|
|
Post by » Aline. on May 17, 2007 17:59:33 GMT 2
Eindelijk zette Charlotte de laatste stappen tot de ingang van Zweinstein. Ze wierp even een blik achterom. Daar, nog heel ver de duisternis in, was ze meerdere malen vervloekt door haar grootste vijand. Ze voelde zich verschrikkelijk en had het idee dat ze ieder moment neer kon vallen. Ze dwong zichzelf om eerst binnen te zijn. Zodra ze de hal betrad, wankelde ze opzij en zonk ineen tegen de muur aan. Ze sloot haar ogen en begroef haar gezicht in haar handen, terwijl ze vurig hoopte dat Ryanne weg was, naar de slaapzaal ofzo. In ieder geval niet meer hier, in de hal, waar ze op het 'leuke' idee zou kunnen komen om nog het een en ander aan misselijke spreuken op Charlotte af te sturen.
Een diepe zucht ontsnapte uit Charlotte's mond. Ze keek op. Het liefste wilde ze naar de slaapzaal, naar haar vriendinnen, maar ze voelde zich te zwak om nog een stap te verzetten. Ze moest bijna overgeven bij het idee aan al die trappen voordat ze haar bed zou bereiken.
|
|
|
|
Post by admin. on May 17, 2007 18:02:50 GMT 2
Anne struinde haastig de zaal binnen, op het nippertje ontsnapt aan Ryanne, die had besloot zomaar even een vloekje af te vuren.
"Lotte! Wat...?" riep ze, al klonk haar stem verdacht zwakjes. Voornamelijk bezorgd. Ze rende op Charlotte af. "Wat is er gebeurd- wacht, Ryanne zei net iets van 'Zij doet niks meer'! Ze bedoelde jou, of niet? Oh Lotte" Ze stak haar hand uit om Charlotte overeind te helpen.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 17, 2007 20:01:11 GMT 2
Ver weg hoorde Charlotte een stem, alsof het uit een andere wereld kwam. In werkelijkheid stond degene van wie de stem afkomstig was echter naast haar. Vaag herkende ze de stem. Anne, dacht ze. Mijn vriendin. Ze was opgelucht. Voor een moment had ze namelijk gevreesd dat het weer Ryanne was. 'Anne...' kreunde ze. Ze had haar ogen half open en keek haar vriendin aan. Aarzelend keek ze even naar de hand van haar beste vriendin. Ze wilde hem aanpakken, opstaan, en weggaan hiervandaan, maar kreeg haar handen niet in beweging.
|
|
|
|
Post by admin. on May 18, 2007 18:26:32 GMT 2
Anne bleef nog heel even met haar hand uitgestrekt staan, maar toen ze merkte dat Charlotte iet overeind kwam gaf ze het op. Ze kon Charlotte niet op tillen, want ze was te groot en te zwaar voor Anne's korte, dunne lichaam.
"Wacht hier, dan haal ik madame Plijster" mompelde ze, ten einde raad. Ze rende weg, Charlotte achterlatend, en richting de ziekenzaal.
"Rot-Sneep-Rot-Sneep, rot toch op met je-" mompelde Ron. Hij bleef verschrikt staan toen hij Charlotte zag liggen.
"Ook strafwerk gehad van SNeep? Best vermoe-oe-oeiend, hè" hij kon een luide gaap niet onderdrukken.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 18, 2007 18:46:16 GMT 2
Charlotte wilde niet dat Anne weg zou gaan. Ze wilde iets tegen haar vriendin zeggen, maar merkte dat ze al op weg was naar de ziekenzaal. Charlotte wenste dat ze zich niet zo zwak voelde en gewoon naar de slaapzaal kon lopen. Ze probeerde op te staan, maar haar benen weigerden dienst.
Ze hoorde voetstappen. Anne? Was ze al terug? Nee, zo snel kon ze er niet al zijn, bedacht Charlotte. Ryanne? Ze voelde al het bloed uit haar gezicht wegtrekken toen ze bedacht dat het Ryanne zou kunnen zijn. Maar ze voelde zich gerustgesteld toen ze hoorde wat de persoon mompelde. Ze keek op en zag Ron. 'Nee....' wist ze uit te brengen. Ze schrok er zelf van hoe zwak ze klonk.
|
|
|
|
Post by admin. on May 18, 2007 18:49:52 GMT 2
Ron keek Charlotte suf aan. "Niet vermoeiend? Vond ik we-he-hel" zei hij verbaasd, terwijl hij alweer de gaap niet kon onderdrukken. "RotSneep, vind je niet? Pff... Ketels versjouwen die vervloekt zijn... ze gaa er halverwege weer vandoor" mompelde hij. Hij had niet in de gaten dat Charlotte meer zwak dan evrmoeid was. Daar had hij de hersens niet voor.
"Echt waar, als ik Sneep te pakken krijg, dan-dan-"-Dan wat?" maakte Hermelien zijn zin af. Ook zij had strafwerk moeten maken, maar was hierheen gegaan vanwege Foppe, die op de trap stond te wachten.
"Wat wou je doen? Ik heb wel zin om een spreukje op hem af te vuren"
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 18, 2007 20:39:02 GMT 2
Charlotte rolde even met haar ogen. Hij begreep het ook gewoon niet. 'Nee... Dat,' ze zuchtte even,' is het... niet.'
Ze keek even naar de persoon die er nu aan kwam. Ze herkende Hermelien. Wat doet zíj hier nu weer? Charlotte vroeg zich af waarom iedereen 's nachts in de hal rondliep.
|
|
|
|
Post by admin. on May 19, 2007 19:57:49 GMT 2
Ron keek op. "Wattes? Dat is het niet?" Ron staarde Chrlotte aan alsof ze gek was. "Wt dan we-he-hel" hij gaapte luid.
"Ron... doe normaal" zei Hermelien, die Charlotte nu pas opmerkte. "Ik moet gaan, voorda Sneep me hier ziet, gaan jullie mee?" zonder op antwoord te wachten liep ze vermoeid weg, gevold doro Ron, die dacht dat Charlotte het wel volhield.
Anne kwam weer binnen racen, maar niet geolgddoor madame Plijster. In tegenstelling; het was Anderling.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 19, 2007 20:04:46 GMT 2
Charlotte rolde even met haar ogen. Die Ron is ook niet een béétje dom... En diepe zucht ontsnapte uit haar mond. Ze klaarde op toen ze in de verte Anne aan zag komen. Ze verwachtte dat de vrouw die achter haar aan liep Madame Plijster was, maar zag verbaasd dat het professor Anderling was.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 20, 2007 18:50:43 GMT 2
Thomas strompelde de hal in, maar bleef staan toen hij de vele griffoendors zag en maakte aanstalten om weer om te draaien.
Hij had geen zin in enige confrontatie met anderen. Zeker niet met griffoendors. Hij had genoeg eigen problemen om nu ook dit op zijn dak te krijgen, en hij was op zoek naar Ryanne. Sinds zijn.. aanvaring met de zwangere vrouw had hij haar niet meer gezien, maar hij had ergens het gevoel dat het geen verstandig idee was naar haar op zoek te gaan.
|
|
