|
|
Post by Madjic on Aug 8, 2008 18:51:36 GMT 2
Zijn voeten hadden hem van de jongensslaapkamer van de ravenklauwers, hier naar de grote hal gebracht. Het was over donker en hij moest zijn stok gebruiken om licht te creeren. Het was stil en zijn voetstappen leken daarom een hels kabaal te maken. Enkel de stemmen van de verstoorde schilderijen die opschrokken uit hun slaap door het licht maakte ook wat geluid.
William bleef even staan een stukje waar geen schilderijen waren die meer konden zien dan het schijnsel van een jongen. Hij hief zijn lege hand en ging ermee langs zijn gezicht. Zo droogte hij zijn vochtig waren geworden. Hij liet zijn hand weer zakken en zuchtte. Het ging met hem steeds slechter nu hij een aantal slapenloze nachten had gehad, en als hij sliep zag hij telkens haar gezicht en werd hij met tranen in zijn ogen wakker. Hij had er genoeg van.
Hij schrok van zichzelf toen een snik uit zijn mond kwam. Hij vloekte boos op zichzelf en hoorde toen dat een schilderij weer boos reageerde opn het lawaai. "Vraag de volgende keer of ze oordopjes willen verven dan!" Riep hij woedent terug, al was het gewoon om zich ergens op af te reageren.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 9, 2008 13:13:42 GMT 2
Amber slenterde door de verlaten gangen van Zweinstein bij nacht. Ze wist - natuurlijk - maar al te goed dat het verboden was voor leerlingen om 's nachts door het gebouw te dwalen, maar sinds wanneer trok Amber zich iets aan van regels? Ze maakte er eerder een sport van om ze te overtreden. Daarom liep ze nu zonder enige duidelijk reden wat rond - misschien zou ze morgenochtend nog een leuk verhaal aan Lucy kunnen vertellen hoe ze op het nippertje aan Vilder ontsnapte, dacht ze met een grijns op haar gezicht.
Ze had haar toverstok in haar hand, maar aangezien ze zo langzaam liep en wel wist waar ze zich bevond, scheen ze het niet nodig te vinden om zich bij te schijnen met behulp van magie. Ze wist dat ze nu in de hal was - en schrok zich een ongeluk toen ze ineens een licht zag vlakbij. Aangezien de gedaante met zijn rug naar haar toe stond, kon ze alleen een duistere omtrek zien. Was het een leraar? Amber kon het niet met zekerheid zeggen. Voorzichtig deed ze een paar stappen naar voren. Ze richtte haar blik op het portret waar de persoon vlakbij stond en meende iets op te vangen van 'de brutaliteit van die leerlingen van tegenwoordig'.
'Wie is daar?' durfde ze nu te vragen, er niet bij stilstaand dat ze William waarschijnlijk de schrik van zijn leven bezorgde.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 9, 2008 14:07:12 GMT 2
((*komt erachter dat Amber en William elkaar kennen en gaat meteen post herschrijven*))
William bleef doodstil staan en draaide zich nog even niet om. Hij sloot zijn vingers stevig om zijn stok en doofde met een fluistering het licht. In de duisternis draaide hij zich wel om. "Ligt eraan wie het vraagt." Zei hij, nog met de boze klanken in zijn stem.
Hij herkende de sem wel, maar kon het gezicht en de naam er niet duidelijk bij plaatsen. Hij voelde hoe zijn hart onwillig een beetje harder begon te kloppen. Als dit een leerlingenoudste was of gewoon een klikspaan, dan kon zijn kop nog wel eens gaan rollen. En het was nou niet zo dat hij dagelijks de regels overtreed en daarom bekent stond als een .... regel overtreder.
Opnieuw reageerde de schilderijen geergerd, waardoor William de neiging kreeg om ze te verbranden.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 11, 2008 18:58:42 GMT 2
(Whaha, herkenbaar xD dat soort dingen vergeet ik ook altijd)
Amber rolde even met haar ogen, al was dat dan niet te zien in het duister. 'En of ik dat zeg, ligt er aan wie jij bent,' zei Amber op haar beurt. Ze aarzelde even, maar pakte toen haar toverstok en hield die voor zich, in de richting van William.
'Lumos,' zei ze zachtjes, waarop de punt van haar toverstok een vrij fel licht begon te verspreiden. Alle portretten begonnen weer afkeurend te mompelen of hun ogen tegen het licht te beschermen. Amber besteedde er geen aandacht aan, want haar blik was op William gericht. Zodra ze hem herkende zei ze met een vage grijns op haar gezicht: 'William Daniëls. Jij komt ook altijd op de meest onverwachte tijdstippen opduiken.' Niet dat Amber hem ooit eerder 's nachts was tegengekomen, maar wat haar betreft deed dat er niet toe.
