Just some fun {open}

[greenlightning]

Ze wilde wel stoppen met lachen, maar alles leek zo buitengewoon geestig. Die jongen daar aan die tafel, die meid die niet kon beslissen wat ze wilde drinken en ook het lege flesje bier was zo lachwekkend...
Hikkend van de lol staarde Shirie naar het lege flesje in haar hand. Ze besteedde geen aandacht meer aan haar tafelgenoten. Ze vermaakte zich prima in haar eigen wereldje, zo hangend op de tafel, haar hoofd op haar arm, starend naar alles wat er grappig was. Voor dit zuipfestijn hadden Devon en Joey de Zwijnskop uitgekozen. Er waren nog wel eens leraren die in de Driebezemstelen zaten en als ze ergens geen zin in hadden, waren eht preken over overmatig drankgebruik. Shirie was niet de enige die al wat op had, maar wel de enige die er zo door aangeslagen was.
Devon was bezig met zijn zesde flesje, maar merkte nog niet zoveel. Hij had een vrij hoog tollerantie niveau opgeboeid wat alcohol betrof. Joey gold hetzelfde. Hij nam tevreden nog een slok en luisterde naar iets wat Myra vertelde. Myra dronk niet. Niet zoals de rest. Ze was nog steeds bezig met haar eerste flesje en had het, in tegenstelling tot Shirie en de twee jongens, haar bier in een glas geschonken. Lachend vervolgde ze haar verhaal over de jongens die haar om haar naam hadden gevraagd, nadat ze haar hard hadden horen meezingen met haar mp3. Vervolgens was ze zo in de stres geschoten, dat ze de verkeerde naam op had gegeven.
Devon sleog een arm om haar heen.
'En dat zonder te drinken!' Lachte die en Joey lach half onder tafel van het alchen. Alleen Shirie, die toch al lol had, gaf geen verdere reactie.

[» Aline.]

Natasha keek Shirie aan en kon zelf haar lachen ook niet meer inhouden. Ze wist dat Shirie niet tegen alcohol kon, maar dit was toch wel een beetje overdreven... En dat terwijl de rest nog niet eens aangeschoten was. Met een brede glimlach op haar gezicht staan nam Natasha nog een slok en keek even naar Joey, die half lachend onder de tafel hing. Zelf hield ze ook wel van wat alcohol op z'n tijd, maar ze kon er niet zo goed tegen als Devon en Joey, dus paste ze wel een beetje op - aan het begin van de avond wilde ze er in ieder geval nog niet zo aan toe zijn als Shirie nu.

De deur van de Zwijnskop zwaaide open en een verregende Amber stapte binnen. Ze wankelde even en viel bijna over een stoel heen. Zij zelf wist haar evenwicht te bewaren, maar de stoel kletterde met veel geluid op de grond. Schaapachtig lachend en enigszins blozend pakte Amber de stoel van de grond en zette hem weer neer. 'Doe mij ook maar wat te zuipen!' riep ze enthousiast. 'Ben nog niet dronken genoeg!' Lachend kwam ze op het groepje af lopen en plofte op een stoel naast Shirie neer. Ze klopte haar even op de schouder. 'Verder alles goed, Shin?' zei ze, met een grijns op haar gezicht.
Natasha liet haar blik even over het meisje heen gaan en ging er van uit dat dit de Amber was waar Joey haar over had verteld. Amber keek op, waardoor ze recht in Natasha's ogen keek. 'Oh, en jij moet Natasha zijn! Joey heeft me veel over je verteld,' zei ze met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. De twee gaven elkaar even heel formeel een hand, waarna ze beidden moesten lachen.
'Ben zo terug mensen, even wat te drinken halen!' riep ze, waarna ze meteen verdwenen was. Even later kwam ze terug met een flesje, dat ze direct aan haar mond zette. Ze nam een flinke teug en plofte weer naast Shirie neer.

[lizzie]

James gaf de man nog een laatste klap waardoor hij neerviel. Hij had hem niet te hard geslagen, maar het zou toch zeker een tijdje duren voordat hij bij kwam. Snel sleepte hij de man in een steegje en pakte zijn geld uit de man's portomonee. Hij was wel zo eerlijk om niet meer mee te nemen dan hij nog van de man kreeg. James lachte zachtjes. Straks zou de man wakker worden in een onguur steegje met 200 euro lichter. MAarjah het was gewoon zijn eigen schuld. Hij klopte de viezigheid van zijn jas af en stopte het geld in zijn zak. Toen liep hij naar het einde van de steeg. Daar bleef hij even staan totdat het veilig was om de steeg uit te gaan zonder gezien te worden. Hij kuchte even en liep toen snel de steeg uit. Om maar zo snel mogelijk uit het zicht te zijn, dook hij een kroeg binnen.

