Just some fun {open}

[» Aline.]

Natasha hield Joey ook stevig vast en voelde de bobbel in zijn spijkerbroek. Ze keek hem even aan met een uitdagende glimlach. Ze sloot haar ogen en drukte haar lippen weer op de zijne, terwijl ze voorzichtig haar tong weer naar buiten liet komen. Om zo innig met Joey te doen, hoefde ze beslist niet dronken te zijn. Al was haar mond op de zijne, glimlachte ze licht. Ze had niet eens door wat Shirie deed.

Amber vond het allemaal best wel grappig en merkte de ruzie tussen Devon en William niet eens meer op. Ze kwam pas weer echt op de wereld toen ze van haar stoel werd gegooid, omdat James haar opzij duwde. Ze viel met haar achterwerk op de grond, maar voelde geen pijn - het enige wat ze voelde was de enorme lachbui die opkwam, terwijl ze toekeek hoe Shirie door James werd weggevoerd.


[sorry mensen, moet nu eten, dus hééle korte post]

[melien]

Rose had niet eens door welk liedje gespeeld werd, maar ze neuriede wel mee. Alhoewel de betekenis van de tekst haar even compleet ontging. Terwijl ze haar hoofd schuin hield keek ze verbaasd naar wat William en James uitvoerden. Ergens was het lachwekkend, maar ergens liet het een belletje rinkelen. Waarvoor dat belletje rinkelde wist ze echter niet. Eigenlijk wilde ze een grote slok van haar bier nemen, maar op dat moment merkte ze dat er nog maar een klein slokje in haar flesje had gezeten. Blijkbaar had ze erger door gedronken dan ze had gedacht. Verward keek ze naar het lege flesje in haar handen.
James leidde haar echter af door Shirie op te pakken en met haar weg te lopen. Met grote ogen keek ze het tweetal na. Het kwartje viel. Ze wist waarom het belletje rinkelde. "Cameron." zei ze half geschrokken. Ze stond zo plotseling op haar stoel omviel. Daar maakte ze zich echter geen zorgen om. Even keek ze om zich heen, maar iedereen was wel met iemand bezig. De bedoeling was om richting de deur te lopen en Cameron te gaan zoeken, maar door de vele alcohol viel ze eerst bijna om. Daarna lukte het haar echter om langzaam naar de deur te lopen, ook al kon een rechte lijn niet minder recht zijn.

Benjamin kon zijn concentratie niet controleren. Oftewel, zijn aandacht was nergens echt lang opgericht. Al gauw genoeg richtte hij zijn aandacht weer op Myra. Nou ja, eigenlijk eiste Myra zijn aandacht eerder op. "Wat ik zei? Goede vraag. Ik weet niet wat ik zei. Wat zei ik dan?" brabbelde hij er vrolijk op los. Hij wist het echt niet meer.
"Komt het nou door het kaarslicht of word jij serieus elke keer mooier?" vroeg hij toen, compleet serieus. Hij was het wandelende bewijs dat alcohol je stemming compleet kon veranderen van het ene op het andere moment. Zelfs al zou hij proberen om te bedenken wat hij had gezegd, dan was de slagings kans nul. Daar was hij toch echt wel te dronken voor. Misschien maar goed ook.

[Madjic]

William glimlachte zacht, haar hand op zijn wang voelde verkoelend en prettig. "Ach, het is niets. Niets dat niet snel genoeg geneest." Zei hij zacht en haalde zijn schouders licht op. "Maar als je niet heel goed tegen alcohol kan, waarom drink je het dan? Als je nu ophoud, dan kunnen ze niet van je winnen." Zei hij een beetje lacherig voor hij werd weggeduwd door James. Eerst keek hij boos, maar ontspande meteen weer en haalde zijn schouders op. "Ik ben inderdaad bang dat een of andere jongen dramatisch reageerd en dan iets vreemds doet dan dat haar iets overkomt door het drinken. Ze kan wel tegen een stootje, voor het geval het je niet is opgevallen." Het laatste zei hij op een scherpe toon, alsof hij had moeten weten hoe Shirie precies in elkaar stak. Maar hij wist dat James dat niet wist en dan gebruikte hij dat ook in zijn voordeel.

