Run run run. For what? The Rain! (open)

[Ridje]

Het was een mooie ochtend geweest, de zon scheen, de lucht was helder blauw zonder ook maar 1 wolkje aan de lucht. En een hoop leerlingen hadden hun ontbijt mee genomen naar buiten om van de zon te genieten. Maar dat was maar van korte duur geweest. De zon werdt al snel verdreven door wolken en binnen een paar minuten was er geen helder stukje blauwe lucht boven Zweinstein te zien. Alleen nog maar grijze donkere onweerswolken. Het duurde dan ook niet lang of de eerste bliksemflits schoot over het grasveld van Zweinstein heen. De weinige leerlingen die de bui niet hadden zien aankomen rende snel in de richting van Zweinstein om veilig en droog binnen te kunnen zitten.

Sawyer was 1 van die leerlingen, alleen hij rende niet richting Zweinstein. Hij was een stuk in het verboden bos geweest toen het weer zo erg veranderde en nu rende hij over het grasveld. Langs Hagrids huisje, langs het zwerkbalveld en langs het meer waarna hij onder een boom stopte en naar het veld keek dat nu al doorweekt was. "rot weer." mompelde Sawyer waarna hij onderuit zakte tegen de boom en naar de lucht keek. Hij streek even door zijn doorweekte haar en zuchtte dan. Nog een flits schoot door de lucht gevolgd door de donder, Sawyer keek er van op en grijnsde dan. "Nouja ik heb wel even rust nu hier, niemand die me hier lastig valt." mompelde hij dan.

[melien]

Cassandra had nog getwijfeld of ze nog zou gaan ontbijten. MAar uiteindelijk had ze ervoor gekozen om niet te gaan. "Dan moet je maar niet zo laat wakker worden." mompelde ze tegen zichzelf. Ze had haar eeuwige zwarte jasje weer aan en was op weg naar buiten. Haar zweinstein kleding had ze onder haar bed gestopt, dat was wel het laatste waar ze nu zin in had.
Op weg naar de grote deuren kwamen haar een heleboel leerlingen tegenmoet rennen. Verbaasd bleef ze staan kijken totdat dit iets minder was geworden. Daarna begon ze weer rustig te lopen. Ze begaf zich naar de deur en negeerde de waarschuwingen van de mensen om haar heen. Iemand pakte haar bij haar arm. Voordat ze überhaupt doorhad wie het was, laat staan dat diegene haar alleen maar wilde weerhouden van naar buiten lopen, had ze haar toverstaf al in haar hand. Zonder om te kijken trok ze zich los. Ze hoefde geen deja vu belevenis te hebben.
Zonder zich ergens druk om te maken stapte ze de stromende regen in. Ziek werd ze niet - dacht ze - en de make-up had ze maar een keertje laten liggen. In feite was alles dat ze die ochtend had gedaan kleding bij elkaar zoeken. En kleding ging niet stuk van een beetje regen. Zelfverzekerd - tenminste, dat is wat ze uitstraalde - stapte ze door de regen zonder echt door te hebben waar ze heen ging. Haar toverstaf had ze alweer in haar mouw laten glijden en haar gedachten gingen overal en nergens heen.
Plotseling zag ze iemand onder een boom staan. Eerst drong het net geheel tot haar door. Toen ze zich echter bewust werd van het gezelschap bleef ze staan. Ze keek naar de schaduw, maar door de regen en het weinige licht kon ze niet herkennen wie het was.

[Ridje]

Rustig leunde Sawyer naar achter tegen de boom en keek naar de regen. Het leek wel alsof het nooit zou stoppen zoveel kwam er naar beneden. Verveld keek Sawyer naar het veld rond hem dat steeds meer op een zwembad begon te lijken dan een veld. Toen hij iemand richting hem zag komen keek Tim verbaasd op en keek of hij de persoon herkende. Toen hij zag dat het een mede Zwadje was grijnsde hij kort, hij had haar wel eens eerder gezien en had haar naam ook wel eens horen vallen in de leerlingenkamer. "Hey daar, gezellig weer om een wandeling te maken he." grijnsde Sawyer dan en hij keek zijn mede Zwadje aan. Toen ze dichterbij hem kwam stond hij weer op en stak zijn hand uit naar Cassandra. "Cassandra toch? Ik ben Tim." stelde hij zich dan voor. "We hebben elkaar wel eens eerder gezien volgens mij maar ik heb nooit de tijd genomen om me voor te stellen." glimlachte Tim dan vriendelijk.

