Nighttime

[Madjic]

Terwijl de sterren vrij helder waren en voor zever ze wisten de meeste leerlingen sliepen, lagen Carmen, June, WIlliam, Roc en Ty in het verlaten transformatielokaal in hun slaapzakken. Ze hadden enkele kaarsen tevoorschijn getovert om wat licht in de ruimte te brengen.
June rilde en dook weg in haar slaapzak. "Ty..." Zei ze klagend. "Je zei dat je niet lollig ging doen." Ty had haar belooft geen proging te doen om haar te laten schrikken of spookverhalen te vertellen. "Aye, but this was just for fun." Zei Ty lachend en nam een slok van zijn boterbier die naast hem stond. "En by the way, jij hebt me gdwongen dat te beloven." Hij vond de illusie die hij had opgeroepen om zijn spookverhaal meer leven in te blazen wel leuk. Alleen jammer dat William hem zo snel al had weggetoverd.

Aangezien de vrienden in verschllende afdelingen zaten, leek het hen leuk om een avond een lokaal the clamen en daar te slapen. Het was nu toch het begin van het weekend en ze verwachtte geen leraren die nu het lokaal zouden benutten. Een uitgelegen kans om een soort sleepover te houden.

[greenlightning]

'Boe!'Brulde Joey, die door het -jawel- raam naar binenn sprong, met een masker op, een zwarte mantel om en een groot vleesmes in zijn handen. Hij stond dreigend boven de slaapzakken gebogen, terwijl er achter hem bliksem -heel toevallig- insloeg. Hij brulde en barstte vervolgens in lachen uit. Hij trok het masker af en grijnsde breed, om het resultaat van zijn grap.
Vana chter hem klom Devon door het raam. Met een ekele beweging gaf hij Joey een mep op zijn achterhoofd.
'Niet grappig. Ik zei dat je dat niet moest doen.'
'Maar jij hebt geen humor.' Joey was niet beledigd. Een brede grijns sierde nog steeds zijn gezicht. Hij rekte zich uit en lachte even.
'Sorry dat ik er ben, maar als ik Devon en Miquel alleen zou laten, dan overlijd een van hen en dat heb ik leiver niet.'
Devon gromde alleen maar.
'Waar is Mycaro trouwens?'
Het was neit alsof de jongens waren uitgenodigd, maar eht was geen teoval dat ze er allebei achter waren gekomen. dat ze beiden hadden besloten om langs te wippen was ook geen wonder, maar wel wat ongelukkig. Vandaar dat Joey zich ahd opgeofferd. iets wat Shirie ahd geweigerd en Myra neit aangedurfd.

[Madjic]

Ze kreeg het gevoel dat haar haar overeind kwam staan en haar hele lichaam strak stond. June gilde haast de longen uit haar lijf en dook nu hlemaal weg in de slaapzak, wat nu helemaal trilde.
Ty moest aan de andere kant zo hard lachen dat hij op zijn rug draaide. "Mo- mo- mo." Meer kon hij er niet tussen brengen. Hij kreeg echter wel een klap waardoor hij wel gewoon. "Mooi!" Kon roepen.
"Koest." Zei Carmen waarschuwend tegen zowel Ty als William, die Joey haast wilde aanvliegen, maar half vast kwam te zitten in zijn slaapzak. "Wat doen jullie hier?"Vroeg ze toen aan Joey en Devon, het ontging haar dat ze het over Miquel hadden omdat ze op dat moment boos was op Ty.

[greenlightning]

Joey grinnikte en stak zijn duim op naar Ty.
'Graag gedaan, vriend. Ik zei je dat ik wel iets zou bedenken.' Hij draaide zich om naar Carmen en haalde verontschuldigend zijn schoduers op. 'Sorry, hij zei dat hij niks mocht doen, dus tja...' Hij lachte opnieuw, om een nieuwe klap op zijn achterhoofd te krijgen. Deze keer betrok wel zxijn gezicht en mompelde met een pruillipje: 'Dat was neit verdiend.'
'Wel verdiend,' antwoordde Devon opgewekt, terwijl hij zich naast het trillende hoopje slaapzak dat zijn vriendin was neer liet zakken. Hij sloeg zijn armen om het hoopje heen.
'Love, kom maar naar buiten. Ik ben er nu, niets om bang vootr te zijn.' Hij zocht naar de opening, terwijl hij tegen Carmen sprak.
'Nou, we hoorden van dit feestje en konden het niet laten om langs te hopsen. je vriendje komt straks ook nog. Ik hoop alleen dat hij neit door de deur komt, want ik vrees dat hij me dan aanvliegt in mijn onbeschermde rug.'
Joey grijnsde breed en rekte zich opnieuw uit.
'Geen zrogen, ik ben er toch? Mik is serker dan ik, maar in snelheid verslaat hij me niet. En als iemand je slaat, dna ben ik het.'