Junes blik verzachte heel wat toen ze naar hem keek en naar hem luisterde. Ze schudde haar hoofd en voelde eindelijk een traan uit haar linkeroog ontsnappen. "Blikken kunnen niet doden en jij bent sterk genoeg om het te negeren." Ze pakte haar handen bij elkaar voor haar lichaam en keek naar de grond. "En ik neem toch aan dat je weet dat ik veel te veel van je hou om zomaar een breuk tussen ons te laten trekken." Zei ze zacht en keek ondertussen naar de grond. Op de rest reageerde ze niet, tot hij begon te zingen. Toen keek ze ineen ruk op en luisterde intens naar zijn woorden. Haar onderlip begon licht te trillen, maar doordat het haar een ongemakkelijk gevoel ga dat ze dat niet zelf kon controleren, beet ze op haar onderlip. Het leek wel alsof ze wilde verbergen hoeveel het haar deed. Maar de blik zei meer dan genoeg. "Ik ben niet bang voor je." Zei ze en faalde in het onderdrukken van een snik. Ze kon hem nu niet uitleggen waarom ze zo bang was geweest, waarom ze dat eigenlijk nog steeds was. Maar bang voor Devon was ze niet meer. Hij was de veilige deken die ze nu erg graag om zich heen wilde voelen.
Ze liep naar hem toe, maar bleef vlak voor hem staan. Ze wilde hem niet dwingen om iets te stoppen wat hij leuk vond. "Ik wil niet dat je niets meer drinkt omwille van mij. Ik denk dat je hier gewoon plezier moet maken met je vrienden, dan zie ik je wel weer in het kasteel." Ze glimlachte zwak en wachtte op zijn reactie.

[greenlightning]

Shirie keek van William naar James en probeerde wanhopig te begrijpen waar hun geruzie nou over ging. Ging eht nou over haar? Ze wst eht niet. Ze verwarden haar en daar ahd ze geen zin in. Ze schudde langzaam haar hoofd en maakte een boos geluidje, dat verdraait zachttig klonk door haar dornkenzijn en de grote ogen die ze erbij trok.
'Waarom doen jullie nou niet leif tegen elkaar? Ik weet heel goed wat ik aankan. Ik kan neit nog meer op en dat doe ik dus ook neit. Dus wees geen stommerd en ga lekker zitten. Of ga weg, dan zie ik jullie later wel weer. Het maakt mij niet uit, want ik heb...' Ze keek en zag Rose weggaan. Ze staarde et meisje na.
'Oh. Nee, ik heb geemn emsije meer om mee te zoenen. Dan..'Ze keek naar William en toen naar James. 'Oh nee, ik mag niet met nadre jongens zoenen. He. Amber, wil jij zoenen?' vroeg Shirie toen amar aan Amber. Ze wist neit meer dat ze eht aan James had beloofd. Hij was nu gewoon een jongen met wie ze niet mocht zoenen. Niks drong tot haar door en eigenlijk kon haar dat ook niet schelen.

Devon schudde glimlachend zijn hoofd en troj haar tegen zich aan.
'Drinken is neit noodzakelijk. met een frisje kom ik de avond ook wel door. Daarbij, het is veel te grappig om te zien hoe Shirie en Joey zijn als ze dronken zijn. Je lacht je echt een ongeluk. Ik ben hier en ik bescherm je.'
Hij keek haar aan en wreef zacht de tranen weg. Hij glimalchte en zoende haar toen zacht.
'je weet dat ik alles voor je doe en zonder moeite. Er is niks dat je me kan vragen wat ik niet voor je zou doen. Behalve hooguit niet meer met mijn vrienden om te gaan... maar ik weet dat je dat nooit zou vragen.'
Hij streek over haar wang en nam haar hand in de zijne.
'Kom je bij me zitten?' vroeg hij en klopte op zijn schoot, en niet op de kruk naast hem.

Myra alchte zacht en wreef met haar neus tegen de zijne, teriwjl haar voorhoofd tegen het zijne leunde.
'Ik weet het niet. Of iets in dronkemans taal, of in het bulgaars. Ik kan het neit vertalen, nog erhalen.' Ze vond eht wel leuk dat het rijmde en bij zijn compliment bloosde ze hevig, maar de glimalch was nog groter.
'Zal wel door eht kaarslicht komen en adners door de alcohol, want ik wordt echt neit knapper dan ik al ben. Dat is onmogelijk.' Ze knipoogde naar hem en betrapte zichzelf opnieuw op ee Shirie opmerking. Ze wilde zichzelf zijn bij Benjamin, maar waarom lukte dat niet? Of was ze zo in de act van Shirie-zijn gegroeid dat dit werkelijk was wie zij was? Ze wist eht niet./ Ze zag Rose niet vertrekken enanders had het haar ook neit echt uitgemaakt. Ze ahd alleen oog voor benjamin en dacht na over zichzelf.

