|
|
Post by melien on Jun 23, 2008 10:49:52 GMT 2
Lina was verbaasd naar de bladzijde aan het kijken toen ze hem had gevonden. Het was een foto van haar laatste fotoshoot, sterker nog, op de foto had ze hetzelfde aan als nu. Ze keek er ongelovig na, totdat het ineens uit haar handen gerukt werd. "Hé!" riep ze verbaasd uit. Ze keek naar Scott. "Gallas! Geef terug, nu!" Ineens begon ze geirriteerd te raken. Wie dacht hij wel niet dat hij was? Ze kende hem niet, en zo ver ze wist kende hij haar ook niet.
Ze wilde rustig op de leuning gaan zitten toen haar iets te binnen schoot. Niemand hier wist van haar modellen bestaan, en eigenlijk was ze van plan geweest om dat ze te houden. Ze haalde een hand door haar haren. Wat verlangde ze op dat moment terug naar vroeger, naar haar dochtertje, naar Tarek.. In haar ogen blonken alweer tranen toen ze terug dacht aan wat er ruim een jaar geleden was gebeurt. Ze vertikte het echter om dit te laten zien. "Ik meen het, geef terug." zei ze. Ze zette haar handen op haar heupen en liep naar Scott toe.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 23, 2008 10:57:37 GMT 2
Scott leek juist verder te willen gaan doordat Lina zo boos werd, en keek haar grijnzend aan, terwijl hij met het tijdschrift heen en weer wapperde. "Wil je dit? kom maar halen". Hij nam niet eens de moeite om te kijken wat erin stond, want dat was toch niet interessant. Het was het feit dat Lina zo er overstuur van raakte, dat hij ermee door ging. Want dat maakte het voor hem alleen maar leuker. "Te laat te laat, tralalala" zong hij op een irritante toon terwijl hij weer weg sprong van Lina. De pijn in zijn lichaam leek hij nu vergeten te zijn, aangezien hij heen en weer kon huppen "Scott heeft het nu"
|
|
|
|
Post by melien on Jun 23, 2008 11:05:29 GMT 2
Lina had binnen enkele seconden haar toverstok in haar hand en op Scott gericht. Ze deed haar mond open om een vloek uit te spreken, toen ze ineens compleet leek te veranderen. "Hij is het niet waard flower, vergeet hem..." Haar vrije hand ging naar haar ketting. Even sloot ze haar ogen, maar het was echt maar voor heel eventjes.
Ze opende haar ogen weer, ze keek naar Scott, maar haar blik stond weer vriendelijk. Ze liet haar hand zakken en draaide zich van hem af. Eerst wilde ze weglopen, maar bedacht zich toen dat hij nog steeds het tijdschrift had. Ze verdraaide haar ogen, ze kon het tijdschrift niet bij hem laten. Ze draaide zich weer om. In een paar seconden had ze haar toverstaf op het tijdschrift gericht en een arabische sommerspreuk uitgesproken.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 23, 2008 20:46:55 GMT 2
Scott keek tevreden naar Lina toen hij merkte dat zijn vervelende actie toch écht resultaat had gehad. Lina leek niet zo vrolijk meer, en zag eruit alsof ze ieder moment iets vervelends kon gaan doen. Resultaat: Bereikt. Toch was het iets dubbels, om zo tegen het meisje te doen waar hij misschien iets voor voelde, maar dat kon toch niet. Scott geloofde niet in liefde.
Toen Lina de sommeerspreuk afvuurde, ook al was deze in het Arabisch, slaagde hij erin het tijdschrift tussen zijn vingers geklemd te houden. "Wil je deze?" blafte hij haar weer toe "Dan heb je pech, wat Scott vind mag hij houden". Voor Lina's ogen begon hij het tijdschrift langzaam in tweeën te scheuren.
|
|
|
|
Post by melien on Jun 23, 2008 20:54:43 GMT 2
Langzaam maar zeker veranderde de 'kalmte' in woede. En niet zomaar woede. Nu was ze echt boos. Haar tijdschrift afpakken, ok. Maar het in tweeën te scheuren? Echt niet. Dat is verdomde de enige link naar mijn thuis klootzak! Ze sprak de woorden nog net niet uit. Haar blik spuwde vuur, en als blikken hadden kunnen doden, dan was Scott nu nogal dood geweest.
Ze verplaatste haar toverstaf, zodat deze op Scott wees. Nonverbaal, weliswaar niet haar sterkste kant met alle spreuken, maar met deze wel. Haar favoriete spreuk - een spreuk die erg pijnlijk kon zijn als ze dat wilde - was wat ze uitsprak. Donkerblauwe vonken vlogen aan het uiteinde van haar toverstaf in het rond. Ze liep rustig, maar dreigend op Scott af. "Je hebt je kans gehad." beet ze hem toe. Haar hele houding straalde in ene kilheid en vijandelijkheid uit. Ze liet de spreuk los, weliswaar niet op zijn krachtigst, maar zou doen wat ze wilde dat hij deed. Hij zou Scott een heel stuk naar achteren gooien.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 24, 2008 9:47:10 GMT 2
Scott liet de rest van het tijdschrift rustig op de grond vallen alsof er niks gebeurd was en keek Lina met een gemaakte onschuldige blik aan. "Sorry, daar dacht ik niet bij na" zei hij dan met een flauwe glimlach. Even leek het dat hij zijn excuses ging aanbieden, maar uiteindeljk veranderde de flauwe glimlach in een gemeen grijnsje. "Ga je me vervloeken?" mompelde hij uitdagend "Dat zullen we nog wel eens zien".