'Wat brengt jou hier, midden in de nacht?' vroeg ze. Ze kende William dan wel niet zo goed, maar het stond haar niet bij dat hij een figuur was dat vaak in het donker rondzwierf. En de meeste van die mensen kende Amber toch wel.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 11, 2008 19:42:32 GMT 2
Met zijn handen bedekte William zijn ogen tegen het licht en wende zijn gezicht af. Maar toen hij zijn naam hoorde keek hij toch op en probeerde Amber te herkennen door het licht heen. "Weet je als je het licht laat zakken kan ik ook misschien jou naam noemen." Hij glimlachte zwakjes, omdta hij wist dat het dus iemand was die hem kende. "Ik ben hier om... niet te slapen... zeg maar." De glimlach dreef van zijn gezicht en hij rechtte zijn rug. Hij wist da thij nu niet bepaalt inteligent klonk maar dat kon hem niets schelen. "Wat brengt jou... wie je dan ook bent, hier op dit late uur?" Zei hij nu, iets vrolijk proberent te klinken.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 11, 2008 20:15:13 GMT 2
'De naam is Durain. Amber Durain,' zei ze met een grijns op haar gezicht, terwijl ze haar toverstok langzaam liet zakken tot ergens ter hoogte van haar bovenbeen. 'Máár dat wist je waarschijnlijk al. Wat ik hier doe? Hmm, heb eigenlijk geen flauw idee. Een beetje rondlopen hier, wat kun je anders doen midden in de nacht, hè? Er is hier ook niks te beleven, zelfs Foppe is 's nachts nergens te bekennen, iedereen ligt op één oor. Vilder lijkt ook wel aan de horizon verdwenen, sinds wanneer dwaalt ie 's nachts niet meer door de gangen om leerlingen te betrappen? Laatst ben ik nog net aan 'm ontsnapt -' Een brede grijns vormde zich op Ambers gezicht terwijl ze zich voorbereidde om het verhaal nog eens in geuren en kleuren te gaan vertellen, totdat ze zich realiseerde dat ze weer eens eindeloos stond te praten tegen iemand die ze eigenlijk nauwelijks kende - en dat nog wel midden in de nacht. Ze lachte even schaapachtig. 'Oh, sorry hoor,' zei ze, maar deed geen moeite om uit te leggen waarom ze zoveel praatte. Naar haar idee wist de hele school wel dat ze praatziek was.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 12, 2008 13:18:18 GMT 2
William grinnikte even. "Maar natuurlijk, ik had het moeten weten. Niemand anders zou me midden in de nacht de stuipen op het lijf jagen." Hij ontspande zich een beetje. "Ach, die man heeft volgens mij ook wel wat beters te doen zolaat. Maar de schilderijen zouden ons altijd nog kunnen verraden. We hebben nu onze namen gezegd dus ze kunnen genoeg verhaaltjes verzinnen. Dus ik zou maar niet te bang zijn dat je hier ongetwijfelt op vrije voet uitkomt."
Hij maakte zich niet zovweel zorgen erover, misschien deed hij dat later nog maar nu leek het nog te ver weg.
"Maar is ten nauwe nood ontsnappen aan Vilder en doelloos rondlopen een nieuwe hobby van je?" Grinnikte hij toen.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 12, 2008 17:20:28 GMT 2
Amber liet haar blikken even over de verontwaardigde portretten gaan en keek daarna William weer aan. 'Ach ja, die portretten gooiden ze wat mij betreft allemaal op de vuilnisbelt. Ze hebben altijd alleen maar commentaar op alles wat je doet,' zei ze, al wist ze dat het ook wel erg saai in de school zou zijn zonder al die geschilderde betweters.
'Maar - hoezo nieuwe hobby?' Amber grijnsde breed. 'Ik geloof dat ik de school hier 's nachts al onveilig maakte in de eerste vierentwintig uur die ik hier doorbracht.' Het was misschien nog wel waar ook - Amber was op dat vlak in al die jaren maar nauwelijks veranderd. 'Wat kan Vilder me nou nog meer laten doen dan strafregels schrijven of z'n mooie bekertjes poetsen?' Inmiddels had Amber dat al zo vaak moeten doen dat er eigenlijk nauwelijsk meer iets schoon te maken viel.
'Maar sinds wanneer dwaal jij 's nachts door de gangen? Is er iets?' vroeg ze nu aan William.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 12, 2008 18:03:35 GMT 2
"Ach ja, die schilderijen zijn misschien vervelend. Maar aan de andere kant zou het wel heel kaal als ze er niet waren. Maar misschien kunnen ze wel eens proberen om niet betoverde schilderijen op te hangen." William stopte even zijn toverstok weg en keek Amber toen weer aan. "Als je het heel bont maakt kan hij je technisch gezien van school laten sturen. Maar ik denk niet dat jij zo gek bent. En dat is geen uitdaging." Zei hij tegelijkmet een knipoog.
Maar toen ze vroeg wat hij hier deed en of er iets was verstarde hij weer even. "Nou ik dwaal rond sinds... nu eigenlijk. Maar er is niet echt iets, niets van belang." Loog hij en glimlachte zwak. Het had geen nut om zijn halve levensverhaal te gaan vertellen. Hij zou er niet gelukkiger van worden en hij had geen zin om her risico te lopen om zielig gevonden te worden.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 19, 2008 17:40:14 GMT 2
Aan Williams reactie op haar vraag of er iets was, kon Amber natuurlijk meteen wel zien dat hij niet de waarheid sprak en er inderdaad iets aan de hand was. Maar aangezien hij er zelf niet over scheen te willen praten, vroeg Amber niet verder. Ze had ongetwijfeld wel doorgevraagd wanneer ze hem iets beter kende, maar omdat die niet het geval was, wilde ze hem ook niet al te veel afschrikken met haar nieuwsgierigheid.
'Nou, oké,' zei ze dus maar, waarna er een lichte glimlach op haar gezicht verscheen en ze snel van onderwerp veranderde. 'Heb jij dat werkstuk van Kruidenkunde voor morgen al af? Het schoot me net te binnen toen ik hier rondliep dat ik eigenlijk nog maar op de helft ben ofzo - als ik geluk heb. Nouja, ik doe er tijdens Geschiedenis van de Toverkunst nog wel wat aan. Niet dat dit werkstuk m'n cijfer nóg meer omlaag zou kunnen krijgen, maar goed,' ratelde ze weer.
|
|
