|
|
Post by \\ Jess' on Sept 25, 2008 18:48:57 GMT 2
Haar voeten lieten haar de trap snel afgaan. Ze moest in de kelders zijn voor toverdranken, maar was al veels te laat. Ze moest nog een paar trappen naar beneden. Hij blik ging opzij, waardoor ze niet meer op haar weg voor haar lette. Hierdoor struikelde ze. Haar boeken en ketel vlogen uit haar handen, en zij kon zich nog net aan iets vasthouden. Sommige waren haar aan het uitlachen, anderen vroegen of het goed ging. Ze knikte een 'ja' en liep toen verder de trap af. Haar boeken lagen versrei, en haar ketel was naar beneden gerold. "Moet mij weer overkomen, weer een rotdag, het zit ook niet mee" mompelde ze was geërgerd. Ze was nu haar boeken bij elkaar aan het rapen. Aantekeningen waren uit haar boeken gevallen, waardoor zedat ook nog eens bij elkaar moest rapen.
Ze liet zich neerploffen op de trap, had geen zin meer om verder te gaan. Toverdranken was dan ook niet haar favo les. Ze haalde diep adem en legde haar boeken naast zich. De ketel lag een eindje verder van haar vandaan. Maar ook die wou ze niet oppakken. De laatste leerling haastte zich naar het lokaal, maar zij bleef zitten. Ze schudde haar hoofd, nee, ze wou niet. En ging ook niet, vond ze.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 25, 2008 19:05:10 GMT 2
Zacht kwamen de zolen van zijn schoenen neer op de koude vloer van de kerkers. Rustig liep hij door en keek even naar wat leerlingen die voorbij rende om nog op tijd te zijn voor hun les. Hij tilde zijn hand even op als begroeting naar een eerstejaars die vrolijk naar hem wuifde, het was 1 van de leerlingen die hij wat hielp met verweer tegen de zwarte kunsten. Toen Vincent de jongen voorbij was gelopen zag hij Tatyanna. Toen hij de ketel zag en de aantekeningen bukte hij en pakte wat van de aantekeningen op en deed ze in de ketel die hij met zijn andere hand had gepakt. Toen hij de laatste stukken perkament had gepakt en in de ketel had gedaan liep hij naar Tatyanna toe en zette de ketel naast haar neer. "Gaat het?" vroeg hij dan kort en keek naar haar, maar slechts voor een paar seconden. Zijn Zilverachtige ogen richtte zich al snel op de grond. "Als je je zorgen maakt of je te laat komt voor Toverdranken dan hoeft dat niet hoor, Professor Sneep is nogal afgeleidt door een bericht van Professor Lupos die ik moest bezorgen. Slecht nieuws neem ik aan." glimlachte hij dan naar haar hoewel hij haar niet aankeek.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 25, 2008 19:11:37 GMT 2
Toen ze wat gerommel hoorde had ze opgekeken. Ze keek een beetje raar. Waarom zou hij dat doen voor haar? Toen hij naar haar toe kwam en vroeg of het ging knikte ze. "Ja, gaat wel. Dankje trouwens" Ze glimlachte naar hem. Al kon ze geen oogcontact krijgen. Ze veegde wat overgebleven haar uit haar gezicht. Ze grinnikte over Toverdranken. "Dat is goed nieuws, ik heb niet echt zin. Kom zitten.." Ze legde haar hand naast haar neer op de trap. Ze keke nog eens naar hem, nee, lelijk was hij niet. Hij deed haar denken aan Davis, maar nee, daar mocht ze niet aan denken meer. Iedereen was verschillend. Ze had haar handen in haar schoot gelegd en wachtte tot hij ging zitten, als hij dat wou.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 25, 2008 19:29:18 GMT 2