Het was een bedompte muffige ruikende kroeg. De hele kroeg was ook volgeladen met vreemde mensen en met vooral dronken mensen. Hij ging aan de bar zitten en bestelde snel een biertje. Pas na een hele lange tijd kreeg hij zijn biertje en dan ook in een ranzig glas. Het bier ruikte een beetje vreemd maar smaakte goed. Sowieso kon hij alles wel drinken, want hij had enorme dorst. Hij nam nog een tweede slok en keek toen de ruimte weer in. Ineens viel het hem op dat Shirie in de kroeg was. Ze leek behoorlijk melig. Hij zwaaide even naar haar, maar had de energie niet om van zijn stoel te komen. (de luilak)

[melien]

Waarom het juist weer op die dag tot hem door was gedrongen wist hij niet. Maar iets had hem doen terugdenken aan de dood van zijn broer. Verwerkt had hij het nog steeds niet, alleen maar weggestopt. Ooit moest het toch weer boven komen. En dat was dus vandaag. Nou ja, ietsjes eerder die avond. Benjamin had niet geweten wat hij moest doen. Dus was hij maar buiten gaan lopen.
Zijn weg had hem door Zweinsveld geleid. Een winkel, daar liep hij binnen met lege handen. Naar buiten kwam hij met een grote fles pure vodka. Hij dronk nooit, maar dan ook echt nooit. En om dan te beginnen met pure vodka was wel het stomste wat je kon doen. Dat was echter wel het laatste waar hij aandacht. De ene slok na de andere ging door zijn slokdarm. Het brandende gevoel merkte hij echter niet op.
Inmiddels liep hij niet meer, maar strompelde hij alleen nog maar. De fles die hij in zijn hand had was bijna leeg, maar hij liet hem voor geen goud los. Het was zijn fles, en dat hij stom dronken was wist hij niet. Zijn omgeving bestond niet meer, hij merkte niets. Zelfs dat hij inmiddels bij de Zwijnskop was wist hij niet. Hij duwde alleen maar de deur open en strompelde naar binnen. "Haaaaaallloooooo." lalde hij tegen niemand in het bijzonder. Hij wist niet eens dat Myra er was of wie dan ook. Op de een of andere manier wist hij zijn weg toch naar de tafel te banen en plofte hij neer op een stoel. Wat bijna mis ging.

Rose had stilletjes aan tafel gezeten. Dat ze inmiddels al minstens vijf flesjes bier op had wist ze niet. Ze merkte het niet eens. De laatste keer dat ze alcohol op had was al een poos geleden, en toen was het een beetje verkeerd afgelopen. Om Shirie's lol kon ze echter niet heen. Haar zesde flesje zette ze leeg op tafel. Inmiddels begon ook zij aangeschoten te raken, maar ergens boeide het haar niet. Helemaal niet. De lach van Shirie was aanstekelijk. "Meid, doe niet zo gaar." zei ze vrolijk tegen haar.
Cameron, evenals al het andere op de wereld - op die ruimte na - was ze maar gewoon even vergeten. Grootsten deels dan. Cameron zat wel nog ergens achter in een hoekje, maar de alcohol zorgde voor een heerlijke lachkriebel die ze niet kon verhelpen.

[Madjic]

