|
|
Post by melien on Jun 25, 2008 10:59:11 GMT 2
Lina was totaal vergeten dat ze het tegen een voor haar onbekende had. Ze kookte van woede en de pijn maakte het er niet gemakkelijker op. "Ja, hij zou alles voor mij en mijn dochtertje doen, maar alleen omdat mijn moeder en Leyla's vader er niet meer zijn. Je hebt geen flauw idee hoe het voelt om diegenen waar je van houdt te verliezen op de dag waar alles anders zou worden. Je weet niet hoe het is om ineens van al je vrienden weg te moeten, uit je geboorte land te moeten vertrekken omdat alles je aan die twee mensen herinnert waarvan je dacht nooit zonder te kunnen. Dus waag het niet om ergens over te spreken waar je geen verstand van hebt." Ze schreeuwde bijna.
Het drong niet eens tot haar door dat ze zojuist haar diepste geheimen aan een vreemdeling had verteld. Ze voelde alleen de tranen branden in haar ogen. Haar ogen keken met een mengeling van pijn en woede naar Scott, haar hand hield haar toverstaf nog steeds omklemt. Ze kon zichzelf er niet toe brengen om weg te lopen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 25, 2008 16:57:23 GMT 2
Scott was even stil, onder de indruk van de reeks woorden die Lina nu weer produceerde, maar had al gauw weer zijn oude plek weer gevonden. Lina mocht nu heel even wat beter lijken, maar Scott had nog steeds het voordeel dat hij erom bekend stond dat hij veel praatte. Hij werd immers de 'bergredenaar genoemd'. "Ja hoor" snoof hij dan sarcastisch "Jíj hebt een dochtertje.. vast. Dan krijg je die leuke buik van je toch nooit meer in model? Nee, en daar gaat alles om. De perfectie, de pracht van het uiterlijk, van het lichaam. Het gaat er niet meer om of mensen je aardig vinden, maar of je er leuk uit ziet. Als je er leuk uit ziet maar je doet naar, dan denken mensen meteen dat je gek bent. Nou, als ik jou was zou ik wakker worden. In de échte wereld, in plaats van waanideeën te hebben over dochters en mannen. Anders wordt je als freak bestempeld. Geloof me, ik weet waar ik het over heb"
|
|
|
|
Post by melien on Jun 25, 2008 17:08:51 GMT 2
De realisatie dat ze zojuist haar diepste geheimen had verklapt viel in het niet bij het resultaat dat de woorden van Scott op haar hadden. Ergens had ze opgelucht moeten zijn dat hij het niet geloofde, maar ze was het niet. Een kilte maakte zich in haar breed. "Hoe durf je?! Alleen omdat er niemand op deze wereld is waar jij om geeft hoef je nog niet de mensen die dit wel nog hebben kwetsen. Uiterlijk is niet alles, alleen omdat iemand iemand voor een verzorgd uiterlijk zorgt zegt niets over die persoon zelf. Je beschuldigt nu iedereen wel van oppervlakkigheid maar je bent minstens net zo erg als die bitches waar je het over hebt. En dan nog, er zijn altijd uitzonderingen en dat wat jij nu uitspreekt zijn vooroordelen. Niets anders. Je kent me verdomme niet eens." Haar stem klonk alleen nog maar kil.
Hij is het niet waard, kalmeer nou even.. MAar dat deed ze niet. Ze bukte om opnieuw het tijdschrift op te rapen. "FYI, de enige reden waarom mijn vader dit tijdschrift naar me stuurde is omdat mijn beste vriendin en ik er in staan." Ze schonk hem nog een laatste blik voordat ze zich opnieuw van hem af draaide. Ze wilde niet weten wat er zou gebeuren als ze nog langer in zijn buurt bleef.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 25, 2008 18:41:13 GMT 2
Scott was onder de indruk wat voor impact zijn woorden op Lina hadden. Misschien was het dan toch waar geweest wat ze had gezegd, in een woeste opwelling. Anders zou ze niet zo dramatisch hebben gedaan, nam hij aan. Hij had dan niet veel ervaring met meisjes, maar dit leek hem toch vrij logisch. En zo moeilijk te begrijpen waren meisjes nou ook weer niet. "Jij bent oppervlakkig, jij begrijpt míj niet." snoof hij en draaide zich op zijn beurt nu ook om. Hij had geen zin meer in ruzie, niet in ruzie met het meisje waar hij ruzie mee maakte, maar er een ontzettend schuldgevoel door kreeg. Omdat het Lina was.
|
|
|
|
Post by melien on Jun 25, 2008 19:38:14 GMT 2
Dat was de laatste druppel voor Lina. Voordat ze überhaupt doorhad wat ze deed vuurde ze precies dezelfde spreuk als daarnet op hem af. Alleen nu was hij wel iets sterker. "Er zijn twee dingen die ik zeker weten niet ben. Een leugenaar en oppervlakkig. Maarja, dat kan jij niet weten aangezien je zo erg met je eigen problemen bezig bent dat je niet ziet hoe andere mensen zijn, laat staan dat je ziet dat je ze kwetst." beet ze hem toe.
Plotseling drong het tot haar door wat ze zojuist had gedaan. Ze keek ongelovig naar haar hand, hoe had ze zich ooit zo uit haar tent kunnen laten lokken? Door iemand die ze niet kende nota bene. Ze voelde de tranen van net weer opkomen, dus draaide ze zich opnieuw weg en liep ze weg.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 26, 2008 9:44:00 GMT 2
Scott snakte naar adem toen hij voor de tweede keer door de kracht van de spreuk achteruit werd geduwd. Dit ruzieën met het enige meisje waar hij misschien interesse in had, was niet echt goed voor zijn lichaam. Hij had het gevoel dat hij het moest uitschreeuwen van pijn, maar dat deed hij niet. Scott was goed in pijn onderdrukken. Hij snoof even en kwam langzaam overeind, zijn gezicht vertrokken van immense pijn. "Tot ooit" zei hij er achteraan, alhoewel hij betwijfelde of Lina dat gehoord had. Misschien was het waar. Misschien dacht hij teveel aan zichzelf in plaats van ook iets om anderen te geven. Maar niemand begreep hém ook.
|
|