"Geen dank. Ik help als dat kan." zei Vincent en streek even over zijn hoofd. Zijn ogen flitsten weer kort naar haar maar bleven zo kort mogelijk op haar gericht. Hij vond het maar raar dat ze hem zei te gaan zitten, hij vertrouwde het dan ook niet echt. 'Ze lijkt best aardig, but never judge a book by it's cover.' dacht Vincent voordat hij naast Tatyanna neer plofte. Hij vond haar best knap, maar dat wou voor hem niks zeggen. Hij had wel vaker knappe meisjes gezien en die deden allemaal hetzelfde, achter zijn rug om roddelen. "Niemand heeft zin in Toverdranken, behalve onze grote vrienden van Zwadderich dan." grijnsde hij dan lichtjes waardoor zijn witte tanden bloot kwamen.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 25, 2008 19:56:01 GMT 2
Ergens voelde ze dat hij zich niet echt op zijn gemak voelde, maar ze probeerde daar maar niet teveel op te letten. Ze grijnsde kort naar hem en bleef naar hem kijken. Ze vond het fijn dat hij ging zitten, zo kon ze beter praten met hem. "Ik ben trouwens Tatyanna!" Reageerde ze spontaan. Dat was ze vergeten. Haar andere bui was allang weer vervlogen. Ze vond het nu leuk dat ze gezeldschap had. Haar blik gleed over hem heen. En ze kon een aantal gevoelens niet op een rij plaatsen, nu al niet.. Ze haalde een keer diep adem. "Waar kom je eigenlijk vandaan? Ik bedoel, je huidskleur is anders dan gewone mensen in Engeland.." Ze was best nieuwsgierig, en ze wou het graag weten. Hij mocht ook vragen wat hij wou, dat zou ze helemaal niet erg vinden. Maar misschien meost ze zich wel inhouden, straks vond hij het helemaal niet leuk wat ze deed.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 25, 2008 20:36:54 GMT 2
"Vincent, aangenaam kennis te maken Tatyanna." glimlachte Vin en keek haar, tot zijn eigen verbazing, aan. Hij deed het niet expres maar wou naar haar kijken terwijl zij net weg keek wat ze net niet deed. Wat ongemakelijk keek hij haar aan niet in staat zijn blik weer af te wenden. "Ehm ehm, klopt. Niet Engels, gewoon ehm tja." hij kuchte even en richtte dan zijn blik snel weer op de grond en zuchte dan zacht. Hij vond het vreemd dat hij haar nu al had aangekeken, niemand had hem zover gekregen, en al hellemaal niet binnen de 5 minuten tijd waarin Tatyanna dit wel voor elkaar kreeg. Hij sloot zijn ogen even waardoor de zilveren glans kort verdween achter zijn oogleden. Hij dacht even na en kwam er dan achter dat hij het eigenlijk hellemaal niet vervelend had gevonden evenmin als de vragen die ze stelde. "Sorry." verontschuldigde hij dan en kuchte nogmaals. "Nee inderdaad ik kom niet uit Engeland. Ik kom uit Amerika, maar ik heb Italiaans en Spaans bloed. Mijn ouders waren net uit Spanje gekomen toen ik werd geboren." glimlachte Vincent dan, weer zonder haar aan te kijken.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 25, 2008 20:46:04 GMT 2
Ze knikte, Vincent dus. Ze grijnsde ze wou wegkijken, maar toen ze zag dat hij haar aan keek knipperde ze even met haar ogen. zoiets had ze nog nooit gezien. Ze was ervan onder de indruk, hopelijk vatte hij dat niet erg op.
Ze wachtte tot de rest kwam, maar hij vond het wat moeilijk. Ze had nog steeds zo'n gevoel dat hij niet helemaal op zijn gemak was. Maar ze probeerde hem just wel op zijn gemak te krijgen.