Met handen op haar schouders liep June tussen de mensen door. Ze voelde zich klein en vooral niet op haar plaats. Maar het feit dat William bij haar was deed haar wel goed. Ze wist alleen niet zo heel zeker of ze wel verder wilde. Devon weer zien was natuurlijk wel leuk, maar ze wist niet in wat voor status hij was.
Maar de reis hier naartoe was eigenlijk niet zo moeilijk geweest, al herinnerde ze zich erdoor wel weer hoe andere Devon zagen. Ze hoefde hem maar een beetje omschrijven en de meiden die ze tegen kwamen wisten meteen wie ze bedoelde en konden haar precies vertellen waar hij heen was gegaan. De jongens leken zich eerder een van de meisjes die bij hen was. En William kon haar toen gelijk op een rustige toon vertellen dat dat Shirie moest zijn. Aan de ene kant was ze blij dat hij herkent was, want dat maakte haar van binnen trotser dat juist zij zijn vriendin was. Maar aan de andere kant wist ze dat ze niet kon voorkomen dat andere meiden hem nog altijd veel te knap vonden, naar haar wil. Dus boos op hen reageren als ze hem bepaalde benamingen gaven was dan ook niet erg vreemd. Al had ze er William goed door aan het lachen gekregen.
Maar nu ze tussen de dronken mensen liep voelde ze zich alles behalve boos en wilde ze zich liever omdraaien en wegrennen. Ze had het niet zo op dronken mensen. Haar stiefvader, Charles, had haar daardoor vaak genoeg op plekken aangeraakt waardoor hij later een mep van haar broer had gekregen. Ze probeerde de gedachte van zich af te zetten en opzoek te gaan naar Devon en de andere.
“Daar.” Zei William en wees met zijn arm langs haar gezicht naar het groepje. Aan zijn stem te horen deed het hem geen genoegen om Shirie zo... blij te zien. “Op naar je vriendje.” Zei hij echter rustig en duwde haar verder, ookal stribbelde ze tegen. William was zelf ook niet meer zo zeker of hij hier wel wilde zijn, maar besloot dat als hij niet meer wilde, hij wel zou gaan. Als June nog wou blijven moest hij er maar op vertrouwen dat Devon verstandiger was. Hij hoopte dat hij had geleerd van het omweer-incident en dat hij meer van haar angsten wist, ookal waren deze veel kleiner dan de omweer.

[greenlightning]

Als Shirie James ahd opgemerkt, zou ze op hem af zijn gevolgen, gevallen zijn bij de eerste stap en zich lachend op de vloer hebben opgerold als een katje, wachtend tot hij haar kwam redden, maar ze zag niks en hoorde niks, tot Rose naast haar neer plofte. Ze keek op en lachte naar haar.
'Ik ken jou neit,' zei ze met een brede grijns en toen Amber aan de andere zijde plaats nam, sloeg ze vrolijk een arm om haar heen.
'Maar jou wel! Steentje! Ons gele steentje. Jij hallo. En Merci dat je naast me zit. Dan heb ik minder kans om te vallen. Ik kan neit zo héél goed tegen alcohol,' vertelde ze nuchter, alsof eht nog niet duidelijk genoeg was geweest zonder dat ze eht uitlegde. Ze werd nog eerlijker dan anders van aolcohol, maar ook wat zimpeler. Minder nadenkend, minder scherp, minder... Shirie eigenlijk. Ze draaide zich weer om naar Rose en glimalchte opgewekt.
'Wie ben jij? dat je denkt heir zop blond te zijn? Wist je neit dat de plek voor perfect blond meisje al bezet is door haar?' Ze knikte naar Natasha, die ze niet had verstaan toen die sprak en nog steeds neit ahd beseft dat er iets tegen haar gezegd kon zijn. Ze bedoelde het niet zo bot als het eruit kwam. Ze had alleen een groepje van perfecte knappe meisjes opgericht. Een blonde, en een bruine, maar er miste nog een rode en een zwarte. Maar aangezien Rose geen van beiden had, kon ze er neit bij. Neit dat het daar over ging. Shiries ehrsens maakte een onligsch sprongetje, vanwege de drank en haar vrolijkheid.

Joey hapte naar adem en grijnsde breed naar Natasha.
'Lieve schat, wil je neit nog eits drinken? Als we zo door gaan, ben je straks als enige... nuchter. Of eits dat erop lijkt. Behalve natuurlijk leive helige maria hier.'
Hij grijsnde breed naar Myra, maar voor die een boze opmerking kon maken, viel de blik op Amber.
'Amber!' Lachte Joey opgewekt en prooste op haar, zijn gevolens wegstoppend naar eht diepste puntje van zijn ziel. Nooit zou er eits gebeuren, zeker neit nu zijn grote leifde bij hem zat. Het deed hem goed dat ze Natasha meteen ehrkende voor wie ze was en zoende Natasha vervolgens op haar mond, neit alleen om eht te bevestigen maar ook.. gewoon omdat ze er in zin had. Zijn blik gleed over de mensen voor hem en hij ontdekte June en William tussen de mensen. hij zwaaide naar hen en grijsnde breed.
'Je meisje, Dave.'

