|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 8:02:27 GMT 2
 Met nog een blik op zijn horloge sprinte Tristan door de gang. In de ene hand had hij een brief met een pakje eraan en in de andere hand had hij zijn shirt nog vast. Hij had geen tijd gehad om die aan te doen, dus had hij hem maar zo mee genomen. Bij een hoek bleef hij staan en ademde wat zwaarder. Hij keek even op zijn horloge. "Geen getreuzel meer.. Nog maar 4 minuten!" Zei hij zuchtend en wat gehaast. Hij keek naar links... En naar rechts.. En zette vervolgens de sprint in richting de uilenvleugen..
Vanwaar deze haast? Hij had een PeetTante, die veel van hem verwachte. Als zij niet voordat ze jarig was, op de seconde precies, haar kaarten had gekregen, was ze diep beledigd. Daarom had Tristan nog precies 4 minuten om die kaart en pakje weg te sturen, voordat hij de volgende vakantie een probleem zou hebben..[/size][/font] |
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 14, 2008 20:21:12 GMT 2
Met een zwaar gevoel in haar maag stapte Tyra de uilenvleugel uit. Ze wist niet zeker of de brief naar haar vader een goed idee was geweest, maar ze kon niet toezien hoe hij alles vernietigde wat Miquel had opgebouwd. Ze had het hem al eerder laten weten. Eerst in de brief en toen in de weken dat ze terug was gekeerd naar haar huis. Het had niet mogen baten en dat irriteerde haar mateloos. Nu was Miquel terug en zij ook. Opnieuw zou ze moeten toestaan hoe haar vader alles zou ver[esten... maar dat zou ze niet laten gebeuren. Niet dit keer. na Miquel weer met Carmen te hebben gezien stond haar besluit vast. Al moest ze als levend schild dienen, alweer, dan nog zou het haar niet uitmaken. Ze zou hen steunen.
In al die drukte had ze er eigenlijk niet meer bij stil gestaan dat ze zelf een relatie had. Niet dat ze gewend was om Tristan vaak te zien. Eigenlijk betwijfelde ze het of hij had opgemeerkt dat ze weg was geweest. Ergens deed dat pijn, maar het kon ook niet anders. Ze had het tenslotte niemand verteld...
Terwijl ze langzaam door de gang stapte, haar handen voor haar borst, verlegen en onzeker als altijd, had ze niet verwacht dat er iemand op haar af zou stuiven, laat staan dat het haar vriendje was. Daarom ook, dat ze haar verlegen houding liet schieten, haar blik vastberaden werd, en ze een vechtpositie innam.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 20:32:14 GMT 2
Zonder echt rond te kijken sprinte Tristan verder. Zo nu en dan keek hij op zijn horloge en zag de tijd wegtikken. Hij zou toch wel op tijd komen? Vast wel, wel als hij zo doorrende, dan haalde hij het makkelijk. Hij sprinte verder. Hij zou ook optijd zijn geweest, als hij Tyra niet had gezien. Zo snel als hij eerst naar de uilenvleugel rende voor het pakketje, zo snel rende hij nu op Tyra af en hij had een brede grijns op zijn gezicht. Bij haar tilde hij haar op en draaide haar een rondje. Hoe vastberaden ze er ook bij stond, hij kon het niet laten. Hij had haar erg gemist. "Tyra! Hoe is het ermee meid! Lang niet gezien zeg!!" Zei hij opgelucht haar weer eens te zien. Als wist hij dan niet dat ze echt een tijd weg was geweest, hij had er wel erg me gezetten met het feit dat hij neit wist waar ze was.. Of haar gewoon nergens kon vinden.. [/font][/size] |
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 14, 2008 20:52:16 GMT 2
Zodra ze Tristan herkende, liet ze haar zelfverzekrde houding vallen en straalde ze, ondanks dat haar hart tekeer ging. Ze sloeg haar armen om zijn nek en slaakte een vrolijk kreetje toen hij haar optilde.
