|
|
Post by melien on May 10, 2008 16:46:54 GMT 2
"Ooit gehoord van schrikken?" mompelde Joanna onhoorbaar. Ze ging op de leuning zitten zodra zijn aandacht naar Rose uitging. Ze vroeg zich telkens opnieuw weer af wat ze van de hele situatie moest denken. Wat ze van hem moest denken. Ze bekeek hem in stilte maar kwam er maar niet uit of de neiging tot vertrouwen, of de angst groter was.
De woorden van Cameron zorgden voor een ligte blos op haar wangen. Ze hield echter niet op met spelen en reageerde ook niet meteen. Pas toen het liedje was afgelopen keek ze op. "Of ik iemand op het oog heb? Ja zoveel.." zei ze met een flauwe glimlach. "Maar dat zegt toch niet zoveel." voegde ze er schouderophalend aantoe. Haar vingers bleven over de snaren gaan zodat er een melodie bleef spelen. Maar dit keer was het niet echt van een lied. Tenminste geen die ook maar iemand kende behalve zij en Joanna.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 12, 2008 13:15:16 GMT 2
Zelfs als Joanna met luide stem had gesproken, zou Cameron haar nog niet hebben gehoord. Ergens was Rose gewoont veel te interessant.
'Werkelijk? Dat verbaasd me zeer, Alex.' Opnieuw tonen hoeveel hij wist. Met een glimlach schudde hij zijn hoofd.
'Zoveel jongens, zo weinig tijd, zeker? Er zullen er vast aardig wat rondlopen. Ik zie er ook wel genoeg lopen, maar de meesten zijn bezet. Er zijn meer vrije meisjes, al zijn ze niet allemala knap. Sommigen wel..'
Was dat flirten? Cameron stond werkelijk versteld van zichzelf. Hij had geen interesse in meisjes... ook neit in jongens, al deed hij zich graag voor als een bi jongen, of zelfs als een homo jongen. Dat vond hij erg grappig. Hij was hetero, maar niet geintersseerd in alles wat met relaties te maken ahd. Hij wist te goed hoe slecht mensne tegen elkaar waren. Hij wist alles... hij zag hoe vaak mensne vreemd gingen, hoeveel gemene dingen ze achter elkaars rug zeiden... Nee, niks voor hem.
|
|
|
|
Post by melien on May 12, 2008 13:51:19 GMT 2
Rose keek verbluft naar Cameron. Hoe wist hij dat nou weer? Ze schudde haar hoofd en liet het maar voor wat het was. "Nou, eigenlijk is de tijd niet zo het probleem." zei ze, twijfelend of hij wist wat het wel was. Zoiets heet eerder bindingsangst geloof ik... Ze had al geen oog meer voor Joanna. Opeens schoot haar iets te binnen. "En waarom wil meneer dat zo graag weten?" vroeg ze toen met een ondeugende blik in haar ogen. Ze snapte niet waar ze mee bezig was.
Zo begint het altijd. Dan komt hij te dichtbij dan duw ik hem weer weg en dan is het allemaal weer verkloot. Toen ze er weer aan dacht voelde ze een steek van spijt, terwijl er nog helemaal niks gebeurt was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 12, 2008 13:56:27 GMT 2
cameron moest er echter alleen maar om lachen. Hij was wel opgelcuht dat ze er niet zo opin ging als veel meisjes zouden hebben gedaan. Ontspannen haalde hij zijn schoduers op en grijsnde breed.
'Hey, ik wil graag alles weten. Ik kan je neit gaan bespioneren, dus zal ik het je maar vragen. De keren dat ik je zag, leke je neit echt close met een jongen. Ik mag toch gewoon geintersseerd zijn?'
Het was flirten, maar veel meer zijn stijl. Kalm, subtiel en vaak ook ongemerkt. Het voelde wel prettig dat Rose zo kalm reageerde en de reactie die ze gaf toen hij haar naam noemde was onbetaalbaar. Heerlijk om mensen zo te verrassen. daar hield hij van.
Zijn bli kging weer even naar Joanna. Die was nogal stil. Was hij te ver gegaan?
|
|
|
|
Post by melien on May 12, 2008 14:12:22 GMT 2
Rose keek hem onderzoekend aan. Was hij nou aan het flirten met haar? "JE mag altijd geïnteresseerd zijn ja. En moeten alle meiden per se close zijn met jongens dan?" reageerde ze rustig. Ze had niet door dat ze nog steeds hetzelfde liedje aan het spelen was. Nog minder had ze door dat Joanna zachtjes was begonnen mee te zingen. (jojo - how to touch a girl  ) Ze stond op maar stopte niet met spelen. Zo was ze meer op ooghoogte, ze leunde alleen wel tegen de zuil aan die achter haar was. "En hoe zit het met jou dan?" vroeg ze na een poosje. Ze begon toch wel nieuwsgierig te worden. Ze wist nog steeds niet of ze nu wel of niet met hem aan het flirten was. Het was een beetje vaag. |
|
|
|
Post by greenlightning on May 12, 2008 17:35:17 GMT 2
Cameron lachte en schudde zijn hoofd.