[melien]

Cassandra keek nog steeds naar Tim. Ze zei een poosje niets, en op haar gezicht was geen enkele emotie te zien. Het duurde sowieso even voordat ze haar geheugen zo kon doorpluizen of ze hem ergens van kende. Ook toen duurde het nog even. Ze stond rustig tegenover hem, in de stromende regen zonder het water niet op te merken.
Na een tijdje kon ze zijn gezicht eindelijk in de leerlingenkamer plaatsen. Voor de rest kende ze hem niet, maar het maakte haar vrij weinig uit. Hij zat in dezelfde afdeling, dat was reden genoeg om hem niet af te katten. Ze glimlachte vaag naar hem, maar haar ogen deden niet mee. "Hey. En ja, het is heerlijk weer om te wandelen." zei ze rustig, maar met een heldere stem die makkelijk te verstaan was.
Ze had niet verwacht dat er nog iemand buiten zou zijn, daarom was ze überhaupt naar buiten gegaan, maar als ze heel eerlijk was, was het vrij prettig dat ze niet alleen was. Hoe zeer ze het ook op prijs stelde om zich af te zonderen, alleen zijn kon ze niet uit staan.

[Ridje]

Tim grijnsde toen hij haar hoorde en zakte weer neer tegen de boom en keek omhooog naar Cassandra. "Dus wat brengt jou hier in dit rotweer. De meesten vluchten naar binnen als ze zelfs maar een wolkje zien." zei Sawyer dan en hij glimlachte vriendelijk. Hij keek even naar wat grijze wolken in de lucht, die leken niet snel weg te gaan. Het water dat op de boom was geland begon nu rustig aan van de bladeren te druppen en er vielen wat druppels op Sawyers kleren. "Ik zag zelfs al een paar Raafjes vechten om binnen te komen. De 1 was nogal dik dus volgens mij zaten ze klem tussen de deur." grinnikte Tim dan.

[melien]

Het leek alsof Cassandra naar hem keek, maar in werkelijkheid keek ze naar wat er achter hem was. De woorden die hij uitsprak bereikten haar oren één voor één. Ze was er niet helemaal bij met haar gedachten dus duurde het even voordat ze de woorden in zinsverband kon brengen en begrijpen. Zelfs toen ze doorhad wat hij eigenlijk zei antwoordde ze niet direct.
Ze sloot haar ogen voor een paar seconde. Toen ze haar ogen weer opende keek ze wel naar Tim. "De regen. En het feit dat iedereen juist naar binnen ging." beantwoordde ze zijn vraag, met een emotieloze stem. "Ok, bijna iedereen. Jij zit hier tenslotte nog." voegde ze er nog aan toe. Ze veegde de blauwe pluk haar uit haar gezicht, die was daarheen gegleden en door de regen plakte deze.

[Ridje]

Sawyer keek weer even naar Cassandra en grijnsde dan waarna hij even zijn hoofd schudde en naar de bomen keek die rustig met de wind mee bewogen. Een flits vulde de lucht gevolgd door de harde klap van een donder en Tim keek wat verbaasd op. Toen merkte hij echter dat ze bij een boom stonden en hij grijnsde kort. "Nogal een slimme plek om gezellig te kletsen he." grijnsde Tim dan waarna hij naar de boom achter hem wees. "Nouja gellukkig zijn wij Zwadderaars niet zo snel bang voor een beetje regen." voegde hij dan toe aan zijn zin.

[melien]

"Ik kan slimmere plekken bedenken." zei Cassandra rustig. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen een bliksemschicht, al was het maar voor eventjes, de donkere lucht ophelderde. Ze liep naar hem toe om toch een beetje droog te staan. Toen hij iets over zwadderaars zei moest ze lachen. "Er liepen daarnet net zo hard zwadderaars naar binnen als dat grifjes en raafjes naar binnen liepen hoor." Ze mocht dan wel een lach op haar gezicht hebben, maar haar ogen deden weer neit mee. "Maar wat brengt jou naar buiten dan?" vroeg ze plotseling. Ze herinnerde zich dat hij daar nog helemaal niets over had gezegd. En een gesprek daarover was altijd nog prettiger dan een onaangename stilte.

[Ridje]

"Slimmere plekken die gevaarlijker zijn dan onder een boom." grapte Tim en hij keek naar Cassandra en dacht even na. "Nouja we zijn ook niet allemaal helden he." grijnsde Tim dan en hij lachtte kort en keek naar het verboden bos. Daar was hij voor buiten geweest, hij had wat dingen daar verstopt die hij de afgelopen week had gevonden, of gestolen zoals Grifjes het noemde. Hij keek nog eens naar Cassandra en besloot dat hij haar wel kon vertrouwen, ze zat tenslotte bij hem in Zwad, met zijn rechter hand wees hij naar het verboden bos. "Daar ben ik even geweest." zei hij dan alsof het het normaalste van de wereld was om een wandeling te maken in het verboden bos.

[melien]

"Waarom zouden we helden moeten zijn? Ik blijf wel gewoon mezelf." zei Cassandra met een vage glimlach. Ze stopte haar handen in haar zakken. Haar blik was nog steeds op Tim gericht, maar ze zag hem niet. Ze nam hem niet waar.
Toen hij over het verboden bos begon kwam ze weer terug naar de plek waar ze stond met haar gedachten. Ze keek even naar de bomen, tenminste die die ze zag aangezien de regen net een gordijn leek. "Lekker rustig dus."

(srry.. de bel... je mag best posten, maar als je wacht kan ik hem misschien nog wat langer maken.. hangt ervan af wat jij wilt )