We Will Rock You. [Mike&Kélian&Open] [5 years Ago]

[Merel]

Kélian zat pas enkele weken op school en was nu al een regelrechte ramp voor de docenten. Hij was veel bezig met zijn zusjes en haalde nu al grappen uit. Toch durfde hij nog niet zo veel als hij later durfde. Maar het was nu nog herfst en op dat moment was het weer prachtig. Dus Kélian lag buiten in het gras op een heuvel en hij had uitzicht op de beukwilg. Hij wist eigenlijk niet of hij nou les had of niet, maar -het was nu de eerste keer- een keertje spijbelen was toch niet zó erg??? Hij keek naar wat meiden, Griffjes, die uit waren en bij de beukwilg bezig waren. Hij had eigenlijk zin om met hen een grapje uit te halen.. Maar eigenlijk wist hij niet zo goed wat. En omdat zijn zussen er niet bij waren zou hij het dan alleen moeten doen.. En of hij daar nou zo'n zin in had..? Hij keek even in het rond of hij nog een andere Zwadderaar zag..

[» Jasmijn «]

Dolblij was hij toen hij de brief van Zweinstijn kreeg, hij kon niet wachten om met de trein mee te gaan. Toen hij eindelijk op Zweinstijn zat viel het toch wel een beetje tegen. Al dat huiswerk. Toen al maakte hij het niet. Iedere dag na school ging hij, met zijn bezem in zijn hand, naar het zwerkbalveld om daar te oefenen. Want dat deed hij wel. Hij wou dol graag in het zwerkbalteam van Zwadderich, en dan wel als wachter.
Ook nu was hij weer opweg naar het zwerkbal veld. Onderweg zag hij een jongen in het gras liggen. Hij herkende hem ergens van. Hij veranderde van koers en liep op de jongen af richting de beukwilg.

[Merel]

Kélian was de meiden bij de beukwilg aan het bekijken. Zulke meiden kon je altijd geweldig goed in de maling nemen. Ze waren hoogstens een jaar ouder, dus dan maakte het niet veel uit. Nouja, ookal waren ze twintig jaar ouder, het kon Kélian niks schelen. Hij keek weer in het rond of hij misschien een bekende zag en ja hoor.... Er liep iemand in zijn richting. Op zijn borst glinsterde ook het logo van Zwadderich. Kélian grijnsde en stak zijn hand op naar de jongen, hij zat volgens hem bij hem in de klas... Al wist hij het niet zo heeeel zeker...

[» Jasmijn «]

Mike liep recht op Kélian af. Hoe dichterbij hij kwam, hoe bekender het gezicht van de jongen hem voor kwam. Volgens mij zit hij bij mij in de klas. Is hij niet een van die drieling? Vroeg hij zichzelf af. Hij zag Kélian zwaaien en hij zwaaide terug. Nu wist hij het zeker, ja, dat was de jongen van de drieling. Toen hij dichtbij genoeg was dat Kélian hem kon horen zei hij "Hey, al uit? Zit jij niet bij mij in de klas?" en ging hij naast de jongen zitten. Hij legde zijn bezem naast hem neer. Ondertussen keek hij naar de Grifjes die verderop bezigwaren. "Leuk om een grap mee uit te halen." Zei hij per ongeluk hardop. Dit had hij echter niet door. Hij ging met zijn rug in het gras liggen, genietend van de zon.

[Merel]

Kélian had even op de grond naast zich geklopt voordat Mike kwam zitten. Als teken dat hij mocht zitten. "Aach, weet ik eigenlijk niet. Maar ik had geen zin om erheen te gaan. Ja volgens mij zit je inderdaad bij mij in de klas.. Zijn we uit?" Vroeg hij daarna droog aan de jongen. Ook zijn blik dwaalde weer af naar de grifjes. Toen Mike zijn gedachte hardop uitsprak schoot Kélian in de lach. "Hé dat waren mijn gedachtes hoor!" Zei hij en hij gaf een stoot opzij. "Trouwens. Kélian Anton Park. Aangenaam' En hij stak zijn hand uit naar Mike.

