|
Post by \\ Jess' on Nov 1, 2008 12:21:04 GMT 2
Tatyanna was benieuwd waar ze zouden afspreken. Ze had er nu al zin in. En de hele dag door zou ze nergens anders aan kunnen denken. Ze had hem afwachtend aangekeken over waar het zou zijn. Toen hij over het meer begon knikte ze hevig. "Ja, super idee! Moet ik zelf eten maken, of doe jij het?" Ze keek hem vragend aan. Ze was erg benieuwd. Haar ogen straalde en ze haalde en keer diep adem. Toen hij voorstelde om de ketel voor haar te dragen had ze haar hand zachtjes weer teruggetrokken. "Als je dat wilt doen" Zei ze zachtjes terwijl ze glimlachte naar hem. Ze ging naast hem staan en haakte haar arm door de zijn. Ze arm die nog rij was. "Je bent een echte heer" Grijnsde ze terwijl ze zachtjes op haar lip beet. "Zullen we dan ons maar naar de kelders begeven?" Vroeg ze aan hem.
|
|
|
Post by Ridje on Nov 1, 2008 12:39:12 GMT 2
Vincent glimlachte vrolijk toen ze zijn voorstel goed vond. Iets in hem zei hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken rond Tatyanna. Ze begreep hem, ze wist hoe hij was en ze accepteerde het ook. Hij glimlachte nog steeds en keek haar weer even aan. "Ik zorg wel voor alles." zei hij dan. Hij wist niet precies hoe hij het ging doen, gezien hij nog nooit een picknick had gemaakt laat staan voor samen met een meisje. 'Moet ik Green straks maar even vragen wat ik precies mee moet nemen.' dacht Vin dan bij zichzelf en liep dan met Tatyanna mee. "Tuurlijk wil ik dat doen. Alleen voor jou dan." grijnsde hij dan en was trots op zichzelf dat hij zo durfde te praten, meestal zou hij het niet eens durven denken. Hij bloosde lichtjes, door de opmerking, haar compliment en de arm die ze door de zijne haakte. "Ja, de gezellige kerkers wachten op ons." zei hij dan met een kort en bedeesd lachje.
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 4, 2008 16:25:22 GMT 2
Haar ogen hadden zich voor een moment gesloten. Hmm, wat was het eigenlijk heerlijk om bij hem te zijn. Haar gedachtes gingen als een speer. Alleen ze kwam pas weer op de grond met beide benen, toen hij wat zei. Ze had hem niet goed verstaan, maar dacht wel dat ze wist wat hij zei. Ze beet even op haar lip. Hij ging weer verder "Ik hou van creativiteit!" Ze was waarschijnlijk weer eens veels te vrolijk. Of lag dat aan haar? Ze moest blozen bij het andere. "Wat ben je toch lief.. Dat meen ik serieus. Jij ziet me tenminste niet als een slet.." Daarbaalde ze wel van. Iedereen dacht dat ze met haar naar bed konden. Maar daar had ze persoonlijk niet zoveel trek in. Ze wou iemand die om haar gaf zoals ze was. Ze moest lachen, daarna schudde ze haar hoofd. "Meer Sneep dat op ons wacht. Maar ik heb geen zin. Maar het moet toch.." Ze liep dicht op hem, hij was warm. Of lag dit weer aan haar?
|
|
|
Post by Ridje on Nov 4, 2008 17:13:37 GMT 2
Vrolijk keek Vincent naar Tatyanna. Ze was knap, en aardig, lief, en en nouja alles wat ze was vond hij leuk. Ze was gewoon perfect. Hij twijfelde even, zij was perfect, en wat was hij? Hij kreeg een lege blik in zijn ogen, wat niet te zien was doordat zijn ogen zowiezo al redelijk leeg waren door de zilvere kleur. Toen ze weer wat zei glimlachte hij flauwtjes. "Creativiteit, ok ik zal het onthouden." zei hij dan. Hij keek weer kort weg van haar, maar toen ze zei dat hij lief was keek hij haar weer aan. De zilvere gloed in zijn ogen was wat sterker geworden wat duidelijk aangaf dat hij die worden waardeerde. "Ik doe mijn best. Ik kon je toch ook niet die zware ketel zelf laten dragen. Een Slet? Waarom zou ik dat over je denken? Ieder die dat wel over je zou denken is gewoon, net als met slim zijn, jaloers omdat jij zo knap en mooi bent." zei hij dan en glimlachte vriendelijk maar toen hij zijn eigen woorden doorkreeg bloosde hij en keek weer weg van haar. Ze waren al bijna bij het lokaal. Vincent reageerde niet op haar laatste woorden omdat hij nog nadacht over zijn eigen, voor hem erg gewaagde, woorden.