Joey zoende haar met zoveel passie dat hij vreesde dat als hij haar naar de wc z\ou brengne, hij dat neit eens zou halen. Hij rilde ene moment en keek haar aan.
'Zullen we...' vroeg hij zacht, doelend op even snele rgens samen heen gaan. het maakt ehem niet uit of eht een wc was of een straatje, als hij haar maar voleldig voor zichzelf ahd, op elke manier. Dat laatste biertje ahd nog steeds effect en maakte hem spraakzamer dan anders. Een vrouw die net langs hem heen liep, keek hem afkeurend aan, maar Joey lette er neit op. Op dit moment, hield hij meer van natasha dan ooit en wilde dat tonen. Hij moest met haar de lefide bedrijven, voor hij gek werd. Hij had haar nodig. Aleen haar en zijn blik lag op haar vatsgelijmd, alsof ze de laastte vrouw op aarde was en ze zou verwdijnene als hij zijn blik af zou wenden.

[lizzie]

James keek enigszins vragend naar Shirie die wat verward overkwam. Toen hoorde hij de opmerking van William. Wat wil je daar mee zeggen! zei hij kwaad. Hij had echt geen flauw idee dat Shirie maar zo weinig op had en dus helemaal niet tegen een alcoholvergiftiging aanzat. De mensen die hij dronken had gezien, tenminste zo dronken waren soms in het ziekenhuis beland. Hij zou het zichzelf niet kunnen vergeven als dat ook bij Shirie zou gebeuren. Wist hij veel dat ze nog maar een paar biertjes op had.

Ineens hoorde hij het geblaat van Shirie en schoot in de lach. Het sloeg echt helemaal nergens op wat ze zat uit te kramen en blijkbaar was ze ook vergeten dat ze James wel mocht zoenen. Nou ze lost het wel leuk op. Heeft ze beloofd niet met andere jongens te zoenen, doet ze het maar met een meisje. zei hij. Hij was wel blij te horen dat ondanks dat ze zo dronken was, ze nog steeds de afspraak wist. Hij zette haar voorzichtig op de grond en zorgde dat ze niet meteen zou omvallen Hoeveel heeft ze eigenlijk op? vroeg hij aan William. Hij rekende toch op minstens een kratje. Hij mocht William totaal niet, ook omdat hij wel wist dat er vaag wat tussen hem en Shirie was, maar aan Shirie kon hij het onmogelijk vragen.

[» Aline.]

Pas na een tijde kwam Amber er achter dat ze nog steeds op de grond zat, maar eigenlijk vond ze het ook wel best zo. Ze keek met een lichtelijk verdwaasde blik in haar ogen de ruimte rond. Ze draaide haar hoofd met een rok om toen ze haar naam hoorde, en keek recht in de ogen van Shirie. 'Wat? Ach, wat jij wil...' zei ze giechelend. Al had ze Shirie's vraag wel gehoord, de betekenis ervan was niet volledig tot haar doorgedrongen. Ze gooide het lege flesje bier over haar schouder.
Amber kroop een stukje vooruit en werkte zich vervolgens omhoog door zich vast te grijpen aan een tafelpoot. Zodra ze weer op haar benen stond, al was het een beetje wankelend, sloeg ze een arm om Shirie's schouders heen. 'Wat zei je, Groentje?' vroeg ze met een lome grijns op haar gezicht. 'Ik verstond je niet helemaal goed. Ik wordt een beetje doof, geloof ik. Wist je al dat mijn opa ook doof was? Je moest altijd schreeuwen zodat hij je kon verstaan, en dan nog hoorde hij het meestal niet. Dat was altijd best irritant, je moest je longen uit het lijf schreeuwen!' riep ze met een hysterische lach, waarna ze verder ging met het oninteressante verhaal over haar dove opa. Normaal praatte ze al veel en over onzinnige dingen, maar wanneer ze dronken was werd dat alleen maar erger.

Natasha streelde met haar handen Joey's rug en drukte hem dicht tegen zich aan. Ze keek hem aan met een lieflijke glimlach en had de vraag van hem al min of meer aan zien komen. Om hem te plagen wachtte ze even met antwoord geven. Met gesloten ogen zoende ze hem nogmaals en uitdagend beet ze even op zijn lip, al was het dan zachtjes. Ze liet hem zachtjes weer los en opende haar ogen. 'Hoe zou ik nee tegen jou kunnen zeggen?' zei ze, met een ondeugende glimlach op haar gezicht. Zelf voelde ze ook het diepe verlangen om dichter bij hem te zijn. Ze keek hem diep in zijn ogen en wist dat hij het niet veel langer zou uithouden om hier zo dicht bij haar te zijn, zonder verder te gaan.