[» Jasmijn «]

Mike ging al gauw weer rechtop zitten. Er zat een rare hobbel in zijn rug en dat lag toch niet zo lekker. Hij luisterde naar wat Kélian zei. "Ik geloof van wel, maar het kan ook best zijn dat Anderling helemaal niet ziek is en dan zijn we nu aan het spijbelen. Niet dat het mij wat uitmaakt." Zei hij schouderophalend. Hij keek Kélian vragend aan toen hij zei dat dat zijn gedachtes waren. Pas na een tijdje kreeg hij door dat hij zijn gedachtes hardop had uitgesproken. Hij lachte. Hij deed alsof hij zijn schedel openmaakte en maakte ook een kommetje van zijn hand. Hij deed alsof hij zijn gedachtes uit zijn hoofd schepte. "Hier." Zei hij en stak zijn hand uit. "Ik had ze niet expres gestolen hoor." Zei hij zo onschuldig mogelijk. Dit hield hij niet lang vol, want er verscheen een grijns op zijn gezicht.
Mike keek naar de hand die hem werd toegestoken en schudde die. "Aangenaam Kélian, Mike Larkin is de naam." Zei hij en maakte een soort buiging met alleen zijn hoofd. Ook hierna schoot hij in de lach. "Maar zeg is Kélian, wat had jij voor een grap in gedachte voor die Grifjes daar?" Vroeg hij en hij knikte naar de meiden.

[Merel]

Kélian grinnikte.
"Nee mij maakt het opzich ook niet uit. Of Anderling nou wel of niet ziek is, we zorgen gewoon ervoor dat we dáchten dat ze ziek was.. Zo af en toe spijbelen is volgens mij best wel gezond hoor en ook echt wel nodig," glimlachte Kélian terwijl hij zich uitrekte. Vervolgens lachte Kélian en hij deed net of hij zijn gedachtes terug pakte en weer in z'n hoofd stopte. Vervolgens stak hij zijn vingers in zijn oren.
"En nou niet meer ontsnappen hé! Kun jij m'n neus even dichtstoppen?" vroeg hij vervolgens plagend aan Mike. Al hoopte hij dat Mike het niet echt van plan was.
"Mike Larkin, een Ware Zwadderaar denk ik zo," glimlachte hij terwijl hij zijn vingers uit z'n oren haalde en hem glimlachend aan keek. Vervolgens volgde hij zijn blik en keek naar de meiden.
"Ik weet niet.. Ik ken vele leuke spreuken.. Maar ken ze nog niet zo goed.. Misschien kunnen we er wat uitproberen?" vroeg hij en hij keek afwachtend naar Mike.

[» Jasmijn «]

"Je hebt helemaal gelijk!" Zei Mike grinnikend. "Nodig is het zeker. Je moet toch op één manier aan je rust komen?" Zei Mike gemaakt onschuldig.
Mike moest lachen om Kélians reactie op zijn act van hun gedachtes. Hij had niet verwacht dat de jongen mee zou spelen.
Op het voorstel Kélians neus dicht te knijpen ging Mike maar al te graag in. Hoe vaak mocht je nou in iemands neus knijpen zonder dat die gene er boos om zou kunnen worden? Bijna nooit dus! Dus Mike boog zich naar Kélian toe en kneep zijn neus dicht. "Zo, nu nog je mond en ogen dicht doen en dan kunnen je gedachtes echt niet meer ontsnappen." Weer grinnikte hij. Hij trok zijn hand na een paar seconden maar weer terug. Hij had geen zin om de kans te lopen dat hij Kélian zou vermoorden. En dat meteen de eerste keer dat ze elkaar tegen kwamen. Nee, geen goed plan.

"Dat gedeelte van mijn naam klopte, ik heet inderdaad Mike Larkin, dat had je goed verstaan, maar een ware Zwadderaar ben ik niet echt. Mijn hele familie zit of heeft bij Griffoendor gezeten. Maar op misterieuze wijze ben ik in Zwadderich terecht gekomen. En om eerlijk te zijn bevalt het me stukken beter. Het idee alleen al, Griffoendor!" Bij de naam alleen al trok Mike een misselijk gezicht. Griffoendor, nee, daar zou hij nooit van zijn leven bij willen horen!
De gedachte die meisjes te graze te nemen vrolijkte hem al weer een beetje op. In zijn hoofd barste het van de ideeën, er was er echter maar ééntje uitvoerbaar. En dat was nou niet bepaald de meest spannende. "We kunnen een van de meisjes, of natuurlijk allemaal, door de lucht laten zweven." Zei Mike daarom maar. Bij de rest van de ideeën wist hij geen spreuk, of hij had de spreuken nog niet onder de knie. Jammer, leuke ideeën waren het wel...voor later...