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 4, 2008 17:28:10 GMT 2
Tatyanna was zelf even stilgevallen. Ze had een raar gevoel in haar maag. En ook over haar rug liepen rillingen, die voor haar aangenaam waren. Haar ogen stonden er niet meer helemaal bij. Iets in haar zei dat ze wat moest doen. Maar haar hoofd zei dat ze het niet kon maken.. Ze kende hem net. Ze had weer naar hem gekeken, en op dat moment keek hij net naar haar. Ze hield kort zijn blik vast. Tot ze ook haar aandacht op zijn woorden moest vestigen. Ze grijnsde, licht blozend. "Zo zwaar is hij niet, maar heren doen dat voor de dame" Ze deed haar armen over elkaar. "Nou, omdat ze me mooi vinden enzo. Ja je hebt gelijk, maar het doet me wel pijn.." Ze keek hem aan. Ze vond het echt lief over hoe hij over haar sprak. Ze zag de licht rode wangen terwijl ze haar handen even optilde. Ze stopte met lopen en met de hand die los was duwde ze zachtjes zijn hoofd weer naar hkant toe. Zodat ze oog in oog met hem stond. ze kon het niet meer laten. En aangezien ze al bijna bij het lokaal waren. Kon ze ook niet anders doen dan dit. "Vincent, het maakt me helemaal niet uit hoe je eruit ziet, en wat voor ogen je hebt. want je bent prachtig, van binnen en ook van buiten. Ik ben echt blijk dat ik je heb ontmoet.." Haar ogen gingen naar zijn lippen. Ze ze ging iets op haar tenen staan om haar lippen zachtjes op de zijne te drukken. Het duurde niet lang voor dat zichzelf weer terugtrok. "Bedankt" Fluisterde ze.
|
|
|
Post by Ridje on Nov 4, 2008 18:05:05 GMT 2
Hij glimlachte weer flauwtjes. "Zo'n heer ben ik nou ook weer niet." lachte hij kort en redelijk zachtjes. Hij keek haar in haar ogen en dacht weer even na. Misschien moest hij gewoon weg gaan, misschien was het beter als ze elkaar vergaten? Of zou hij iets moeten doen? Vincent zuchte eens en keek weer even weg. "Dat begrijp ik. Sommige mensen weten gewoon niet hoeveel pijn ze veroorzaken met woorden." Tuurlijk snapte hij het, hij wist precies hoe het was. Hij werd bijna altijd nagekeken, gewezen of er werd stiekem gesmoesd als hij voorbij kwam, tenminste zo zag Vincent het dan. Toen ze zijn gezicht weer op haar richtte met behulp van haar hand keek hij haar verbaasd aan, en ook echt aan, hij keek diep in haar ogen. "Nou ehmm....bedankt. Ik ben ook blij dat ik jou ontmoet h.." zijn zin, die meer mompelend was dan echt duidelijk uitgesproken, werd afgebroken toen Tatyanna hem zoende. Eerst stond hij daar verbaasd en even niet wetend wat te doen, maar tenslotte zoende hij haar terug. Toen ze weer afstand tussen hen maakte keek hij haar aan, opgelucht en vriendelijk maar toch met nog een lichtte blos op zijn wangen. "Geen dank." mompelde hij weer zacht en keek dan naar de deur van het lokaal. "Ok, nou. Dan ga ik maar..denk ik.. ik moet nog een picknick maken." glimlachte hij dan en keek even naar de vloer niet zeker wat hij zou moeten zeggen. Hij hield de ketel richting haar zodat ze hem aan kon nemen en maakte zich dan klaar om te vertrekken.
|
|