[melien]

Benjamin keek bedenkelijk voor zich uit. Wat had hij nou weer gezegd? Hij wist het niet meer, en dat irriteerde hem alleen maar. Ergens had hij wel een vaag vermoeden, maar met zijn dronken hoofd kon hij er niet bij. "Dan ben ik bang dat ik je niet kan helpen lief." zei hij. Wonder boven wonder struikelde hij niet over zijn woorden. Wat toch best wel vaak voor wilde komen die avond.
De blos op haar wangen merkte hij niet eens op. Haar opmerking, daar kon hij alleen maar op knikken. Onderzoekend keek hij haar aan. "Weet je.. Je hebt gelijk. Had ik kunnen weten." zei hij, eerst bedenkelijk en toen toch met een oppervlakkige grijns. Ook al was zijn humeur niet al te best, zij had zijn volle aandacht. Nou ja, de aandacht die nog ter beschikking was. Liefdevol drukte hij een kus op haar lippen.

[Madjic]

"Daarmee bedoel ik dat je je niet als overbezorgt vriendje moet gedragen. EN al zeker niet als je je nog geen vriendje mag noemen." Gromde William zacht, hij wist niet of James het uberhaubt ging horen. Hij keek vervolgens naar Shirie. "Ik zal lief tegen hem doet als hij lief tegen jou doet." Zei hij met een knipoog naar haar en glimlachte zacht.
Helaas voor hem werd zijn aandacht weer getrokken door James, wie hij nu het liefste naar de maan zou schieten. Hij keek lichtelijk geergerd naar de jongen. "Nog niet zo heel veel, maar zoals ze zelf al zegd kan ze er niet zo heel goed tegen. Misschien moet je wat beter luisteren. En trouwens, waarom in hemelsnaam heb je haar de belofte laten doen dat ze geen andere jongens mag zoenen? Dat mag ze toch wel zeker zelf weten? Het lijkt nu meer alsof ze jou slaaf is die moet doen wat jij zegd." De vraag had al een tijdje in hem gebrand, maar hij had James nog nooit eerder ontmoet. Het was dan ook gen wonder dat hij de vraag nu niet voor zich zou houden.

June keek naar Joey, die totaal gefixeerd op zijn vriendin was, en toen naar Shirie, die vroeg of Amber met haar wilde zoenen. Ze fronste haar wenkbrauwen en beet op haar lip. Ze betwijfelde het of ze zich dood zou lachen. Maar aan de andere kant was Devon hier wel.
Ze keek hem weer aan met dezelfde twijfelende blik. "Je weet dat ik heel graag bij jou zou blijven." Ze legte erg veel nadruk op jou. "Maar dit is iets wat je met je vrienden aan het doen bent. Ik wil geen blik aan je been zijn." Ze ging echter wel wat dichterbij hem staan, daarna zette ze een voet op het balkje waar je je voeten op konzetten, om zichzelf een opstapje te geven om alsnog op zijn schoot te gaan zitten.
Ze ging bij zichzelf na dat ze misschien wel even kon blijven. En daarna kon Devon weer meedoen met zijn vrienden, aangezien ze er niet aan twijfelde dat hij hen zo weer kon inhalen als hij wilde.

[lizzie]

James keek met een vragend gezicht naar Shirie. Wat vond William niet veel? Want als hij zo naar Shirie keek, zou hij het toch gokken op meer dan ze echt op had. Hij had haar nog nooit dronken meegemaakt, maar hij vond het nu opzich wel grappig. Omdat Shirie dronken was, vergaf hij het haar wel dat ze een meisje had gezoend. Als ze dronken een jongen had gezoend niet, maar een meisje opzich wel. Hij keek geërgerd naar William. Jongen, wat weet je nou van mijn relatie met Shirie? Houd je er eens buiten ofzo! zei hij lichtelijk geïrriteerd. Waarom meost die vent zich met zaken bemoeien waarvan hij nisk wist. Voor jou informatie was het Shirie die de afspraak voorstelde. Ik niet. En ookal mag ik mezelf misschien niet haar vriendje noemen, dan mag ik nog wel bezorgd om haar zijn. zei James. Hij had geen flauw idee waarom hij het aan William uitlegde. William had er helemaal niks mee te maken. Toch kon hij de gedachte niet verdragen dat iemand dacht dat hij slecht voor Shirie was. Hij was nog nooit zo lief voor iemand geweest en shirie gebruikte hem meer als slaafje dan omgekeerd. Dus voortaan als je nog eens commentaar op iemand wil leveren, zorg dan dat je weet waar je over praat oké? zei hij tegen William en gaf er een vuile blik bij. Trouwens, wie ben jij dat jij zo over Shirie en haar vriendjes de baas kan spelen? zei James. Hij had William nog nooit ontmoet en wist niet dat het dus William was. Shirie had wle eens over hem verteld, maar hij had er nooit echt een gezicht bij kunnen plaatsen.