[Merel]

[/b] mopperde Kélian terwijl hij ondertussen toch aan het glimlachen was. Tja hij kon er niks aan doen. Bij het idee alleen al dat er nu ineens twee mensen minder waren -wat vast vaker ging gebeuren- zorgde ervoor dat hij moest lachen.

Kélian sloot, zoals Mike al zei, zijn ogen. Hij bolde zijn wangen op alsof hij heel veel moeite deed zijn adem in te houden.
"Dit moet er best wel vaag uitzien," zei Kélian terwijl hij praatte terwijl Mike de neus van Kélian dichthield. Hierdoor klonk het nogal vreemd. Dit zorgde er weer voor dat hij in een lachbui terecht kwam, waarbij hij nogal blij was dat Mike had besloten zijn neus weer los te laten.. Anders was het waarschijnlijk niet goed gekomen.. En dan in de smakelijke zin voor Mike.

"Mijn oren doen in iedergeval zijn werk nog wel blijkbaar," grinnikte Kélian. Waarnaar hij vervolgens zijn schouders ophaalde.
"Wat boeit het nou waar je familie vandaan komt om het zo te zeggen? Bij mij zijn ze allemaal Zwadderaars. Ze zeggen wel eens dat tweelingen niet bij elkaar komen in de afdeling.. Nou bij ons drieling is dat in iedergeval wel zo," hij grijnsde breed. Hij was altijd trots als hij het over zijn zusjes had. En dan nog, Hij vond gewoon dat Mike een ware Zwadderaar was.. Punt.

Kélian knikte bedachtzaam.
"Ja dat is goed mogelijk.. Die mislukt in iedergeval niet.. Maar wat ook zou kunnen.."
Hij rijkte naar zijn tas en trok hem naar zich toe. Hij viste er een boek uit van VTDZK en opende deze.
"Of we testen wat nieuwe uit.. Nou wat denk je ervan?" vroeg hij grijnzend terwijl hij naar een pagina knikte waar zo te zien een paar geweldig grappige spreuken op stonden. Ze konden natuurlijk ook gewoon alles uitproberen. Daar was Kélian ook niet tegen.[/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] zei Mike met een brede grijns op zijn gezicht. Dit zou zeker niet bij één keertje blijven, wist Mike nu al. Zo'n extra uurtje vrij is toch veel leuker dan je zitten vervelen in een les waar je toch al niet veel van bakt! Het vooruitzicht op nog meer uurtjes vrij maakte dat hij zijn glimlach nog maar moeilijk van zijn gezicht kreeg.
Het gezicht van Kélian hielp hier al helemaal niet bij. Hij proestte het uit.
"Dat ziet het er zeker wel! Maar wel lachen!" probeerde hij te zeggen, maar hij kwam maar amper uit zijn woorden. Dit zou hij nooit van z'n leven meer vergeten!

"Stel je voor dat ze dat niet deden!" zei hij terwijl hij knipoogde naar een van de meiden voor hen. Hij meisje keek giegelend weer om. Er verscheen een tevrede lachje op Mike's gezicht.
"Dat zeg ik ook altijd. Het gaat erom waar ik zit, en ik zit bij Zwadderich. De rest van mijn familie haat ik," dat laatste zei hij wat zachter. Hij verzweeg dat hij het met zijn zusje nog wel goed kon vinden.
"Ben jij er één van een drieling?" vroeg Mike een beetje verbaasd. "Dat lijkt met echt super! Je moet me maar eens aan je broers? Zusjes? voorstellen." zei Mike er resoluut achteraan. Van het gezicht van Kélian leidde hij af dat de jongen dat vast wel zou doen, zo trots als hij was en keek.

Mike knikte. Maar bij het idee een nieuwe spreuk uit te proberen straalde zijn gezicht helemaal. Dit was iets wat hij altijd al graag had willen doen. Alleen had hij nooit een goed moment gevonden, maar nu ze hier zo zaten met die mooie meiden voor hun neus -dat moest hij toch echt toegeven, ze waren knap- leek het de perfecte gelegenheid.
"Wat ik daarvan denk?" vroeg Mike gemaakt beledigd. [/b]"Ik vind dat een prima idee...Uitstekend zelfs!"[/b] riep hij bijna uit en hij boog zich over het boek dat Kélian vasthield, meteen opzoek naar een geschikte spreuk. [/ul]