[Madjic]

Carmen keek met een opgetrokken wenkbrauw van Joey naar Ty. "Er was een rede waarom hij niets mocht doen hoor." Zei ze naar June gebarend, die de slaapzak opening net tot onder haar ogen liet komen maar niet kon ophouden met trillen. Ookal zou ze niet, klaarde haar gezicht aanzienlijk op toen Devon zei dat Miquel nog kwam.
"Als hij werkelijk binnenstormt word hij verlamt." Mompelde Roc nonchalant terwijl hij naar de vlam van een kaars staarde. "We wilde het risico niet nemen dat er een leraar zou komen die ons zou betrappen, dus heb ik een val gezet." Hij keek even op. "Niet echt aangedacht dat men series door het raam zou komen.
Ty begon nog harder te lachen. "Hij zou het niet eens erg vinden als Mycaro verlamt zou raken!" Gierde hij, niet omdat het grappig was, amar omdat hij Carmen er mee opstang zou jagen.

[greenlightning]

Devon kon het niet lachen om te lachen.
'Sorry, dat van dat raam was mijn idee. Ik ging ervanuit dat we dan geen gesloten deur probeerden te openen. Ik vreesde dat dat misschien eng zou zijn. Ik stond er neit bij stil dat als er een malloot in mantel door het raam zou springen dat even eng zou zijn.'
Hij aaide over Junes hoofd en gaf een zacht kusje op haar haren, terwijl hij zijn andere arm nog stevig om haar heen geslagen hield.
'Je hoeft neit bang te zijn, Love. Joey is gestoord, maar hij is neit eng.'

Hij wierp een blik op Joey die dubbel sleog van het alchen.
'Oh, sorry June!'
Hij leit zich op zijn knieeen vallen en kroop op enkel zijn knieen op haar af en keek haar zielig aan.
'Toe, wees niet bang. Ik zal eht niks meer doen. Eg nie! Ik zal nu lief zijn. Asjetoe?' Hij sprak met een babystemmetje en trok een pruillipje. Devon schudde lachend zijn hoofd.
'Verlam hem maar neit, want dan heb ik het vast gedaan. Ik zal je vriendje niks aan doen, ik hoop alleen dat hij mij neit vermoordt.' De brede grijns toonde geen ansgt en hij was ook niet bang. Althans, zolang Miquel uit de buurt bleef.

[Madjic]

"Ja, maar dan zou ik de vervloeking van de deur moeten halen. En wat jammer toch dat ik daar geen zin in heb." Zei Roc extreem lui en keek even opzij naar Carmen, van wie hij wist dat hem dodelijk aankeek. "Ach, het is niet dat ik hem niet mag hoor." Zei hij als een niet zo'n sterke verdediging.
June's wenkbrauwn fronste zich een beetje toen ze naar Joey keek. Eigenlijk wilde ze weer wegduiken, maar ditmaal omdat haar wangen van schaamte rood geworden waren. Wat spoken en dat soort dingen betrof was ze een angsthaas. Ze was al blij dat ze op deze manier, voor zover ze wist, haar rood gekleurde wangen niet konden zien. "Geeft niet." Zei ze met een stem die hoger en angstig klonk dat haar normale stem.
"Nou voor de volgende keer moeten we dus of hen uitnodigen of ook de ramen beveiligen... maar iemand verlammen die door aan raam klimt kan geen goed resultaat zijn." WIlliam zag al voor zich hoe Devon en Joey verstijft naat beneden vielen. "Optie een... of ze gewoon verbieden te komen."

[greenlightning]

'Verbieden heeft geen zin,'spraken Joey en devon in koor. Joey lachte erbij, maar Devon zei eht bloedserieus. Hij zou zich nooit laten tegenhouden om bij June te zijn, al zou het zijn dood worden. Hij keek naar zijn meisje en gromde toen naar Joey.
'kijk nou wat je hebt gedaan, idioot!' Mopperde hij en trok Juine met slaapzak en al op schoot. Hij trok haar stevig tegen zich aan en vleidde met zijn gezicht tegen eht hare.
'Niet bang zijn mijn leifje, want er is niks aan de hand. het is neit erg om bang te zijn, maar het is neit nodig.' Hij wiegde haar heen en weer, gewoon omdat hij blij was om haar tegen zich aan te voelen.

