Were the wild things are [Scott & Cyvix]

[Krista -]

"Mevrouw Norks zal waarschijnlijk niet lang meer leven, als ik naar jou moet luisteren". Hij glimlachtte even naar Cyvix en strekte zijn armen uit. Hij was blij dat het weer was zoals het hoorde te zijn. Gewoon: hij en Cyvix zonder problemen. Want ze waren nou eenmaal een tweeling. Wel met verschillende ouders, maar toch. Het ging om het idee.
Toen ze het volgende onderwerp ter sprake bracht zweeg hij even en leek erg diep na te denken. Want het was een onderwerp waar Scott graag over filosofeerde.
"Ik weet het niet" gaf hij uiteindelijk toe en keek haar aan "Heb jij enige gewillige slachtoffers waarvan het je leuk lijkt ze te pakken?"
,

[Flegmatisch Dinkske°-]

"Dood misschien nog net niet... Maar die rotkat gaat mij in elk geval nooit meer lastig vallen." grinnikte Cyvix voordat ze zich even tot Scott richtte. Hij leek diep na te denken over het onderwerp. Het was vreemd hoe rustig en gemakkelijk Cyvix zich nu voelde. Scott en zij waren gewoon bestemd geweest om met mekaar opgescheept te zitten en vrienden te worden. Hij was een van de weinigen die haar écht begreep zonder haar vreemd te vinden.
"Eens kijken... Ik heb wel wat gevechtjes gehad in de tijd dat we uit mekaar waren. Kyra en Tim horen daarbij... Shirie zie ik ook niet meteen zitten... Sneep zou ook wel eens leuk zijn... Barbara zou ook geweldig zijn..." dacht ze luidop terwijl er telkens een passende straf door haar hoofd ging en ze er een geweldig kippenvel van plezier van kreeg.
Zweinstein moest maar oppassen. De twee buitenbeentjes hadden mekaar weer gevonden en er zou dit maal niets zijn wat hen zou tegenhouden om te laten horen dat ze weer samen waren.