Hij deed nog een stap naar voren naar Lina en trok zijn wenkbrauwen uitdagend op, alsof hij hiermee wou zeggen 'doe het dan'. Hij had toch niks te verliezen. Hij had er net een zelfmoordpoging op zitten, dus waarom zou dit dan niet kunnen. Met een beetje geluk stierf hij er ook echt aan.
De spreuk zag hij niet aankomen en hij werd, zoals verwacht, achteruit geduwd en kwam op zijn rug terecht. De lucht werd uit zijn longen geklapt en een pijn vulde zijn lichaam, nog van de brandwonden op zijn huid die de klap hadden opgevangen.
|
|
|
|
Post by melien on Jun 24, 2008 13:24:47 GMT 2
Lina liep naar het tijdschrift toe en raapte het op, tenminste dat wat er van over was. Een heleboel adrenaline schoot door haar lichaam heen. Hoe durfde hij? Haar toverstok had ze nog steeds op hem gericht, het kon haar niet schelen of hij pijn voelde of niet. "Blijkbaar hebben je ouders gefaald wat je opvoeding aan gaat. Met andermans spullen hoor je namelijk voorzichtig om te gaan." Haar stem klonk hol en kil. Ze had er een enorme hekel aan als mensen geen respect hadden voor andermans spullen.
Ze wees met haar toverstaf op het tijdschrift. "Reparo." mompelde ze. Een glimlachje verscheen op haar gezicht toen het tijdschrift weer heel was. Ze draaide zich van Scott af, ze had geen zin om ook nog maar één seconde met hem door te brengen in dezelfde ruimte. Rustig begon ze weg te lopen. In haar houding was geen vijandelijkheid, geen kilheid te zien. Het enige wat er wel uit naar voren kwam was verleiding, maar dat was altijd al zo geweest bij haar.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 24, 2008 14:18:18 GMT 2
"ja" mompelde Scott zacht terwijl hij overeind krabbelde en een moment op zijn onderlip beet om de pijn in zijn botten te verzachten. "Ja, inderdaad" herhaalde hij toen wat harder "Mijn ouders hebben me inderdaad de slechtste opvoeding gegeven die er maar kan bestaan. Maar jij hebt waarschijnlijk nog nooit dat soort dingen meegemaakt. Nee, jij krijgt mode-tijdschriften van je pappie thuis gestuurd. Ik durf te wedden dat het ergste wat jou is overkomen, is dat je ooit in een ver verleden een keer je teen hebt gestoten. Ik heb mezelf in de fik gezet, mevrouw!".
Terwijl hij dit zei begon hij achter Lina aan te lopen, aangezien hij niet echt in staat was haar alleen te laten. Ook omdat het Lina was, maar ook omdat hij nu eenmaal op dreef was met ruzie maken.
|
|
|
|
Post by melien on Jun 24, 2008 14:26:43 GMT 2
Lina was eigenlijk van plan geweest om gewoon weg te lopen, maar de woorden van Scott kwamen zo hard aan dat ze het niet kon. Ze bleef staan, als aan de grond genageld. Zonder het te weten had hij haar pijnlijkste plek geraakt. Ze wist neit wat erger was, de woede die nog steeds door haar lichaam gierde, of de pijn die zich nu begon breed te maken.
Ze stond daar als versteend, haar toverstaf had ze nog steeds in haar hand geklemd, maar het tijdschrift had ze los gelaten en dat viel op de grond. De plof die het tijdschrift veroorzaakte scheen haar wakker te schudden. Ze draaide zich om naar Scott. Alles was wazig door de tranen in haar ogen. Haar blik spuwde geen vuur, nee je kon zien hoe erg die woorden haar zojuist pijn hadden gedaan. Alles leek in slow motion te gaan. Ze tilde haar hand op en gaf hem een klap in zijn gezicht. "Je hebt geen flauw idee waar je het over hebt." beet ze hem toe, niet in staat om ook maar iets anders te doen of om helder na te denken.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 25, 2008 10:49:34 GMT 2
"Jawel, dat heb ik wel" ging Scott door, nu aangemoedigd door zijn eigen 'succes' "Ik weet waar ík het over heb, in tegenstelling tot jou. Je hebt het zo géweldig thuis, hier, overal. Je hoeft maar met je vingers te knippen en pappie komt je al weer een nieuwe Dolcé en Gabanna kleding brengen. Je hebt het fantastísch". Hij snoof even en ging met zijn gemummifiseerde arm over zijn voorhoofd, om het zweet weg te vegen. Weer rook hij de doordringende geur van zalf, gemengd met etter. Even voelde hij zijn maag weer omkeren, maar negeerde dit gevoel.
|
|
