Don't you dare to go

[\\ Jess']

Hij keek hem aan terwijl hij zijn hoofd schudde. "Ze is een trotse bitch, ik wou dat ze eens liet zien hoeveel ze van me hield. en nu is het waarschijnlijk te laat. Ze heeft nog een heel leven voor zich. En toch, voel ik dat er een deel van me weg is" Zei hij zuchtend terwijl hij een hand door zijn haar haalde. "Ik hou van haar, en het breekt me. Ik kan niet zonder haar, en zij zonder mij. Ik voel het" Zei hij zijn stem trilde en hij ook.

[greenlightning]

Joey balde zijn vuist en sloeg hem recht in zijn gezicht. Met een kwade blik in zin ogen staarde hij Manuel aan. Wode was alles wat van zijn gezicht was af te lezen. 'je hebt gelijk, je verdient haar niet. Je kent haar niet eens. Je kan niet eens door haar heen kijken. Iemand die echt van haar hield kan dwars door haar houding heen kijken. Misschien dat je het neit weet, maar ze heeft zch altijd meoten verdedigen, als sinds ze klein is. Ze heeft zich nooit zwak kunnen tonen.' Hij draaide zich om en liep naar het bankje terug. 'Ze weet niet hoe ze zich anders kan beschermen.'

[\\ Jess']

De klap kwam hard aan terwijl hij naar zijn gezicht greep. "Misschien wil ik wel helemaal niet door haar heen kijken. Isschien zie ik haar al zoals ze echt is. Maar Joey. als je denkt dat ze mij niet nodig heeft, zoek het dan maar uit. Ze red het wel, ik voel het. Maar ze is trots, daar kan je niet onderuit komen." Zei hij terwijl hij zijn hand op zijn gezicht hield. "Noem je dat slaan trouwens" Zei hij grinnikend terwijl hij naast hem ging zitten. Hij ahd zo vaak ieman dgehad die hem sloeg. Dit was er niks bij. "Misschien evrdien ik haar wle niet, maa rik geef om haar, anders zat ik hier niet. Dan had ik haar daar gewoon gelaten." Zei hij terwijl hij zijn hand van zijn gezicht af hield. "Hier kan het, bij mij, bij jou. Maar ze is bang. bang om hetzelfde mee te maken. Ze moet iemand hebben bij wie ze zich veilig kan voelen" Zei hijt erwijl hij zijn hand weer opz ijn geizhct zette. Het zwol aardig op.

[greenlightning]

Joey negeerde Manuels spottende opmerking over de klap. 'De trots die je ziet is een dekmantel. Zelfs haar arrognatie is dat.' Hij schudde zijn hoofd. 'Je kent haar echt neit he? Ze is neit zo verwaand als ze lijkt. Ze wet dat ze knap is en zo'n beetje elke jongen kan krigen. Ze weet dat ze slim is en sterk en dat ze talent heeft. Maar ze maakt zich zorgen om dat gene waar het in het elven omdraait. Dat zegt ze zelf tenminste.'

[\\ Jess']

Ze hield zijn schouders op. "Misschien is het wel beter als ik uit haar leven verdwijn. Misschien is het beter om te wachten. MIsschien is ze dood, misschien leeft ze nog" Al die vragen ging door zijn hoofd. "Ik weet wat er achter dat meisje zit. Ze heeft Spaanse perfectie, en heeft pure lef. Binnenin haar zit de wolf die haar dat geeft. Maar ze heeft steun nodig. Misschien niet van mi, maar van jou" Zei hij zacht terwijl hij zijn hoofd tegen de muur aanlegde. "Misschien is het wel beter om te wachten, wachten tot alles over is. Wachten op het antwoord of ze nog leeft" Zei hij terwijl hij zuchte.

[greenlightning]

Joey keek hem heel even onderzoekend aan, tot de waarheid tot hem doordrong. Zijn mond viel open van verbijstering. 'Je denkt dat Shirie en ik... Dat is incest, man! Gadverdamme! Ze is zo goed als mijn zusje! Mijn tweeling zusje! Ik moet er neit aan denken!
Hij schudde zijn hoofd om Manuels gedacte gang. 'je lijkt zovel van haar te weten, maar de wolf heeft er helemaal niks mee te maken. Het is juist een van haar onzekerheden. Samen emt de afkeuring van haar moeder en de verwdijning van haar vader. Je kan neit verwachten dta dat haar koud laat. Ze is altijd bang dat mensen haar verlaten. dat is precies wat jij nu ook doet. Nou, je gaat je gang maar. Ze vind wel iemand.' Stilte. 'Ooit.'

[\\ Jess']

Hij schudde zijn hoofd. "Zo bedoelde ik het niet, ze heeft je nodig. als vertrouwenspersoon, broer. Whatever. Jij kunt de rol vervullen voor haar" Zei hij terwijl hij zuchte. "Je weet het allemaal zo goed hé, waarom ben ik er dan nog. Je zegt da tik niks over haar weet. Dan kan ik haar toch beter verlaten. Ik wil niks over haar weten, ik wil haar ontdekken" Zei hij terwijl hij zweeg tegen hem. Hij zou wachten, wachten op het moment dat een heler kwam om te zeggen dat alles goed met haar ging. Maar die kwam maar niet. "Ze heft de ware al gevonden" Zei hij en zweeg weer.

[greenlightning]

Joey keek hem verbijsterd aan. 'echt? Waarom weet ik dat dan neit?' Zijn verbazing was oprecht. Even voelde hij een steek. waarom wist die jongen dat wel, en hij niet? Beledigd schudde hij zijn hoofd. 'Ja, ik ken haar goed. ik ken haar al sinds we zeven waren. Ik ben nog met haar stiefvader mee op vakantie geweest. We kennen elkaar door en door. We zijn nooit zonder elkaar. Ik heb gezien hoe haar moeder haar vernederde en alles afkraakte dat er maar af te kraken valt. Ik heb gezien dat ze uren lang naar de foto van haar vader staarde, met ogen zwart van verdriet. Ik weet het. Ik weet hoe eenzaam ze is. Ik ben er voor haar, maar ik kan haar neit de leifde geven die ze zoekt. En ze zoekt, dat heb je wel gemerkt denk ik.' Hij kon een glimlach niet onderdrukken.

[\\ Jess']

Hij voelde dat hij dat kon vervullen. "Ze heeft het zelf niet gezegd. Maar ik heb vertrouwen in je, en God ook. Ik voel het" Zei hij teriwjl hij omhoog keek. Hij zuchte. "Misschien heeft ze de liefde al gevonden, maar ik wil wachten, wachten tot er nieuw komt dat ze nog leeft" hij zweeg weer. hij had geen woorden meer voor hem. Hij leunde met zijn hoofd tegen de muur terwijl hij zuchte. Er leken al uren verstreken te zijn.

[greenlightning]

Manuel had Joey niet erger kunnen raken. Hij sloeg zijn handen voor zijn ogen en begon te huilen. Ze kon sterven... Hij zou haar kwijt kunnen raken... Dat gevoel bracht een kilte in zijn hart die hij niet kon verdrijven. Een gloeiende pijn sneed door zijn hart. De kat ging naast hem zitten en liet zich toen half op zijn schoot vallen. Ze staarde levenloos voor zich uit. Joey liet zijn ahdenn zakken en aaide afwezig over haar rug. De tranen rolden traag over zijn wangen.