Devon draaide zich om, kalm en nochalant, alsof het ging om ene flirtend meisje, en niet om zijn meisje. Hij ontdekte William en negeerde die volledig, al kon hij de grijns niet van zijn gezicht houden toen hij zag hoe de jongen reageerde op Shirie. Dus een kant van Shirie die hij nog neit kende... Tja, als je haar wil, meot je haar nemen zoals ze is. Hij kon de gedachte aan Shirie en William neit uitstaan en was buitengewoon tevreden emt de situatie en 0lotseling trots op Shirie.
'Nog wat drinken, Shier?' vroeg hij grijnzend en bood haar een flesje aan. Deze keek hem aan. Snoof en antwoordde: 'Nee', voor ze het flesje aanpakte en voor zich neerzette, zonder er verder iets mee te doen.
Lachend keek Devon weer op naar June.
'Jij hier, Love?' vroeg hij grijnzend.

Myra keek van Amber naar Natasha en vroeg zich af of ze iets miste. Haar aandacht werd echter afgeleid door Benjamin die pardoes naast de kruk ging zitten, om zich nog op te trekken en te gaan zitten. Lachend hielp ze hem overeind en sleog haar arm om hem heen.
'Benny tichg,'lachte ze, de naam gebruikend die Shirie hem gaf,' je moet ook niet zoveel drinken als je nog wil zitten. Dat is gevaarlijk.' Ze leit het klinken alsof eht om auto rijden ging en agf hem vervolgens ene zoen op zijn mond. Als hij toch dronken was... Dan kon ze daar eht beste gebruik van maken. Ze glimalchte even naar Rose, die hem blijkbaar kende en grinnikte zacht. Als Benjamin eens wist hoe blij ze was dat hij nu bij haar zat...

[» Aline.]

Amber keek Shirie even met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar toen zij een arm over haar schouders sloeg, deed Amber hetzelfde bij Shirie. Een brede grijns stond op haar gezicht terwijl ze het flesje weer naar haar mond bracht en nog een flinke slok nam. Nu ze wist dat ze in ieder geval niet de enige was die dronken zou zijn, vond ze het absoluut geen probleem meer. Wanneer ze dronken was werd ze nog veel drukker - dat was wel eens een beetje té voor de omgeving, maar Amber was dan gewoon niet meer te stuiten. Ze voelde de alcohol al enigszins werken en de brede lach was dan ook al niet meer van haar gezicht te krijgen.

Natasha lachte even om Shirie's opmerking tegen Rose. 'Nouja, je kunt altijd je haar nog rood verven, hoor,' zei ze lachend. Ze keek Joey aan toen hij een opmerking maakte over haar nuchter-zijn, en wilde om hem ongelijk te geven net een slok uit haar flesje nemen, toen hij haar zoende. Met haar vrije hand woelde ze even door zijn haar en ze beantwoordde zijn zoen.

Ambers blik viel op de zoenende Natasha en Joey voor haar en voelde even een steek van jaloezie. Om dit gevoel weg te drijven nam ze snel nog een slok en keek richting Devon en June. 'Ik blijf het bijzonder vinden dat jullie al zo lang bij elkaar zijn! Hoe krijg je dat toch voor elkaar?' zei ze en keek June daarbij met een grijns van oor tot oor aan. Zelf had ze ook een tijdje iets met Devon gehad, maar al snel hadden ze allebei hun eigen kant weer op gewild. 'Wie haalt nog wat te drinken voor mij!' riep ze luidkeels toen ze tot de ontdekking kwam dat haar flesje nu al weer leeg was.

Natasha onderbrak de zoen met Joey en liet even met een brede lach op haar gezicht haar blik over haar vrienden gaan. Ze leunde iets opzij tegen Joey aan en nam een slok uit haar flesje. 'Nou Joey, omdat jij het zo graag wil, ga ik me vanavond wel bezatten,' zei ze lachend, en voegde daad bij woord door nog een slok te nemen.

