Nobody knows me, but I'm always there // Neema

[\\ Jess']

Neema vond het fijn dat hij over zichzelf begon. Want ze praatte niet graag over háárzelf. Ze grijnsde naar hem terwijl ze wat wou zeggen. Maar toen over haar begon sloot ze haar mond weer. Ze keek wat naar de grond maar toen weer naar Ty. Ze probeerde op woorden te komen. Maar niks kwam er op dat moment. Ze keek Ty was schuldig aan maar haar blik ging al snel weer een andere kant op. Haar blik ging beneden snel over de grond heen. En al snel vonden haar ogen die van Ty weer. Ze knipperde een keer en nu lukte het wel. "Ik.. Ik weet niet. Ik snap niet waarom mensen andere mensen zo snel in vertrouwen nemen. Waarom ze mij raar vinden. Ik zit niet lekker in mijn vel omdat ik mijn gevoelens niet kan uiten aan iemand. Daarom heb ik geen vrienden of vriendinnen, zelfs geen vriendje. Ik voel me niet op mijn gemak bij mensen, ik ben bang dat ze mij vooroordelen. Maar nu ik zo met jouw praat, voel ik me goed op mijn plaats en gemak. Je.." ze zweeg terwijl ze hem nu niet meer durfde aan te kijken. Ze leek altijd zo zelfverzekerd, en niet te raken. Maar nu, nu wist ze niet meer wat te doen.

[Madjic]

Ty ging rustig in kleermakerszit zitten en keek haar geduldig aan. Hij grinnikte zacht toen ze hem aankeek, weg keek en toen weer aankeek. Hij wachtte gewoon tot ze iets zou zeggen, hij verwachtte niet dat dat heel lang zou gaan duren.
Hij glimlachte toen ze eindelijk begon te praten en haalde vervolgens zijn schouders op. "Niet iedereen doet dat hoor. Enkel mensen die heel goed in hun vel zijn, naieve mensen of mensen die het niets uitmnaakt wat de andere er wel niet van zou vinden als ze zo doen. Maar vertrouwen is een groot word. Er zijn echt maar heel erg weinig mensen die serieus alles over zichzelf aan andere vertellen.
Maar ik geloof niet dat je je gevoelens niet kan uiten. Die blik die ik net zag, dat was zeker niet emotieloos. En hoe je nu doet, dat zijn ook gevoelens hoor lieverd." Zei hij grijnzend. "Het zijn weliswaar gevoelens dat je nerveus en wantrouwend bent, maar dat zijn menselijke gevoelens. Wantrouwen is juist goed in veel gevallen." Hij sloeg zijn armen over elkaar en zweeg even. "Maar ik doe niet zo veel hoor. Dat doe je echt zelf."

[\\ Jess']

Neema keek hem nu wel weer aan, een orde gloed verscheen op haar gezicht terwijl ze aandachtig naar hem luisterde. Ze wou wat zeggen, maar dat ging niet omdat ze toch wist dat hij gelijk had. Nadat hij was uitgepraat viel er een stilte. Niet een onaangename, deze stilte vond ze wel fijn. Na een tijdje grijnsde ze licht naar hem terwijl ze opstond. "Kom, dan gaan we onszelf vermaken" Ze stak haar handen uit om hem helpen op te staan. "Ik kan beter vrolijk zijn dan droevig. En bedankt voor je woorden" Ze keek naar hem met een schuin hoofd.
"Bos verkennen? Of toch iets anders?" Vroeg ze aan hem terwijl in haar ogen prelichtjes kwamen. Ze keek even het bos in en toen weer terug.

[Madjic]

Ty grinnikte en stond zelfstandig op. "Mevrouw, U weet toch wel dat de heren dat bij de dames horen te doen, en niet andersom?" Vroeg hij breed grijnzend en klopte even zijn broek af. "Ik heb heel graag dat je vrolijk doet. Ik ben benieuwd of die leuke flirt die ik net even hoorde weer terug komt. Maar je bent niet bang dat we worden aangevallen door een of ander gevaarlijk wezen?" Hij hield Murphy vooruit in zijn handen. "Niet dat mUrph ons niet zou kunnen beschermen, maar je weet maar nooit."
Hij lachte toen het beestjes spartelde, los kwam en toen snel langs zijn arm in zijn nek kroop. "Ok, laat maar. Hij is nog banger dan een muis."

[\\ Jess']

Ze trok haar wenkbrauw omhoog en keek hem speels aan. "Ja, maar het mag ook wel andersom vind ik" Reageerde ze pgelucht. Ze was blij dat ze zo, anders kon zijn. Ze had nog wel het gevoel dat er niet helemaal iets klopte. Maar bij hem kon ze wel zichzelf zijn. Misschien een goede vriend dan maar? Ze grinnikte. "Ja, helemaal Ty" Ze gaf hem een zachte duw. Daarna keek ze naar de eekhoorn. "Ja, maar hij verandert toch in een super eekhoorn. Weetje wel, zoiets als reuzenspinnen die eng zijn" Ze keek naar Muphy die zijn oren gespitst had. Toen Murphy wegkroop lachtte ze. "achja, ik heb jouw altijd nog als beschermer?!" He was zowel als vraag als uitdagend bedoeld.