'Jou ook lang niet gezien!' Ze grijnsde naar hem, met een warm gevoel van binnen. Ze wilde zeggen dat eht goed met haar ging, maar esloot dat ze die leugen neit kon vertellen. Ze zuchtte even en sloeg haar ogen neer. Toen ze weer op de grond stond sloeg ze haar armen om zich heen, als ene onzichtbare muur.
'Eigenlijk.. gaat het niet zo goed. Je.. ik weet niet of ik je dat had verteld, dat mijn broer verloofd is? Je weet wel, Miquel... Hij heeft het met mijn vader besproken en het was allemaal goed, maar nu heeft hij opeens besloten dat Miquel met een prinses moet trouwen. Hij heeft hem uitgehuwelijkt en hem zo'n beetje ontvoerd. Een paar dagen geleden was de bruiloft, maar Mik was gevlucht. Hij weigerd te trouwen met die prinses en wil bij Carmen blijven. Ik heb ruzie gehad met de wachten van de rpinses. Ben pas net hersteld..'
Ze wreef even over haar armen en durfde niet naar hem op te kijken.
'Maar het echte probleem is.. stel dat Miquel echt neit hoeft te trouwen, wat ik voor hem hoop... dan hebben de koning en koningin nog een zoon. Ik ben bang.. dat ze dan mij gaan uithuwelijken... of in elk geval, dat proberen.'
Zelfs Miquel wist dit niet. Tyra kon het niet vertellen. Anders zou hij zich nog opofferen en dat mocht niet.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 21:09:50 GMT 2
Tristan grijnsde ook breed van oor tot oor toen hij haar ronddraaide. Hij was echt zo blij Tyra weer te zien. Toen ze met haar armen over elkaar ging staan had Tristan al een klein vermoeden dat er íéts was.. Wat wist hij natuurlijk niet.. Maar iets wel, daar kende hij Tyra inmiddels goed genoeg voor.. "Gooi het er maar uit meid." Zei hij vervolgens met een glimlach, nogsteeds, en deed een pluk achter haar oren. Hij luisterde en knikte af en toe. Ja hij wist dat Miquel ging trouwen, dat had hij wel gehoord inmiddels. Zijn mond viel langzaam aan open toen ze vertelde over die ruzie. "Wát hebben ze je aangedaan?" Vroeg Tristan geschrokken en je zag hem al iets strakker kijken en begon zelf boos te worden.. Neit dat hij er nu ook maar iets aan zou kunnen doen.. Toen ze dat laatste vertelde, viel zijn mond léttérlíjk helemaal open en hij staarde haar aan. "Dát dácht ík dús móóí níét hé!" Zei hij en zijn gezicht was vertrokken. "Zij doen hélémáál níéts met jou, tenzij je dat zélf wíl! Daar zorg ik wel persóónlijk vóór!" [/size][/center] |
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 14, 2008 21:15:48 GMT 2
Tyra voelde zich arm worden door zijn beschermdheid en keek voor eht eerst op, met stralende ogen. Ze hield haar handen voor haar borst en voelde ene glimlach verschijnen op haar gezicht.
'Dat weet ik. Ik laat ze dat ook echt niet doen. Het probeelm met Miquel was... we hebben twee odeure broers, maar dat meisje, die prinses, wil perse Mik hebben. Ik vrees dat ze er alles aan doen om hem zover te krijgen en dat als dat niet lukt, ze mijn vader gaan chanteren om mij dan maar weg te geven. Ik ben de neige dochter... mijn zus is al getrouwd. Daar is niks meer aan te doen.'
Ze dacht na aan de dag dat ze achter mIquel was aangegaan en wat ze haar ahdden aangedaan. Ze wilde er helemala neit meer aan denken.
Ze liet een hand zakken en legde die op de zijne. Het was fijn dat hij er was. Ze glimalchte even.
