Walking to anywhere

[\\ Jess']

Walking to

[/u] anywhere[/size][/color]





Neema was verveeld geraakt, en was gaan wandelen. Ze was al zo'n halfuur op weg, toen ze vond dat ze even rust ging houden. Ze keek even rond, dit vond ze wel een geode plek, ook omdat het door die kruin aangenaam rook. En snoof en ging daarna, na de plek goed te hebben bekeken en schoongemaakt, zitten. Ze deed haar bril weer recht op haar neus en keek nog even rond.

Ze luisterde naar de vogels en sloot haar ogen even. Toen ze die weer opendeed pakte ze haar I-Pod uit haar zak en zette die op. Ze drukte gewoon maar een nummer aan. "Closed up from love" Begon ze mee te zingen. Maar het geluid stierf vrijwel snel weg. Hierin had ze niet echt zin. Ze drukte hem eentje verder en grijnsde toen. Dit was wel een leuk liedje. Het was klassiek, iets waar ze van hield op een of andere manier. Anderen zouden haar maar uitlachen. Of, dat dacht ze. Maar ze had zoveel klassiek geluisterd, dat ze dit gewend was. Andere muziek trok haar ook wel, maar dit was iets waar ze zich in kon vinden. Haar ogen had ze weer gesloten, en zo genoot ze nog van de muziek die uit de oordopjes kwam. [/center]

[Flegmatisch Dinkske°-]

Een zacht geneurie klonk door het kruidentuintje. Vaagjes kon je in het geneurie een oud, Engels kinderliedje herkennen. Maar bij het horen van een andere stem stopte het geneurie bruusk. Een persoon die eerst op de grond had gezeten zette zich recht en probeerde te achterhalen wie hem in zijn 'rust' verstoorde.
Aan de grijsblauwe ogen en het netjes, bruine haar dat met gel was achteruit gekamt was het wel duidelijk dat Illias Witherspoon zichzelf had beziggehouden in de tuin. Zijn hoekig gezicht keek recht in de richting van Neema terwijl zijn dunne wenkbrauwen eventjes fronste. "Goedendag, mejuffrouw." klonk zijn stem op een plechtige wijze terwijl hij zijn hoofd even boog voor het meisje.
Het drong pas toen tot hem door dat het meisje oortjes in haar oren had om naar muziek te luisteren. Verveeld haalde Illias diep adem en schudde zijn hoofd. "Is het nog niet ter uwer oren gevallen dat men doof kan worden van dergelijke apparatuur?" vroeg hij verder op zijn gewoonlijke, extreme beleefde manier. Het boek dat hij op zijn schoot had gehouden klapte hij daarop dicht. 'De wereld der Toverkruiden en hoe ze ter herkennen' was wat de titel inhield.

[\\ Jess']

Ze zong haast mee, maar er viel niet veel te zingen. Haar ogen waren nog teeds gesloten. Ze kon hier in verdwalen, in de muziek. Toch schrok ze toen ze een stem hoorde, en opende haar ogen. Ze had meteen haar oordopjes uit gedaan en krabbelde iets omhoog. Ze grijnsde lichtjes, maar wel afstandelijk. "Ik word liever van klassiek doof, dan dat ik het van dat andere muziek word." Kaatste ze terug naar hem terwijl ze aanstalte maakte om op te staan. Toch bleef ze maar zitten. Aangezien ze dan betere oogcontact met diegene had. Ze zette haar bril af en hield deze in haar hand. Terwijl haar andere hand de I-Pod uitschakelde. Ze mocht zijn manier van praten opzich wel. Zo had nog nooit iemand tegen haar gepraat, alleen leraren dacht ze. Ze bekeek het boek, wat hij dichtdeed en keek toen weer naar zijn gezicht. Hij was niet de alledaagse jongen die je meestal zou tegenkomen, ze bekeek hem goed, misschien was het iets te brutaal wat ze nu deed. Ze zette haar bril maar weer op zodat ze beter zag. "En hoe heet deze heer?" Ging ze maar verder. Haar gezicht stond best strak, omdat ze niet echt op onbekende personen afstapte.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias volgde de blik van Neema telkens hij haar ogen zag verplaatsen van positie. Hij had allang geleerd dat je daaruit iemands volgende handeling kon aflezen, een trucje dat hij had geleerd door het gedrag van zijn vader. Maar Neema leek geen slechte opzetten te hebben dus liet hij zijn ogen van haar afgaan voordat hij ze op haar gezicht richtte. Een lichte glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij haar hoorde spreken over klassieke muziek. "Een zeldzaamheid tegenwoordig... Dat jongere mensen naar klassieke muziek luisteren bedoel ik dan. Zelden luister ik naar muziek en meestal is het dan ook klassieke die mijn oren streelt." Hij raapte het boek op vanuit zijn schoot en stak het bij zijn andere lesboeken in zijn tas. Het was beschouwd als oneerbiedig om te praten met een boek of een ander middel in je handen dat je aandacht kon afleiden.
Geschrokken keek hij op toen Neema hoorde. "Mijn oprechte excuses, mejuffrouw. Ik had me natuurlijk moeten voorstellen!" verontschuldige hij zich en vouwde zijn arm voor zijn buik voordat hij diep boog. Hij bleef gebogen hangen maar richtte zijn gezicht op naar het meisje om haar aan te kijken. "Illias Psyva Witherspoon is de naam die me is gegeven. Men noemt me ook wel Illias of Spoon. De keuze ligt volledig bij u." mompelde hij op een zachte, vriendelijke manier. "Als het niet te onbeschoft is om te vragen zou ik dan ook de naam van deze bevallige jongedame mogen weten?" vroeg hij met een lichte maar vriendelijke grijns om zijn dunne lippen.