'Nee, natuurlijk hoeft dat niet. Ik was wel een beetje benieuwd wat voor meisje je bent. Er zijn erbij die gaan nooit met jongens om en hebben opeens een vriendje, en ook meisjes die eigenlijk elke dag wel weer een ander hebben. Ik had niet verwacht dat je een van hen was, maar was wel beneiuwd wat ertussen in je bent.'
Hij glimalchte gewoon vreidnelijk naar haar. Ze leek geen hoogte van hem te krijgen. Mooi. Zo had hij het het liefste. Laat ze maar raden. Hij was een mysterie en zou het altijd blijven.
'Ik ben niet echt bezig met meisjes op dit moment,'beantwoordde hij haar vraag. 'Ik heb geen tijd voor relaties en je weet nooit zeker wat je kan verwachten als een meisje eenmaal interesse in je toont. Wil ze een dagje plezier, wil ze een vaste relatie, of wil ze eigenlijk niks van dat alles? Te verwarrend.'
|
|
|
|
Post by melien on May 12, 2008 18:10:06 GMT 2
"Dat bewijst maar weer eens dat jongens helemaal niets van meiden begrijpen." zei Rose hoofdschuddend. Ze kon het niet laten om hem een flauwe grijns te schenken. Ze legde de snaren van haar gitaar stil en zette deze naast zich neer nadat het liedje was afgelopen. Ze keek hem daarna recht in de ogen en probeerde nog steeds ergens achter te komen. Of het nou hem aanging of haar wist alleen zij. Ze was er echter zo mee bezig dat ze maar half doorhad dat ze een verleidelijke glimlach om haar lippen liet spelen.
Joanna had de twee nauwlettend in de gaten gehouden. Ze kende haar vriendin goed genoeg om door te hebben dat ze aan het flirten was. Ook bij Cameron meende ze een vleugje flirten op te merken. Ze schudde haar hoofd. "En dat bemoeit zich ermee als ik iets voel voor iemand. Alleen jammer dat hij het niet weet..." mompelde ze amper hoorbaar. Je moest wel erg goed luisteren wilde je het verstaan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 12, 2008 19:01:52 GMT 2
Cameron mocht dan gevangen zijn in Rose' blik, hij was niet doof. Hij draaide zich met enige tegenzin weg en keek Joanna emt een speelse glimlach aan.
'Oh? het maakt mij neit uit dat je met leuke jongens flirt, ik vind het gewoon naar dat je een jongen kiest die je zoveel pijn gaat doen. Het is jouw zaak, ik heb gedaan wat ik vond dat ik moest doen.'
Hij draaide zich weer naar Rose om, en merkte dat zijn lippen tot zo'n zelfde lachje krulde als die van haar. Ze was wel erg leuk...
'Ik snap inderdaad niks van meiden. Leer mij, ow wijze vrouw.' Hij maakte een buiginkje voor haar, terwijl hij haar met een speels twinkelende ogen aankeek.
|
|
|
|
Post by melien on May 12, 2008 21:11:09 GMT 2
Ja joh, zeg het vooral tegen mij.. Joanna raakte pikeerd door dat hele gedoe. Ze wist nog steeds niet of ze Cameron nou kon vertrouwen of hem liever als buitenstander - misschien zelfs als vijand - zag. Eigenlijk was ze van plan geweest om weg te lopen, maar dat was ze alweer vergeten. Verloren in gedachten leunde ze weer zachtjes tegen de reling aan.
Rose moest lachen om zijn reactie, ze liet Joanna gewoon voor wat het was. Die mopperde wel vaker. "Vragen is altijd het slimste, behalve met bepaalde dingen dan moet je juist niet vragen maar doen.." zei ze vrolijk. Het kon haar vrij weinig schelen dat dit het allesbehalve duidelijker maakte. Alhoewel ze haar gitaar pas net weer had neer gezet, pakte ze hem toch weer op. Ze begon een wat triestere melodie te spelen, maar de woorden die erbij hoorden sprak ze niet uit. "En daarbij moet je leren luisteren naar dat wat er niet gezegd wordt. Dat is toch wel het belangrijkste om meiden te begrijpen denk ik..." zei ze na een poosje nadenken.
|
|
)