|
Post by melien on Dec 7, 2008 13:19:12 GMT 2
(je hebt niet bij het meer gepost ) Cameron's vraag zette Lily aan het nadenken. Uiteindelijk viel haar blik toch ook weer op de ring. Dat was ze bijna vergeten. "Mijn opa heeft deze ring jaren geleden aan mijn oma gegeven. Het was toen even hun verlovingsring. Ondertussen was hij al aan het sparen voor een hele andere maar op het perfecte moment had hij net niet genoeg geld. Dus toen had hij even een ring van zijn moeder gekregen die hij zolang kon gebruiken. Uiteindelijk heb ik hem toen voor mijn 15e verjaardag gekregen van mijn vader." vertelde ze rustig. Het was het enige wat ze van haar oma had en het was dan ook iets wat ze nooit zou kwijtraken. Heel even zag je een stukje van de oude Lily terwijl ze het vertelde, maar dat was dan ook maar eventjes. "Het klinkt een beetje stom.. ik weet het.." mompelde ze er amper hoorbaar achteraan. Waarom ze het echt zei wist ze niet precies, maar dat deed er nou ook weer niet toe.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 16:40:47 GMT 2
{solly, ga ik zo doen!}
Cameron knikte en glimlachte toen zelfs. Weer brokje informatie die hij aan zijn verzameling kon toevoegen. Hij vond het heerlijk om nieuwe dingen te leren en zeker als het over iemand was waar hij maar weinig vanaf wist. Toch vreesde hij dat Rose het hem niet in dank af zou nemen als hij haar vriendin zou uithoren. Dus hij nam een slok van zijn bier, opnieuw zonder deze in een glas te schenken en dacht na. Soms hielp het om iets van jezelf te vertellen om meer te weten te komen. Soms vertelden mensen spontaan, juist als hen niks werd gevraagd. Hij ritste zijn jas open en trok die uit. Het was veel te warm binnen om die nog langer aan te houden. Vervolgens ging hij met zijn hand onder zijn halsopening en trok er met een vinger een zilveren ketting onder vandaan. Er zat een klein zilveren plaatje aan met daarop zijn naam. Het opvallende was dat er een naam miste. In het zilvers tond cameron Michael Lies gegrafeerd. Dit was het kettinkje dat gemaakt was voor zijn geboorte en die van zijn broer. Daardoor ontbrak de naam Dennis, omdat niemand had verwacht dat deze nooit zou leven. Hij zou een zelfde ketting hebben gekregen, maar zo ver was het nooit gekomen. Het kettinkje lag in het kistje waar ook Camerons dagboek inzat. Zijn dagboek bestond uit een bundeling van brieven aan zijn broer. Hij keek Lily niet aan toen hij weer sprak. 'Deze is gemaakt voor mijn geboorte. Uniek in elk opzicht. De ketting, de vorm, het plaatje, de naam en zelfs het zilver is uniek. Ik neem aan dat dat ook zou kunnen gelden als een dierbaar sieraad. En ik ben niet eens een vrouw.' Hij nam nog een slok. 'Of misschien stiekem wel.'
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 16:51:03 GMT 2
Lily keek alleen even vluchtig op zij naar de ketting. "Niet alleen vrouwen hebben dierbare sieraden hoor. Kijk maar naar Perkamentus. Die draagt genoeg sieraden. En ik geloof dat mijn vader ook ergens nog die ene ring heeft liggen.." zei ze maar maakte de zin niet af. Haar gedachten waren afgedwaald. Nou ja, daar leek het op. Eigenlijk was ze eerder van gedachten veranderd. Daar waar het gesprek op die manier naar toe ging was haar vader en het hele gedoe erom heen wat in zijn laatste jaar was gebeurt. Naast Nigel was dat op dat moment haar minst favoriete onderwerp. Het verhaal kende ze inmiddels uit haar hoofd. "Ik mag voor Rose wel hopen dat je niet stiekem een vrouw bent. Dat zou toch een beetje raar zijn." reageerde ze rustig alsnog op hem. Vanuit haar ooghoeken keek ze even opnieuw naar hem, maar ze besloot dat er niet echt iets interessants te zien was. Rustig nam ze weer een slok van haar drinken. Tot haar verbazing merkte ze dat het glas daarna leeg was. Ze zette het wel op de bar, maar bleef er mee spelen.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 17:00:42 GMT 2
'Ach, ik heb haar nooit horen klagen, dus vrouw of niet, ik weet blijkbaar wat ik moet doen.' Nu haar blik was afgewend, kon hij zijn blik weer op haar richten. Blijkbaar was haar vader een gevoelige snaar. Toch was dat niet waar hij het gesprek heen wilde voeren, dus wierp hij het over een andere boeg. 'Heb je veel dingen van Nigel gekregen die je moet weggooien of verbranden? Of was hij niet zo van het cadeautjes geven? Dat zou wel beter zijn. Minder om afstand van te doen. Ik zal nooit begrijpen waarom het moeilijk is om spullen van een ander weg te gooien. Heb ze van mijn laatste relatie allemaal laten ontploffen. Was een mooi vuurwerk. Vooral de roze beer.' Het was een leugen. Niet het sentimentele deel, maar het ontploffen. Hij en zijn ex waren als vrienden uit elkaar gegaan en hij de ketting die hij van haar had gehad nog thuis liggen. Ze had wel een roze beer van hem gehad en niet andersom, maar het paste wel mooi bij het vrouw-zijn grapje dat hij net had gemaakt. Het deed er niet toe of het waar was of niet.