[\\ Jess']

Haar blik bleef bij zijn ogen hangen. Ze knikte en deed een plukje haar achter haar oor. Toen hij begon over de zeldzaamheid van de klassieke muziek onder jongeren knikte ze. "Daar ben ik het helemaal mee eens. Het streelt inderdaad de oren. En daarom luister ik er ook graag naar." Zei ze terwijl ze wat anders ging zitten. Ze volgde zijn handeling terwijl haar ogen weer via zijn arm omhoog kwam naar zijn gezicht toe. Ze schudde haar hoofd. "Helemaal nergens voor nodig, die excusses" Zei ze terwijl ze naar hem bleef kijken. Toen hij zijn naam zei, knikte ze. Het was een mooie naam, die ook bij deze jongheer hoorde, vond ze. Ze stond nu op. Haar gezicht stond nog steeds strak en ze wachtte even met het beantwoorden van zijn vraag. "Mijn naam is Neema Shaylyn Takala, gewoon Neema dus. Egyptische naam, mijn vader is een Egyptenaar" Zei ze terwijl ze lichtjes door haar knieeën ging. Net alsof ze een jurk aanhad. Ze zette haar bril weer een keer opnieuw goed op haar neus en liet haar blik weer naar Illias gaan. Ze wendde haar blik weer af om vervolgens zacht met haar tong over haar lippen te gaan, om deze nat te maken. Daarna keek ze hem weer aan. "U was opzoek naar kruiden neem ik aan" Sprak ze beleefd terug.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Tevreden luisterde Illias naar Neema. Hij had uiteindelijk een normaal iemand gevonden in Zweinstein, zo scheen het toch voor hem. Maar erg zeker was hij er nog niet van. "Ik ben blij dat te horen, Miss..." Hij stopte even met spreken toen Neema verder het woord nam. Bij het horen van haar naam moest hij eventjes knipperen. Dit was een van de weinige keren geweest dat hij niet iemand had ontmoet met een naam die geen Engelse oorsprong had zoals Cupper, Jefferson, Thompson of dergelijke. "Een waarachtig mooie naam, mejuffrouw Takala.. Oh, als u liever Neema hoort is dat ook goed voor mij." Hij boog weer eerbiedig zijn hoofd voordat hij zichzelf weer rechtte en Neema voor het eerst fatsoenlijk bekeek. Ze had inderdaad iets Egyptisch, hoewel dat in zijn ogen wat ver te zoeken was. "Egypte.. Een prachtig land. Ik ben er weliswaar nooit geweest maar de verhalen rond het mythische woestijngebied hebben me altijd gefascineerd." zei de jonge ravenklauwer dan naar waarheid.
Hij keek weer even verward op toen Neema het nieuwe onderwerp aansneed en keek haar eerst niet-begrijpend aan tot het hem weer duidelijk werd. "Oh nee.. Ik ben hier enkel om de benamingen fatsoenlijk te leren en de planten van mekaar te onderscheiden. Het is best een ingewikkeld karweitje gezien twee plantensoorten erg op mekaar kunnen gelijken enkel is de ene giftig en de andere kan evengoed eetbaar zijn. Om maar een voorbeeldje te geven." Hij glimlachtte wat onzeker en schuldig voordat hij zijn blik even van Neema afwendde.

[\\ Jess']

Hij was zeer indrukwekkend vond ze. Hij was zo, hoffelijk. Ze had een hekel aan mensen die ze niet kende, dus nog niet echt vertrouwde. Maar hij gaf iets mee aan haar, wat haar toch intresseerde. Ze bekeek hem maar even, toen hij weer aan het woord ging. Ze knikte. "Neema is iets waar ik me gemakkelijk bij voel" Zei ze nog maar een keer, om het vast te stellen. Ze streek haar kleren goed terwijl ze kuchte. "Daar is het echt mooi, mijn familie woont er. Echt een aanrader." Zei ze snel terwijl ze daarna even naar beneden keek. Om hem daarna maar weer aan te kijken.