Joey lachte alleen maar verontschuldigend. 'Sorry June, echt. Het was maar een grapje. Als er echt iets was, dan...'
Met een brul sprong ook Miquel door het raam heen, waardoor Joey achteruit sprong en even doodbang naar de jongen staarde, voor hij zijn lichaam weer ontspande, maar wel met een kwade blik naar zijn vriend keek.
'Kijk nou wat je hebt gedaan!' Riep hij kwaad, en wees op June.'Zie je wat je hebt gedaan?' Hij liet het klinken alsof de toestand waarin june verkeerde, kwam door zijn reactie, al was ze natuurlijk al bang geweest door zijn reactie. Devon voelde een grote ergernis, maar kon de grap ook wel weer waarderen.

Miquel keek geschrokken naar June en stak verdedigen dzijn hadnen op.
'June, sorry! Ik wist neit dat... ik dacht gewoon dat eht grappig zou zijn, sorry!' Miquel wist niks af van Junes angst, dat wat Joey wel ahd gedaan, terwijl juist die misprijzend zijn hoofd schudde.

[Madjic]

June liet de slaapzak zakken, al werd voelde zich alleen maar erger doordat Devon haar betuttelde. Ze wreef even over haar wangen en keek van Joey naar Devon. "Ik pak hem nog wel terug." Zei ze alleen maar zacht.
Er kwam alleen opnieuw een gepiep uit haar toen Miquel naar binnen kwam, maar het was niets vegeleken de gil die door Joey veroorzaakt was.

Carmen kwam overeind terwij ze naar Joey keek. Ze rolde met haar ogen en viste haar toverstok onder haar kussen vandaan. "Locomotor Mortis." Zei ze rustig en mikte de spreuk op Joey. "Ik stel het op prijs als je vertelt wie June zo bang gemaakt heeft." Zei ze toen peoslief al spoten haar ogen vuur.
Ditmaal schoten zowel Ty als William in de lach, terwijl Roc alleen maar wat geergerd naar de vlam keek. Ergens had hij gehoopt dat Miwuel wel door de deur zou komen en hij verlamt zou raken, ookal kreeg hij dan een vloek naar zijn hoofd gegooit door Carmen.
Carmen legte haar stok weg en liep naar Miquel toe. "Hoi hoi. Ik vraag me toch af wat er is gebeurd met het geheim houd principe dat ik nadrukkelijk tegen Ty heb gezegd, maar toch vind ik het niet erg dat je er bent." Nu zei ze het oprecht aardig en lief.

[greenlightning]

Devon grinnikte en trok June nog dichter tegen zich aan. Hioj schommelde nog heftiger heen en weer, tot ze omvielen en hij haar zoende.
'Sorry, kon je neit met al die jongens laten slapen, zonder ook even gedag te zeggen,' fluisterde hij, niet langer met de beschermende rol. Hij streelde een plukje uit haar gezicht en glimalchte zowel leifdevol als speels.

Miquel had eerst schuldbewist gekeken, maar toen Carmen de vraag aan Joey stelde, lachte hij en agf zijn vriend een harke vuistslag tegen diens arm. daardoor miste de spreuk zijn effect, maar het was ook neit nodig. Joey alchte en haalde zijn hscouders op.
'Hey, June is jouw vriendin toch niet! Ga met je meisje spelen. Ik wordt echt mishandeld door jullie! En dat terwijl ik heir nog wel de vrede kwam bewaren.'
Hij ging mokkend in een hoekje zitten, rekte zich uit en leit zich achterover op de grond zakken.
Miquel keek van Joey, naar Devon en baldde even zijn vuisten, voor hij zij naadnacht op carmen richtte. Zij was toch wel wat meer zijn aandacht waard dan die...
'Maar ik heb het niet eens van Ty, ik hoorde je praten laatst, ben je dat vergeten?> Toen jij en June opeens stil waren en het nergens over hadden zogenaamd? Dacht je echt dat ik jou zou vertellen dat ik het wist, als jij het zo nodig geheim voor me wilde houden?' Zijn ogen twinkelden en hij sloeg zij narmen stevig om haar heen.