[greenlightning]

{ik negeer die laatste post, Slis, want je gaat voor je beurt!}

Shirie negeerde James, aangezien hij het toch neit tegen haar leek te hebben, waardoor ze ook William negeerd, al was dat onbewust. Zijn woorden ontgingen haar dan volledig. Ze glimalchte enkel wat voor zich uit, toen de woorden van Amber haar bereikte. Ze schudde haar hoofd.
'Maar toch zou ik niet met je opa willen zoenen. Ik zei dat er geen jongens zijn die ik mag zoenen, en dat blonde meisje weg is, dus dat wij dan maar moeten zoenen. Toch?'
Ze wilde erachteraan floepen dat ze Joey toch neit kon krijgen, maar buiten dat de woorden gemeen waren, ging er een alarmbelletje af in haar hoofd die haar ervan weerhield eht te zeggen. Ze glimalchte dus maar gewoon verder en wachtte haar antwoord af, zonder werkelijk antwoord af te wachten.

Joey gromde zachtjes en zoende haar opnieuw vol passie, terwijl zijn handen naar haar billen afzakte, waar hij zacht ene kneepje in gaf.
'Kom mee dan,'fluisterde hij en liet een hand los, om de hare teder in de zijne te nemen. Hij negeerde iedereen om hem heen, net als de barman die riep dat hij nog moest betalen, en geleidde haar zacht mee naar de toiletten. Hij was zachthandig als altijd, maar stevig genoeg om elk protest dat er had kunne zijn tegen te gaan. Het was te normaal voor hen. Te vertrouwd om te verwachten dat ze er iets tegen zou doen. Na al die jaren samen, hoe kon je dan nog twijfelen?

Zijn lieve, dronken zijn deed de vlinders tapdansen in haar buik. Ze wilde dichter bij hem zijn, veel dichter. Ze zat op hem, haar neus en voorhoofd tegen die van hem en haar ahndenlagen op zijn buik, toch was hij te ver weg. Veel te ver weg. Ze zoende hem, eerst zacht, en vervolgens met tong, in de hoop dat gevoel van afstand te overbruggen, maar tevergeefs. Plotseling kwamen er gevoelens die ze enkel van een afstand kende. geveoelns die van haar buik naar haar kruis zakte. tintelingen en warmte die haar denden blozen een een vlaag van paniek veroorzaakten. Dit was zo... onbekend! Zo vreselijk... Ze verbrak zacht de kus en wendde haar blik af, schamend voor de gevoelens van lust die ze plotseling voelde.

'Dat zul je nooit zijn, love,' fluisterde Devon, teriwjl hij zijn armen om haar heen sloeg en haar stevig vasthield, zodat ze neit weg kon glijden, maar zacht genoeg om haar te laten weten dat ze altijd weg kon. Hij zoende acht haar voorhoofd, haar neus en vervolgens haar lippen, voor hij opnieuw glimalchte.
'Geen van mijn vrienden is naar als ze drinken. Myra drinkt niet, Nattie en Joey worden geil en verlaten ons' -hij zag vanuit zijn ooghoek dat eht inderdaad weer eht geval was. Een grijns krulde zijn lippen- 'en shirie is.... gewoon een ognelovlijk lachwekkend persoon. Ik ben al helemaal niet gevaarlijk, vooral omdat ik nu neit meer zal drinken.'
Hij hoefde haar verhaal nu neit te horen. Dat kwam nog wel, als ze weer alleen waren. Nu was het genoeg dat hij begreep dat ze blijkbaar slechte ervaringen ahd emt dronken mensen. Hij zoende haar opnieuw.
'I love you, Love,' fluisterde hij.