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 17:17:33 GMT 2
Even verstevigde ze haar grip op het glas toen Cameron weer over Nigel begon. Zodra ze het echter doorhad verslapte haar grip weer. Hij hoefde het niet helemaal te weten. En toch stond ze er niet bij stil dat ze het misschien niet aan Cameron zou willen vertellen. In plaats daarvan antwoordde ze gewoon rustig. "Hij was niet zo van de cadeautjes nee. Daarbij is het enige wat echt weg gaat die brief. De foto's zijn te leuk om weg te doen." zei ze zachtjes. Niet alle mensen hoefden mee te luisteren. Het is alleen jammer dat herinneringen niet te wissen zijn.. Toen het verhaal van de roze beer tot haar doordrong trok ze even haar wenkbrauwen op. "Jij een roze beer? Het verbaasd me dat je hem dan pas na de relatie hebt laten ontploffen." zei ze vrij neutraal. Er was voor haar geen reden om Cameron niet te geloven, en daarbij geloofde ze sowieso vrij snel wat mensen tegen haar zeiden.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 17:37:48 GMT 2
Hoezeer hij het ook probeerde tegen te houden, nu moest hij oprecht lachen. Hij legde zijn hoofd op zijn arm en schudde zijn hoofd, voor hij haar opgewekt en wat ongelovig aankeek. 'Meen je dat nou?' Vroeg hij en voegde er volgens aan toe: 'alsof ik een cadeautje dat ik van me vriendin krijg zou opblazen. Zelfs als ze met een roze jurkje aankwam zou ik het nog voor haar dragen, zij het dan alleen waar zij bij is, om het dan onder in me koffer te verstoppen. Maar ik zou het nooit weggooien of iets ergers mee doen. Niet zolang het aan is dan.' Dat hij nooit een beer had gehad, laat staan dat die roze was, ging hij haar neit vertellen. dat ze hem leek te geloven was al grappig genoeg en de drooegheoid waarmee ze reageerde... Het had opgevat kunnen worden als botheid, maar cameron liet zich nou eenmaal niet zo snel afkatten. Hij wist de grijns te laten verleppen tot een lichte glimlach en haalde zijn schouders op. 'Weggooien van de spullen hoort bij het verwerkingsproces. Foto verscheuren bijvoorbeeld. Het is je eigen keus, maar het helpt om niet steeds weer naar de foto's te kijken en terug te denken aan een tijd die er niet meer is en nooit meer zal zijn. Althans, ik neem aan dat je nooit meer bij hem terug keert.'