[Madjic]

De grijns op zijn gezicht werd zodoende nog breder en hij zette een grote stap naar voren zodat hij naast haar stond, daarna draaide hij zich om zodat ook met hun neuzen dezelfde kans op stond. Hij sloeg een arm om haar schouders en knikte driftig. "Natuurlijk ben ik nog jou beschermer! Ik zal u geen kwaad doen overkomen mijn vrouwe! Ik ben uw trouwe en nederige dienaar... nou nederig niet, want die zou niet zo doen als ik. Maar trouw ben ik wel!" Hij sprak met een theatrale stem en keek Neema niet aan terwijl hij sprak. Hij keek juist verder het bos in en gebaarde ernaar met zijn andere arm.
Murphy kroop weer uit over Tys arm, die hij als brug gebruikte, naar Neema en snuffelde aan haar haar. Hij pakte een plukje in zijn pootjes en trok er zachtjes aan.
"Ow en Murphy is ook heel trouw. Maar omdat hij niet aan beschermen doet... dan is hij maar het forstelijke knuffeltje!" Voegde Ty aan zijn preek toe.

[\\ Jess']

Neema had gelachen, maar hem aangekeken alsof hij gek was toen hij theatraal begon te praten. Ze moest hier nog meer om lachen terwijl ze haar rm op zijn schouder legde. "Dat klinkt best goed. En dan geef ik je mijn eerste fooi wel" Ze boog naar hem toe en gaf hem een kusje op zijn wang.
Ze voelde iets aan haar haar trekken en keek om. Ze zag Murphy zitten en moest lachen. "Ahw, mag ik hem dan houden?" Ze keek Ty met puppyoogjes aan. Ze grinnikte, maar kreeg wel rode wangetjes. "Uhm jaa, kom we gaan" Ze keek even naar de arm om haar schouder. Het voelde vertrouwelijk en warm. iets wat ze nog niet gevoeld had op Hogwarts. Ze glimlachte naar hem met pretlichtjes in haar ogen.

[Madjic]

Ty grijnste breed toen hij de kus op zijn wang voelde. "Als ik mijn trouwe huisdier niet op mijn arm zat dan zou ik nu voor U buigen, mijn vrouwe. Het is mij een eer U te dienen." Zei hij nog steeds op dezelfde toon. "Maar hij is voor u, zoals ik bij u ben. Want ik... hij zou niet kunnen leven zonder mij." Hij legde zijn vrije borst op zijn borstkast. "Het arme beestje kan gewoon niet zonder mij." Hij liet zijn hoofd hangen en schudde lichtjes.
Murphy keek opzij naar zijn baasje, met een verbaaste blik in zijn oogjes en kroop toen wat meer naar Neema toe.
Ty hief zijn hoofd weer en keek grijnzend naar Neema en Murphy. "En als je me zo aankijkt dan ga ik straks nog vragen of ik jou mag houden als huisdier." Grinnikte hij.

[\\ Jess']

Neema kon haar lachen niet inhouden en proestte het uit. Ze was echt wel een minuut aan het lachen voordat ze weer bijkwam. Ze keek hem met tranen in haar ogen aan. Hij was zo grappig. "Oke, maar je hoeft het niet te doen. Ik heb liever dat je gewoon mijn vriend bent waar ik op kan bouwen en die ik kan vertouwen" Zei ze terwijl ze haar ogen droog veegde. "En Murphy, Murphy is een lieve poeperd" Zei ze met pretlichtjes in haar ogen. Ze keek even naar het beestje. Daarna keek ze naar Ty. "Dat zou ik niet eens erg vinden, jouw huisdier zijn" Zei ze terwijl ze hem een duwtje gaf.

[Madjic]

Ty keek grijnzend toe hoe Neema lachte. Hij pakte murphy en zette het beestje op zijn schouder voor hij zijn arm van haar schouders afhaalde. "Ik ben een bouwgrond, iedereen kan op mijn bouwen. Ik kan voor alles gebruikt worden." Zei hij lachend en pakte Murphy opnieuw in zijn hand. "En Murphy is de allerliefste lieverd. En hij houd van zijn mama he? Ja hij houd van zijn mama." Zei hij voor hij het diertje pal voor zijn neus hield.
Murphy deed zoals hij het geleerd had en wreef met zijn snuitje langs Ty's neus en piepte vrolijk.
Nu was het Ty's beurt om in de lach te schieten, alleen dan niet zo lang als Neema deed. "Goed zo Murph." Lachte hij nog na rn haalde een nootje uit zijn zak die hij aan het staartloze eekhoorntje gaf. Het beestje nam het meteen beetje en begon het meteen op te eten.