|
|
Post by \\ Jess' on Sept 24, 2008 18:43:09 GMT 2
Ze had haar hand weer weggehaald toen hij zei dat het goed ging. Ze glimlachte even terwijl ze haar handen in haar zakken stopte. Ze had alles opgegeven, nee het was over. Ze sprak dit haarzelf streng toe en keek naar onder. Toen hij begon te praten moest ze bijna lachen. Zij, gekoppeld worden. Pff, zag hij het al voor zich. "Nee William, laat maar. Ik kan het zelf wel redden. Lief van je, maar nee. Wie wilt mij nou, ik bedoel, ik ben niet eens trouw.." Ze beet op haar lip omdat ze weer tranen voelde komen. Het deed haar pijn om iets wat ze zelf had gezegt. Ze schudde haar hoofd en deed een paar passen opzij. "Hoofdstuk gesloten.." Zei ze tegen hem. Hij zou vast wel weten waar ze het over had.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2008 21:34:47 GMT 2
William hield zijn hoofdschuin. Het gevoel dat hj had verdween weer, zolang ze hem niet aanraakte was het allemaal goed.
"Je kan de liefde niet uitsluiten, Ter. En je bent wel trouw, alleen toen wat in de war. Er zijn genoeg jongens die smelten met een blik van jou. Dus waarom zou je het geen kans geven? Ik weet zeker dat ik wel iemand ken die lief voor je zou zijn."
Hij was er niet zo heel zeker dat ze zichzelf kon redden. Hij was bang dat ze in een halve depressie zou zinken en er met moeite uit zou komen. Ze had gewoon iemand nodig die haar begreep en wilde helpen... en het moest hem niet zijn.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 24, 2008 21:43:05 GMT 2
Ze deed haar armen over elkaar en klemde deze tegen zichzelf aan. Ze keek hem niet zijdelings aan. "Ik wil het niet uitsluiten. Zeg dat alsjeblieft niet, dat ik wel trouw was. Want dat ben ik niet. Het enigste wat ik wil is gewoon vrienden, die dat geven. Ik hoef geen liefde meer. Ik raak er van in de war.." Zei ze koppig. Nee, ze wou niks nieuws, dat zou e nooit meer willen. Ze schudde haar hoofd terwijl ze nu voor haar uit staarde.
"Je wilt me niet terug omdat er wat anders gaande is Will" Zei ze zachtjes. Ze wou hem er neit mee kwetsen, maar het voelde gewoon zo. "Maar dat gaat me vast niet aan.." Ze keek heel de andere kant op. Zodat ze half verstaanbaar was.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2008 22:06:12 GMT 2
William grinnikte zacht. "Geloof me, liefde is voor iedereen heel verwarrend. Alleen mensen die het niet serieus nemen kunnen het heel makkelijk. Liefde is altijd verbonden met angst en wantrouwen en dat zal altijd zo blijven. Maart je moet daar niet aandenken, je moet aan het fijne gevoel dat het je geeft denken. Dan is het allemaal de moeite waard." Zijn blik werd zachter. "Je moet het gewoon een kans geven en hoop hebben." Hij droomde net iets meer dan een seconde weg, voor hij schrok van Teresia. Opnieuw schjoot zijn hartslag omhoog en hij keek haar geschrokken aan. "Wat?" Hij schudde zijn hoofd. Niet als 'nee'gebaar maar om zichzelf even tot orde te roepen. Maar paniek bleef in zijn lichaam steken.
Hij zuchtte en sloot zijn ogen. "Ja, klopt. Maar ik kan je niet vertellen wat er is. Ik wil je geen pijn doen." Fluisterde hij en keek naar de grond.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 24, 2008 22:12:59 GMT 2
Ze had geluisterd. Maar wou het niet hren. Ze haalde diep adem en wou wat zeggen. Maar zei niks. Het enigste wat ze kon doen is iets zinnigs verzinnen om te zeggen. Ze keek nu naar voren, en in haar ogen zag ze Will. Ze slikte de brok weg die in haar keel was. Al ging dat moeizaam. Hierdoor beet ze zachtjes op haar lip, om niet te huilen. Toen hij schrok van haar opmerking schudde ze haar hoofd. Ze moest moeite doen niet te zeggen wat ze dacht. Inplaats daarvan liet ze het maar even zo. Ze dacht na, maalde het door haar hoofd. En er kwam maar één ding uit. "Je hebt een nieuwe he? Liefde bedoel ik.. Maar maakt niet uit. Leven gaat door.." Ze grijnsde kort naar hem terwijl ze aanstalte maakte om weg te gaan. Het had haar wel degelijk pijn gedaan. Maar ze liet het niet zien. Nu niet, nooit niet.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2008 22:27:03 GMT 2
"Nee... misschien.... Ik weet het eigenlijk niet. Maar ik weet dat als ik het kan jij het ook kan!" Misschien was het een beetje gelogen, aangezien Shirie al tijden in zijn hoofd zat, alleen kon het niet toen... hij wilde het toen niet eens echt, toen had hij Teresia. "Het spijt me, maar..." Hij kwam niet verder. Hij kon geen excus verzoinnen waarom hij de dingen voelde die hij voelde. EN hij vond het niet eerlijk om tegen haar te liegen.
Hij kon niet anders dan haar te laten gaan, zonder hyaar tegen te houden.
|
|