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 17:51:07 GMT 2
"Dat is leuk om te weten. Misschien moet ik de volgende keer dan toch maar wel met Rose mee gaan om te shoppen.." zei Lily bedenkelijk. Dat wat hij had gezegd had haar op een idee gebracht. Waarschijnlijk zou ze het niet zo heel snel ten uitvoer brengen, maar het was ergens toch wel grappig om te bedenken. Dat wat hij over de foto's zei hielp het kleine sprankje vrolijkheid echter weer om zeep. Toen ze hem opnieuw weer even aan keek blonk toch wel een traan in haar ooghoek. "Foto's verscheuren heeft ook geen zin. Het enige wat je dan doet is het bewijs van herinneringen vernietigen, niet de herinneringen zelf. Daarbij is het leven wel heel erg zinloos als je alle leuke dingen probeert te vergeten." zei ze met een wat nijdige ondertoon. Waarom het haar zo vreselijk irriteerde wist ze niet en ze was ook niet van plan om daar bij stil te gaan staan.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 17:59:40 GMT 2
Cameron was neit onder deindruk van de nijd in haar stem en hij nam nog een slok. Als het zo doorging, kwam hij ladderzat weer op school aan. ZOu Snape leuk vinden. Had hij nog een reden om hem dwars te zitten. Hij haalde zijn schouders op. 'Je ziet het helemaal verkeerd vrees ik. Zolang je de foto's hebt, zal je ernaar kijken en meer pijn voelen. Je zal boos zijn en verdrietig en terug verlangen naar wat was. Als je ze verscheurd, hou je inderdaad de herinnering. Is dat niet precies wat je wil? Je wil de leuke dingen niet vergeten en daar heb je geen foto voor nodig. Dat zit er nog. Foto's zijn een moment opname waar je veel te veel naar teug zou kijken.' Hij sprak uit ervaring, maar niet uit eerste hand. Hij had meer mensen met liefdesverdriet moeten steunen en had er altijd een hekel aan gehad. al dat gehuil, al dat verdriet, al dat geknuffel. Hij kreeg al de kriebels als hij eraan terug dacht. Hij was blij dat Lily niet zo iemand was die direct tegen hem aan kroop. Hij zag het al voor zich hoe hij van de kruk af zou vallen om haar proberen te ontwijken. Hij nam nog een slok voor hij een diepe zucht slaakte. 'Maar iedereen gaata dners emt zijn verdriet om neem ik aan. Misschien moet jij wel eerst de harde weg nemen. Of misschien meot je gewoon meteen een nieuw liefje vinden. Helpt ook.' Dat laatste was wel uit eigen ervaring. Als hij zich naar voelde, dook hij met iemand het bed in. Meestal met Teyla, maar soms ook met Jennice.
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 18:30:12 GMT 2
De woede die ze voelde was niet opgeroepen door Cameron en toch gaf hij haar een makkelijk excuus om deze gedeeltelijk kwijt te raken. "Iedereen ziet het anders. Dat zou je toch wel moeten weten. En wat betekent dat? Juist ja, dat niet iedereen hetzelfde is en dus niet iedereen hetzelfde naar bepaalde dingen kijkt." Zodra ze het had gezegd verwarde het haarzelf, maar dat negeerde ze gewoon. Het boeide niet of het ergens op sloeg wat ze zei. Het gevoel dat hij zich met zaken bemoeide waar hij niets van begreep had zich ineens in haar breed gemaakt, en ze kon het niet aan de kant schuiven. "Waarom bemoei je je niet gewoon een keer met die dingen die je ook echt iets aangaan?!" zei ze pissig voordat ze zich weer van hem af draaide. Het liefste was ze nu gewoon opgestaan en weg gelopen, maar ergens had ze het voorgevoel dat haar benen niet helemaal mee zouden werken.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 18:39:27 GMT 2
'Ik snuffel graag in andermans zaken, zoals je maar al te goed weet. Daarbij, ik heb je tot nu toe nog niet gehoord over dat ik hier zit en als je de waarheid niet wil horen, dan ga je maar weg, want ik hou niet op met praten.' Geen verandering in zijn stem. hij sprak even neutraal als altijd, maar desondanks was hij blij. Eindelijk gooide ze het eruit en hij prefereerde woede boven tranen. Nu kon hij gewoon blijven zitten en haar haar gang laten gaan, zonder dat hij haar moest proberen te troosten. tenslotte, als Lily Rose zou vertellen dat ze zat te huilen en hij er niet op had gereageerd, hoe boos zou ze dan op hem worden? Hij schudde de gedachte van zich af met een enkele beweging van zijn hoofd. 'Iedereen is anders. Heb je mij horen zeggen dat je de foto's "moet" verscheuren? Ik zei alleen dat het werkt.' Zijn flesje was plotseling leeg, zonder dat hij zich herinnerde dat hij die had leeggedronken. Dat was geen goed teken. Drinken op een nuchtere maag was nooit verstandig. Toch bestelde hij zijn volgende en tikte met zijn vingers op de bar, wachtend op een reactie van Lily, zonder naar haar te kijken.
|
|