'En hoe gaat eht met jou?' vroeg ze toen.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 21:40:45 GMT 2
Troostend, voor haar en ook een beetje voor zichzelf, ging hij met zijn hand door haar haar en streelde even over haar gezicht. "Ik denk, dat jou broer dat niet laat gebeuren.. Ik denk dat hij daar veel te veel verliefd voor is.. Als hij nu al verloofd is.. Dus ik denk dat dat wel goed komt.. En met jou.. Ik laat jou helemaal niet meer gaan. Tenzij jij maar toe dwingt.. Maar andere hebben daar lekker niks over te zeggen.. Zelfs je familie niet." Zei hij en glimlachte daarbij zelfverzekerd.
"Het gaat goed verder met mij.. Op dit nieuws na dan.. Ben ik héééél blij je weer te zien." Zei hij grijnzend en zwaaide met zijn shirt wat hij nogsteeds vast had. Het pakte was hij glad vergeten.. [/size][/center] |
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 14, 2008 21:46:06 GMT 2
Tyra knikte naar hem en glimalchte, voor ze ahrd begon te lachen.
'Wat is dat nou voor antwoord?' Vroeg ze, teriwjl ze zijn hand pakte, die over haar gezicht streek, niet om hem tegen te hounde, maar om hem nog beter te voelen.
'Blij zijn mij te zien is toch geen antwoord op de vraag of het goed met je gaat?'
Ze had het pakje niet eens in de gaten. Ze voelde alleen maar die warmte.
'Ik ben ook heel blij jou weer te zien. Ik heb je gemist. Ik had je wel willen schrijven, maar wist neit hoe en wat en ahd er ook de gelegenheid niet voor. Ik wou dat alles makkelijk was...'
Ze zuchtte diep.
'Soms heb ik er zo'n hekel aan om een prinses te zijn.. wat zeg ik, soms, eigenlijk altijd.'
Ze trok een boos pruillipje, wat haar eigenlijk alleen maar lief maakte en niet boos, zoals het bedoeld was. Ze haatte het prinses zijn.. als sinds haar jeugd. Al die mensen, al die protocollen, al die zinloze beloftes... Ze zou toch nooit koningin worden...
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 21:52:21 GMT 2
Tristan glimlachte. "Oke als antwoord op je vraag. Opzich gaat het wel goed hoor.. Behalve dat ik dit pakje eigenlijk 1 minuut geleden op de post had moeten doen.." Zei hij toen bedenkelijk.. "Naja boeiend.. Jij bent belangrijker dan mijn stomme PeetTante.. Loop je mee?" vroeg hij vervolgens en stak zijn hand uit.
"Vind je het niet leuk om een prinsesje te zijn? Ook niet als je mijn lieve prinses bent? " Vroeg hij en toen trok hij ook een sip gezichtje.. Wat er bij hem nogal vaag uitzag. Vervolgens barste hij in lachen uit. |
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 11:05:48 GMT 2
Tyra lachte mee en kroop tegen hem aan, met een blije glimlach op haar gezicht.
'Jouw prinsesje wil ik altijd wel zijn,' zei ze, diep gelukkig. 'Ik zou alles vgan je willen zijn, maar tot nu toe vind ik prinsesje en vriendin wel genoeg.'
Ze sloeg haar armen om zijn nek en ging op haar tenen staan om hem een kus op zijn mond te geven.
'Maar een echte prinses zijn is stomvervelend! Je moest eens weten hoe het is om door iedereen ana te worden gestaard. Dat mensen voor je buigen... Dat ios ook vervelend en iedereen spreekt je aan met je titel... Daarom wilde ik ook neit naar sfchool in Ierland. Stel je voor hoe dat zou zijn geweest..'
Ze snoof en glimalchte toen weer. Vervolgens knipoogde ze.
'Wacht maar, ik zal het je binnekort wel laten zien. Dan ga je emt mij mee naar huis.'
|
|
