She can't die!

[greenlightning]

Joey knikte langzaam. 'Dat heb ik geprobeerd. Ik zei dat ik har broer ben, maar ze nam het niet aan. "Alleen echte familie, zoals moeder en vader. Geen stiefouders of 'broers'". Ik had haar het leifst zelf geslagen. Ze was toch al in eht zieknhuis. Hoezo, letterlijk eht zieknhuis in slaan.' Hij glimlachte flauwtjes.

[Merel]

Steve liep de trap af en had een gedeelte van het gesprek gehoord. In iedergeval het stuk dat er iets met Shirie was. "Wat was er met Shirie?" Vroeg hij terwijl hij van achteren een dreun van Mariël kreeg die ook naar beneden liep. "He, komop.. Niet meteen van die vragen stellen!" Zei ze pissig. Ze liep naar Joey toe en ging naast hem zitten. Ze legde troosten haar hand op zijn shcouder. Steve stond nog een beetje verbaast over zijn achterhoofd te wrijven en liep ook verder de leerlingen kamer binnen.

[Madjic]

Carmen zuchtte. "het je misschien gewoon moeten doen." Zei ze zacht. "Maar het komt vast wel goed. Shirie is volgens mij erg sterk, ze geeft het niet zomaar op." Ze glimlachte bemoedigent.
Skylar tikte weer tegen het raam. "Een momentje." Carmen liep naar het raam en opende deze. De vogel vloog meteen naar binnen en ging op de leuning van een stoel zitten. "En nu stil zijn." Zei Carmen tegen hem. Haar oog viel even om het briefje dat hij bijhad, maar daar had ze nu geen tijd voor. En ze liep weer terug naar Joey.

[greenlightning]

Joey knikte naar Carmen en keke toen op naar Steve en Mariël. Het kon hem niet schelen als emnsen hem zagen huilen. Ze mochten weten hoe dierbaar Shirie voor hem was. 'Shirie is opgenomen in eht zieknhuis. Ze is nog niet wakker geworden. Hij haalde diep adem. Hij keek naar Brownspot. Ze leek weer wat herstelt. Hij geloofde dat hij het juiste had gedaan. Shirie had hem vermoord als hij haar kat gewond had achter gelaten.

[admin.]

"Is Shirie opgenomen in het St Holisto?" Lichtelijk verbaasd kwam Prue het portretgat doorlopen. "Waarom?" Ze besloot het meteen te vragen, en er geen verhaal om heen te draaien. Zo te zien gaf Joey veel om Shirie, en ze zou hem alleen maar pijn doen als ze om de hoofdzaak heendraaide. "Ik bedoel - ze was toch niet ziek?"

[Merel]

"Wat? Shirie opgenomen? Shirie?" Vroeg Steve verbaast.. Zover hij wist was ze altijd sterk, en ging er eingelijk nooit iets fout.. Wat was er mis? Mariël keek ook geschokken naar Joey.. "Maar waarom?" Vroeg ze zachtjes en probeerde hem te troosten.

[greenlightning]

Joey zichtte diep. Hij wist neit zeker of Shirie er blij mee was dat iedereen er achter kwam, maar tegelijk, het waren wel vrienden van haar. 'Ze heeft een ziekte,'begon hij en hij wierp een verontschuldigende blik op Carmen, dat ze eht nog een keer moest aanhoren. 'Doordat ze al van heel jongs af aan haar tranen tegenhoudt, ondanks dat haar hart in figuurlijke zin bloedt -ik neem aan dat jullie weten hoe het bij haar thuis zit?- heeft haar lichaam een adnere manier gevonden om haar verdriet te uiten. Namelijk, door letterlijk te bloeden. Ze begint bloed op te hoesten en een wond op haar borst gaat open. Het is normaal een littekentje, maar gaat open zodra het gebeurd. Ze kotst letterlijk bleod, net zolang dat ze er aan dood gaat. Gelukkig, was ik er de eerste keer bij dat het gebeurde. We waren toen optijd. Deze keer, was alleen Manuel er. Hij wachtte lang, en zag eht ook niet aankomen. Shirie was al liters bloed kwijt toen ze in eht ziekenhuis aankwam. vandaar.'
Hij haadle diep adem en onderdrukte een rilling.

[Madjic]

Carmen had het briefje van de uils poot los gemaakt en aaide hem even. Ze stopte het briefje weg en ging naast Joey zitten. "Ik vind dat je er gewoon naartoe moet gaan. Met een bezem het raam binnen glippen ofzo. Verzin iets!"

[Merel]

"Ja.. ja .. Maar....?" Zei Steve een beetje verbaast. "Dan helpt het zeker niet als ze een keer uithuilt.. Zo gezegd?" Vroeg hij nog steeds half verbaast half verdrietig.. Mariël keek naar Joey.. "En jij mag niet naar binnen? Ram dan gewoon de deur in ofzow! Komop, Carmen heeft gelijk.. Verzin er iets op!"

[greenlightning]

Joey knikte langzaam. 'Ik was daar en werd letterlijk aangevallen door een of andere vrouw. Zij was ook de gene die me weigerde binnen te laten. Daarna vervloekte ze Brownspot -hij wierp een blik op de kat- en ik vreesde erg voor haar. Ze is oud, al zeventien jaar. Daarom ging ik teug. Anders had ik misschien wel terug gevochten...'