Ze vond het jammer dat hij zijn blik weer afwendde. Ze had gehoopt dat ze deze blik had kunnen vasthouden, maar tevergeefs. Ze wist niet veel te zeggen in die stilte die viel. Ze ademde in, en weer zachtjes uit. Toen hij sorry zei keek ze hem raar aan. Ze wou wat zeggen maar net daarna kwam er een zin. Toen hij zei dat hij Spaans en Italiaans bloed had rechtte ze haar rug. "Ik kom ook uit Spanje, grote familie. Maar leuk!" Antwoorde ze spontaan. Nu was ze zéker geintresseerd. Jammer dat hij ahar niet aankeek. Toch hield ze het niet voor zich. "Hoe kom je aan het zilver in je ogen?" Vroeg ze, zonder erbij na te denken. Ze besloot het er niet bij te laten liggen. "ze zijn echt mooi" Antwoorde ze kort daarna.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 25, 2008 21:11:29 GMT 2
Vincents glimlach veranderde in een lichte grijns waarna hij zijn mond opende om te antwoorden op Tatyanna. "Amerika en Engeland zijn niks vergeleken met Spanje, Italië komt in de buurt maar niet genoeg, Frankrijk trouwens ook. Wat een toeval. Mijn familie is niet zo groot. 4 personen maar." zei hij dan. Hij loog eigenlijk gezien zijn familie uit 6 bestond, hij vond zijn vader en broer niet waardig om tot familie gerekend te worden, maar iets zei hem dat Tatyanna dat waarschijnlijk niet erg zou vinden. Toen ze vroeg hoe hij aan het zilver kwam wou hij eigenlijk al aanstalte gaan maken om weg te gaan, maar toen ze zei dat ze het mooi vond keek hij haar plots aan. Zover als je zijn ogen kon lezen, wat zeer moeilijk was, zou je zien dat hij verbaasd maar ook blij was. Er waren dan ook maar 4 mensen die dat ooit hadden gezegd, 2 waren zijn moeder en zusje, de derde was zijn stief vader die het eigenlijk nooit zei maar Vin wist dat hij het niet lelijk vond, en de laatste was Eva, het meisje waar hij een jaar iets mee had gehad toen hij op Beauxbatons was. "Het is geen echt zilver, het is magie. Ik heb magische ogen. Mijn eigen ogen waren te zwaar beschadigt door mijn vader." mompelde Vincent dan en bleef haar aankijken.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 27, 2008 10:18:54 GMT 2
Toen hij begon te praten en begon over dat andere landen niet aan Spanje konden tippen stak ze haar handen op. "Kijk met jóuw kan ik praten. Spanje is echt... woeii. Ja, mijn ouders houden van groot. Heb nog twee zussen boven mij, en de rest is allemaal klein. Maar dat vind ik niet zo erg.." Zei ze terwijl ze voelde dat ze weer de energie kreeg die ze allang niet meer had gehad. Waarom wist ze niet.
Toen hij weer naar haar keek kon ze haar ogen niet afwendden. Net of ze niet mócht wegkijken. Ze kon niet echt aflezen uit zijn ogen, maar wist dt hij het niet erg zou viden dat ze zei dat ze zijn ogen mooi vond.
Toen hij begon over zijn ogen keek ze geschokt. "Hoe kan je vader dat jouw aandoen.." Ze moest er niet aandenken dat haar vader dat bij haar had gedaan. Ze legde zonder erbij na te denken haar hand op zijn wang om zijn ogen beter te kunnen zien. "Ja, ze zijn echt héél mooi!" Zei ze terwijl ze haar hand weghaalde. Ze grijnsde naar hem.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 27, 2008 12:37:06 GMT 2
Hij moest kort lachen om haar beschrijving van Spanje. "Ja Woeii komt in de buurt ja. Ik heb nog een 2 jaar jonger zusje, en 2 jaar oudere broer, die me overigens niks kan schelen. Hij en mijn vader wonen gelukkig niet meer bij ons. Ik woon alleen nog met mijn zusje, moeder en mijn stief vader." zei Vincent en bleef haar nog steeds aankijken. Meestal keek hij niemand aan maar dit meisje had hem een ander gevoel gegeven dan al die anderen, die hem nakeken en over hem roddelde. "Omdat mijn vader een gemeen en wrede man is die alleen maar goed is om duistere dingen te doen." mompelde Vin zacht. "Bedankt." zei hij na haar compliment en keek even kort weg van haar. De hand op zijn wang had hem een vreemd maar warm gevoel gegeven. "Jou ogen zijn ook mooi, als we het dan toch over ogen hebben." glimlachte hij dan.
|
|
