|
|
Post by Madjic on Aug 15, 2008 15:17:32 GMT 2
Stevie knipperde even verbaast met haar ogen voordat ze zich helemaal naar hem omdraaide en hem met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. "Suggereer je dat ik problemen heb? Of is dat de rede waarom jij hier bent?" Ze schudde haar hoofd. "Mijn probleem zou dan zijn dat ik me niet op mijn gemak voel bij al deze tovenaars hier en de mensen in onze afdeling." Ze rolde met haar ogen. "Maar dat is niet iets waar ik voor weg zou rennen."
Eagle geeuwde luid en draaide zich op haar rug. Het leek nu net alsof ze doodlag, met haar poten gebogen op haar buik.
Stevie legte haar hand even op de buik van de hond, waarbij ze Scott even niet aankeek. "En wat is de reden waarom jij hier dan bent?" Ze richtte enkel haar ogen op hem en keek hem doordringend aan.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 16, 2008 13:41:03 GMT 2
'Ik suggereer niks" zei Scott op een stoïcijnse manier terwijl hij rustig naar stevie staarde en haar aan keek. "Ik spreek gewoon uit eigen ervaringen, maar trek je maar niks van mij aan. Het is niet de eerste keer dat ik het fout heb gehad". Hij snoof even en merkte dat het slechte humeur, dat hij normaal gesproken had, weer langzaam terug begon te komen. "Trouwens, als ik probelmen heb, hang ik het niet aan iedereen zijn neus" snoof hij dan plotseling. "Maar ik heb problemen ja. Heel veel"
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 17, 2008 0:22:24 GMT 2
Stevie hield haar hoofd schuin. "Zeg, ontspan eens joh. Ik probeer je niet uit te horen hoor. Mensen vertellen wel wat hun dwars zit als ze dat willen en ik heb geen behoefte om een jongen die ik nauwelijks tot niet ken te dwingen zijn problemen op te biechten." Ze glimlachte en haar blik ontspande. "Maar ik trek me wel iets van jou aan. Stel je voor dat ik dat niet deed, dan zou je je straks nog als een spook voelen. Dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben, daar ben je veel te leuk voor voor." Haar karakter speelde weer even op, maar liever eerlijk zijn dan alles voor me houden, dacht ze.
Ze merkte dat hij er allemaal niet vrolijker op werd, maar ze trok zich er niet veel van aan. Misschien lukte het haar om hem aan het praten te krijgen door normaal te doen, maar als dat niet lukte dan was het ook goed voor haar.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 17, 2008 23:03:47 GMT 2
Scott zweeg even en staarde Stevie aan, met een soort van vreemd onbegrip in zijn ogen alsof hij niet wou geloven wat ze zojuist had gezegd. Hij snoof weer even, maar nu zonder reden, terwijl hij naar woorden zocht. Dit klopte niet. Het klopte niet dat hij, Scott Maddox, nu met zijn mond vol tanden stond. Hij leunde tegen de muur aan en haalde diep adem, en keek Stevie dan weer aan. "Ik ga niet in op dat laatste wat je zei" vervolgde hij dan, nu weer wat rustiger maar nog steeds niet echt vrolijk "Want ik weet niet eens of je de waarheid sprak, ik neem aan van niet". Hij bestudeerde zijn nagels en scheurde een stuk van het verband af wat hij op de grond liet vallen. Daaronder was rode, maar desondanks een stuk gezonden nieuwe huid te zien. "kijk" zei hij terwijl hij zijn pols uitstak "Het geneest, maar ik niet"
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 18, 2008 0:14:33 GMT 2
Stevie lachte en schudde haar hoofd. "Ach je moet zelf weten waar je op reageert en waar niet op. Ik zag het alleen maar. Ook moet je elf weten wat je geloofd, wantrouwen is natuurlijk." Ze keek hem wat uitdagend aan, maar zei er verder niets over.
Wel keek ze naar zijn pols toen hij die uitstak en ze fronste. "Wat bedoel je met ik? Je hart, ziel..." Ze draaide haar ogen naar hem toe. "Je geest?" Ze sloot haar ogen en schudde nogmaals haar hoofd. "Iedereen kent pijn, het gaat erom hoe je et bestrijd. Niet iedereen kan een superheld zijn, dan zou er niemand meer zijn om te redden. Maar iedereen is te redden." Ze draaide haar hoofd weer weg en keek met glazige ogen naaar het landschap.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 18, 2008 11:38:24 GMT 2
"Ik ben niet te redden" zei Scott met een overtuigende toon in zijn stem terwijl hij weer strak voor zich uit keek, en verder praatte zonder Stevie ook maar een keek aan te kijken. "Mijn hoofd, mijn gedachtes. Mijn geest, zo kan je het noemen" mompelde hij onverstaanbaar. "Scott Maddox zal altijd gewond blijven, ook al zijn er zulke goede helers op de wereld". Hij bestudeerde nog steeds zijn nagels, alsof hij ze net had laten lakken en nu het resultaat bekeek. Weerom praatte hij over zichzelf in de derde persoon, iets schyzofreems wat hij eigenljk altijd al had gehad.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 18, 2008 12:02:11 GMT 2
Stevie sloot haar ogen. "Misschien zou het helpen als je wat minder negatief over jezelf dacht." Mompelde ze. "Het heeft geen zin om zo te doen. Je schiet er niets mee op, je hebt er alleen jezelf mee." Fluisterde ze met gesloten ogen.
Haar was een tijd je ook down geweest, maar Scott was wel een extreem geval. Maar hij deed haar toch aan haar broer denken.
"Misschien zoek je hulp bij de verkeerde. Misschin hebben de proffesionele hulp niet de juiste... instelling om te helpen."
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 18, 2008 15:06:48 GMT 2
"Misschien heb ik geen behoefte aan hulp?" opperde Scott met een soort van kinderlijke verbazing in zijn stem terwijl hij Stevie plotseing aanstaarde, vanuit het niks. Dat was typisch scott. Hij had er plezier in mensen te laten schrikken of in ieder geval iets te doen waardoor ze van slag raakten. Zoals dit. Het was misschien een beetje kinderachtig, maar hij vond het leuk. Een van de weinige dingen die hij leuk vond trouwens. "Ik vind het prima zoals het nu gaat" vervolgde hij dan, met een brede grijns op zijn gezicht.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 18, 2008 22:13:45 GMT 2
"Dat kan ook. Maar dan moet je niet zeggen dat je niet te helpen bent als je niet eens geholpen word. Pas als het hopeloos gevonden is dus je zeggen dat er werkelijk niets meer te doen is." Stevie pakte haar spullen in haar armen en stond op. Ze ging tegenover hem staan en keek hem met een vreemd soort angstige blik aan. "Want dan moet ik mijn mening herzien en dat leuke vervangen voor zielig en een aansteller. En in dat soort mensen heb ik geen zin." De blik veranderde naar een soort gedreigende blik.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 31, 2008 13:31:55 GMT 2
Scott had eerst kippig voor zich uitgestaard maar was nu redelijk onder de indruk van de reactie van Stevie. Hij staarde haar geschokt aan, alsof hij er niet tegen kon dat iemand zulk commentaar op hem haden misschien was dat ook wel zo. Zijn blik verduisterde nu ook terwijl hij met zijn voet over de grond schoof en een paar strootjes wegtrapte. "Als ik zo zielig ben" ging hij onverstoord verder met een woeste uitdrukking op zijn gezicht "Dan kan ik net zo goed verdwijnen. Misschien ben ik een aansteller, dan is het toch aardig van me dat ik de wereld verlos van mijn aanwezigheid".
|
|