Ze had even gewacht op een antwoord. Het deed haar toch wat om met hem te praten, vooral omdat hij erg netjes was, en haar beschouwde als een nette dame. Wat ze bij anderen toch wel mistte. "Zo moeilijk is het niet, maar sommige zijn wel lastig uit elkaar te halen. Je moet er denk ik ook oog voor hebben. Maar het is een leuke bezigheid, als je er eenmaal mee bezig bent, en zich er intresseert. Planten en kruiden zijn hetzelfde als mensen, allemaal anders" Zei ze terwijl ze daarna door haar knieeën ging om een kruid te pakken. Ze kwam weer omhoog. "Want de één is de ander niet. Iedereen is uniek" Zei ze terwijl ze van het kruid naar Illias keek. Ze grijnsde terwijl ze het kruid weer liet vallen.

[Flegmatisch Dinkske°-]

"Zoals u wenst, Neema." sprak Illias met een vertrouwensvolle glimlach voordat hij weer naar het meisje luisterde. Hij vond het best wel aangenaam om met haar te spreken. Ze was vriendelijk, rustig en ze deed helemaal niet vijandig tegenover hem. "Ik zal er zeker eens op uw aanraden naartoe gaan." zei hij dan met een vriendelijk lachje om zijn lippen voordat hij weer naar de tuinen keek. Illias betrapte er zichzelf op dat hij zijn aandacht had afgeleid en keek meteen weer in de richting van Neema waardoor hij wat schuldig grijnsde.
Geïnteresseerd keek hij toe hoe Neema een kruid aanraakte en hem begon te vertellen over haar indruk over kruiden. Hij knikte instemmend op alles wat ze zei. "Het zal dan kennelijk aan mijn interesses liggen dat ik er afentoe wat meer problemen mee heb dan anderen. Kruidenkunde zie ik nu eenmaal niet als een vak dat ik later nog vaak zou moeten aanspreken." zei hij met een doodserieus gezicht. Hij zag dingen als Bezweringen, gedaanteveranderingen en toverdranken eerder als vakken met een toekomst. Alles zodat hij daarin de beste zou worden en de beste in iets betekende macht en dat was waar hij onderhuids zichzelf mee koesterde. Dat hij eens machtiger zou worden dan iedereen die hem behandelde als een hond.
Maar buitenaf verried niets de duistere gedachte van deze jonge ravenklauwer. Hij was op dat vlak als een slapende draak. Ongevaarlijk zag hij eruit maar eens hij mocht herleven zou hij best gevaarlijk kunnen zijn.

[\\ Jess']

Haar wangen liepen rood aan. "U behandeld volgensmij iedereen zo, zeer aangenaam" Sprak ze terwijl ze haar haar naar achter streek. Ze knikte. "Dan zal ik u vast wel een keer tegenkomen, denk ik zo" Zei ze, en ging anders staan. Ze keek naar alles wat hij deed. Straks bleek hij toch niet zo'n heer te zijn als ze dacht. Ze streek haar rokje goed en trok haar stropdas recht. Ze knikte over wat hij daarna zei. "Je kan natuurlijk niet overal goed in zijn. Kruidenkunde is iets wat me fascineert. Vooral de mensen die het onderzoeken. Ik zou ze namelijk niet kunnen nadoen. Maar mijn intresse ligt toch ergens anders" Zei ze terwijl ze zachtjes op haar lip beet. Haar blik ging weer een keer over hem heen. Er was iets aan hem wat haar onaangename rillingen bezorgde. Ze strekte haar armen een keer en keek toen weer naar zijn gezicht. "Heeft deze jongeheer, misschien intresse om deze juffrouw te begeleiden naar het kasteel?" Vroeg ze, zich niet bedenkend. Ze keek hem vragend en afwachtend aan. Terwijl ze haar andere kleren nu ook goed gladstreek. Misschien zou ze toch wat meer met deze jongen gaan optrekken. Hij beviel haar goed, wat niet vaak voorkwam.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias trok zijn wenkbrauwen eventjes op toen Neema hem zei dat hij zo tegen iedereen deed. Hij haalde wat schaapachtig zijn schouders op en besloot maar vriendelijk te glimlachen. "Ja, ik ben beleefd tegen iedereen die ik tegenkom. Mijn moeder heeft me het zo aangeleerd al vanaf ik in de wieg lag." verklaarde hij zijn gedrag aan het meisje voor hem. "Inderdaad, ik kan de mensen enkel benijden die in alles goed zijn..." Hij keek eventjes raar op toen Neema hem vroeg of hij zin had om haar begeleiden naar het kasteel. Maar hij beantwoordde haar aanbod met een charmante glimlach voordat hij verder ging. "Mijn interesses zouden zich daartoe ook kunnen voegen." grijnsde hij voordat hij opstond en nét voor Neema boog voordat hij zijn plaats langs haar innam. Hij twijfelde even of hij zijn arm zou moeten aanbieden aan haar maar besloot dat uiteindelijk toch maar niet te doen. Het zou wat vreemd overkomen. "Mag ik weten waar deze bevallige jongedame wenst heen te gaan? Of zullen we wat zinloos ronddwalen? Ik ben vrijgesteld van verdere lessen deze namiddag." verklaarde Witherspoon voordat hij zijn blik even liet rondgaan in de omgeving.