[melien]

Als je iemand kon vinden die nog zatter was dan Benjamin, dan was je knap. Zijn blik ging naar de lachende Shirie. "Vanwaar die vrolijkheid?" wilde hij vragen. Dat ging echter niet helemaal doordat Myra hem een kus gaf. "Jij hier?" vroeg Benjamin verbaasd aan haar. Het klonk alsof het heel erg raar was dat Myra er was.
De vodka was meteen vergeten. Onbewust zette hij de fles - waar hooguit nog 3 slokken in zaten - op tafel. Daarna pakte hij doelgericht, maar voorzichtig, Myra vast en trok haar bij zich op schoot. Door de alcohol was hij zijn onzekerheid helemaal vergeten. Alsof hij nooit iets anders deed drukte hij een zoen op haar lippen. Pas daarna keek hij om zich heen en merkte hij de andere mensen op.
"Waarom is zij zo vrolijk?" vroeg hij aan Myra, terwijl hij even naar Shirie wees. Zelfs met zijn dronken kop kon hij nog mopperen als de beste.

Haar blik viel op de dronken Benjamin. Hoofdschuddend keek ze naar hem, maar kwam ook meteen tot de ontdekking dat Myra wel op hem zou passen. De vodka fles vroeg echter wel om aandacht. Half liggend op tafel pakte ze de fles. "Die heeft al veel te veel op." mompelde ze. Toen ze weer gewoon rechtop zat wilde ze eigenlijk gewoon drinken, maar dat ging niet helemaal omdat er tegen haar werd gesproken.
Rose keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Shirie. Net voordat ze opnieuw in de alch schoot. "Ik voel me vereerd. En ik ben Rose." zei ze grinnikend tegen het meisje naast haar. Toen Natasha iets zei ging haar blik naar het blonde meisje. "Weet je. Ik ben eigenlijk wel blij met mijn blonde krullen. Daar hou ik het ook wel bij." zei ze. Je hoorde wel degelijk dat de alcohol zijn werk deed. Inmiddels had ze de vodka fles in haar hand opengemaakt en nam ze er een slok uit. "En trouwens betwijfel ik of m'n vriendje het zo'n geslaagd idee zou vinden als ik mijn haar zou verven." mompelde ze in de fles.
Binnen no time was de fles helemaal leeg en zette ze hem weer op tafel. Langzaam maar zeker begon de alcohol pas echt te werken. Het duurde weliswaar altijd even voordat de alcohol bij haar werkte, maar als het een keer zo was dan was ze ook echt meteen helemaal dronken. Vooral als ze sterkere drank dan bier op had. Opnieuw keek ze opzij naar Shirie, en ineens leek de lachende meid veel dichterbij dan daarnet.

[Madjic]

June keek de andere bijna doodsbang aan en toen ze Devons stem hoorde bleef ze als versteend staan. Het ontging haar dat hij niet zo ver was als Shirie en angst bezoedelde haar heldere denken. In een ruk draaide zich om en wurmde zich langs WIlliam heen.
De jongen keek eerst met een opgetrokken wenkbrauw naar Devon, waardoor hij eerst niet merkte dat June wegging. Hij keek geschrokken opzij toen hij iets langs zich heen voelde gaan en zag June nog net verdwijnen. "Waar ga jij heen?" Hij wist haar nog net op tijd bij haar arm te pakken en te voorkomen dat ze hem echt smeerde. "Jij wilde hier zo graag heen en zo snel gaan we niet weg."
June keek hem smekend aan en probeerde haar arm los te wrikken. WIlliamw as alleen wat sterker dan haar en trok haar hoofdschuddent mee naar de tafel. "Ja ze zijn nog bij elkaar en vraag me niet waarom of hoe." Gromde WIlliam, hij probeerde Shirie te negeren, aangezien zij hem ook nog niet gezien had. Bijna met spijt en zonder een woord duwde hij June naar Devon toe.
Met een gilletje kwam June tegen Devon aan, maar sprong vrijwel meteen weer achteruit. "Ow, sorry, Devon." Met rode wangetjes en nogsteeds angstige en nerveuze blik keek ze precies langs Devon heen. Ze wilde niet weten wat hij ging zeggen over haar nerveuziteit en dat maakte alleen maar meer dat ze heel er graag wegwilde.

William keek naar de andere, maar ging toen zwijgend op een kruk zitten. Hij wierp heel even een zijdelingse blik op Shirie maar keek vrijwel meteen weer naar de tafel.

