zich om. Hij zag echt lijkwit, witter dan normaal. Zo kende ze haar vrienden niet.
|
|
|
Post by greenlightning on May 14, 2007 17:34:42 GMT 2
Terry zuchtte diep. 'Ik zou je misschien kunnen helpen. Toe, Thomas, laat me helpen!' Ze keek hem smekend aan. Ze wierp een slinkse blik op Draconic. Die haalde opgelucht adem en ging weer voorover hangen op zijn tafel. Geen woede aanval deze keer, dat was mooi. Hij zag Rachanna en glimlachte flauwtjes. Terry keek haar aan. Ze knikte een groet. Ze was niet dik met haar, maar een echte hekel had ze niet.
|
|
|
Post by Krista - on May 14, 2007 19:14:47 GMT 2
Thomas zuchtte even, alsof hij deze discussie niet aan wou gaan. Dat wou hij ook niet. "Hoe.. hoe wil je dat óóit doen. Voor elkaar krijgen" zei hij vermoeid.
|
|
|
Post by greenlightning on May 14, 2007 22:05:47 GMT 2
Terry ontplofte. Draconic zag het net optijd aankomen sprong van zijn stoel. 'Terry sloeg met beide hande op de tafel en boog zich dicht naar Thomas toe voor ze begon te schreeuwen. 'Als je me neti verteld wat er is, dan kan ik je ook niet zeggen of ik je uberhaupt kan helpen! ALs je wil dat ik e help, dan moet je die grote mond van je open doen! Daar heb je adners ook geen moeite mee. Me uitschelden, leugens vertellen en vloeken roepen, dat kan je allemaal wel, maar me gewoon vertellen wat er is, zodat ik je kan helpen, dat kan je nou weer niet. Wat is er mis met jou?'brulde ze. Ze hijgde zwaar en haar gezicht was vertrokken van woede. Waarom nam hij haar hulp niet aan... waarom snapte hij niet dat ze niet kon toezien hoe hij steeds ongelukkiger zou worden?
|
|
|
Post by Krista - on May 15, 2007 7:05:51 GMT 2
Thomas was stil van deze uitbarsting en staarde Terry geschokt aan. Hij kon op het moment niet tegen schreeuwende mensen. Wat er met hem was kon hij eigenlijk ook niet uitleggen.. Hij aarzelde en slikte even moeizam, terwijl hij geconcentreerd naar het tafelblad staarde en maakte aanstalten om te gaan praten. "Weet je.." begon hij langzaam maar hield toen weer op. Natuurlijk wist Terry het niet. Dat was nou juist het probleem. Hij pakte met zijn rechterhand zijn linker schouder en keek Terry doordringend aan. "Daar zit het" zei hij schor.
|
|