[greenlightning]

Shirie keek voor een moment anar Rose en kwam toen emt haar gezicht dichterbij. Ze keek naar haar en nam een krul tussen haar vingers.
'Je hebt inderdaad mooi haar. Blond id goed. Doe het je vriendje maar neit ana om zwart haar te nemen. dat zou je neit staan. dan lijk je zo'n gothic.'
Ze keek Rose even aan en barste in alchen uit. Ze hield het werkelijk neit meer. Ze vergrootte de afstand tussen hun gezichten weer en grijnsde de tafl rond. Ze had Benjamin neit gezien en Amber was ze alweer vergetn. Plotseling zag ze William zitten. Ze glimalchte en zwaaide naar hem.
'Ho-oi Billy,' zei ze vrolijk en sloot har ogen, om opnieuw in lachen uit te basrten. 'De broer van mijn ex heette ook bill!' lachte Shirie, er neit bij stiltstaand dat Billy een bijnaam was. Er drong maar weinig tot haar door.

Myra slaakte ene lichte gil toen Benjamin haar op schoot nam. Niet omdat ze het eng vond, maar eerder omdat ze bang was dat hij achterover zou vallen. Hij bleef, wonder boven wonder zitten en glimaclhedn beantwooordde ze de zoen. Als iedereen zo los kwam, vond ze eht zelf ook neit moielijk. Ze was ook wel aan dronken mensen gewend, dus ze vond Benjamin helemala neit erg zo. Sterker nog, hij was nu veel knuffeliger en dat gaf haar eht excuus om dat ook te zijn. Ze vleide zich tegen hem aan en sloot even haar ogen, voor ze de tafel weer rond keek. Ze waren allemaal zo vreemd bezig. Zo vreselijk... vreemd. Zo dronken.
Ze pakte haar flesje en nam nog een slokje, voor ze eht weer neerzette. Zij was altijd degene die zorgde dat iedereen veilig thuis kwam. Het beviel haar prima op deze manier. Hier met haar vrienden.. op de schoot van benjamin...
Ze keek wat verbaasd toen Benjamin haar naar Shirie vroeg en ze alchte.
'Omdat ze bezopen is. Mevrouw kan iet tegen alcoho. Ze heeft ene weddenschap afgesloten emt Joey en devon, dat ze neit knock out gaat. Geloof me, ze heeft nog maar ene half flesje nodig, en anders hoogstens een uur voor ze out gaat, tenzij ze nu water drinkt, maar dat gaan die twee voorkomen.'
Ze lachte en keek nar Joey die naar haar knipoogde.

Joey was neit blij met de odnerbeking van de kus, maar glimlachte wel naar haar.
'Dan hebbenw e meer drnak nogi.' Hij knipoogde naar haar en glimaclhte naa Amber.
'Ik offer me wel op. Hoeveel wil je er hebben?' vroeg hij, terwijl hij opstond en zich naar de bar bewoog. Hij liep en deed zoals anders. Hij was net zomin geraakt door de alcohol als Devon. devon kon er ongeveer tien op voor hij het zelfs maar echt begon te merken en Joey net iets minder. Hij zat op de helft, van de helft die hij aankon. Met een kwart kon hij makkelijk leven.

Devon keek naar haar en zag haar weglopen. De blik in haar ogen deed meer pijn dan welke woorden dan ook hadden kunne doen. hij staarde haar aan, met grote, verbijsterde ogen. Langzaam volgden zijn ogen haar, terwijl ze werd terug geduwt. Hij kwam van de kruk af om haar te omhelsen, toen ze van hem wegliep. Hij keek haar na, te verbijsterd om iets te zeggen. Maar bovenal was hij gekwetst. HIj liet zijn blik nar de grond zakken en trok zich weer op aan de kurk, zijn hersens brekend over wat hij mogelijk fout gedaan ahd kunnen hebben. Hij slikte eenmoment en draaide zich weer om. Plotseling hoorde hij Williams woorden end raaide zich weer vliegensvlug om. Zijn ogen vernauwden zich en hij balde zijn vuisten.
'Wat wil je daarmee zeggen? Nou? Wat bedoel je?' Hij kwam overeind. De woede was neit te danken aan de alcohol, zelfs neit een beetje, maar vanwege de pijn di eht veroorzaakt had. Hij voelde de haat opborrelen en stapte op Williama f, waarbij hij met zijn hand de kraag van William vastpakte en hem omhoog trok. Hij was groter dan de jongen en ook vele malen sterker, zeker als hij zo kwaad was als nu.
'Wat voor onzin heb je nou weer gehoord? Ik heb verdomme niks verkeerds gedaan. Stop met ons uit elkaar proberen te drijven!'