Picking you up {open}

[greenlightning]

Devon grinnikte toen Joey de kamer in kwam geslopen. Hij had geen brief gestuurd naar Natasha en was van plan haar te verrassen. Achter zijn rug hield hij een bosje oranje en blauwe rozen. Hij had rode rozen gekocht en ze zelf gekleurd. Het was bijna onmogelijk om de juiste kleur rozen te vinden. Devon ahd alchend geantwoord dat zwarte bloemen June niet de ware betekenis duidelijk zouden maken. Ze zou ze maar somber en doods vinden, vreesde hij. Joey lachte en liet zich op de grond vallen om tijgerend zich achter de bank te verstoppen. Vanaf de bank lachte Tyra en hield haar hand voor haar mond. Devon hield zich aan de muur overeind om de gestoordheid van zijn vriend, vooral toen die met zijn hoofd boven de leuning uitkwam en zijn vinger voor zijn lippen legde, om weer achter de bank te verdwijnen.
'jij spoort echt niet,' grijnsde Devon en trok zijn jasje strak. Hij ging speciaal voor wit ditmaal. Hij wist zelf niet waarom. Misschien omdat dit gala anders zou zijn. De vorige keer hadden ze het vor eht eerst gedaan. Ditmaal was het dus nog specialer. Eigenlijk was het wit voor de maagdelijkheid die ze niet meer bezat. Dat ging hij haar echter niet vertellen. Hij hield teveel van het leven. En vooral, van het leven met haar.
Hij leunde met zijn rug tegen de muur, zijn armen over elkaar geslagen en wachtte. Zijn blik gleed even over Tyra. Het wit sierde haar, vooral omdat hij haar ervan verdacht om ook nog echt maagd te zijn. Waarom ook niet? Ze was pas zeventien... Soms vergat Devon dat meisjes liever niet zo jong hun maagdelijkheid kwijt raakten. Vreemd toch eigenlijk. De meisjes waar hij seks mee had gehad waren nooit zo moeilijk geweest...
Op haar beurt wachtte Tyra geduldig op Tristan. Ze vond het geen probleem om eerder klaar te zijn. Ze had geen brief verwacht en dat was ook helemaal niet nodig geweest. Tenslotte, ze waren allebei hier, toch?

[Madjic]

June: img89.imageshack.us/img89/5474/juneoy3.png
Roc: img89.imageshack.us/img89/7654/rocyt9.jpg
William: img89.imageshack.us/img89/3943/williamtk3.jpg

Zoals het Roc echt sierde was hij natuurlijk weer vergeten om Elvira een briefje te sturen en te vragen of ze mee ging, ook al ging het er toch een beetje vanuit dat ze samen zouden gaan. Maar omdat hij geen briefje had gestuurd zat hij natuurlijk wel met de ontmoeting, maar gelukkig was daar een vriend die droog de oplossing opmerkte.
"Jullie vinden elkaar toch wel. En anders heb jij de neus van een bloedhond die haar toch wel kan opsporen." William kwam achter de jongen netjes in het pak aan naar beneden gelopen. Hij voelde een vervelende depressie in zich die hij niet kon verhelpen. Het eerste gala zonder Teresia. Sterker nog, bij het vorige gala was het uitgegaan, waardoor de herinnering aan haar alleen maar opener op zijn hersenpan duwde. Hij had er wel even aan gedacht om Lily een briefje te sturen, maar had zich bedacht. Hij had niet eens willen komen en daarom ook niets geplant. Maar June had hem overtuigt toch gewoon maar te komen waardoor hij toch zijn pak van het jaar ervoor uit de kast had gepakt en snel nog een briefje naar Lily had gestuurt, ookal wist hij niet of ze het nog optijd zou lezen.
Toen ze beneden kwamen en Devon en Tyra begroette, niet beide even enthousiast, bleef William even staan. Hij hoorde iets op de trap. "Je kijkt alsof er iemand overleden is, het is een feestje, wees vrolijk." Roc had het bleke gezicht van WIlliam gezien, maar niet de rede waarom. William draaide zijn hoofd niet af van de trap af en zuchtte toen zacht. "Angel, ons zusje weigerd naar me te luisteren." Zei hij wat zachter, in de hoop dat hij haar hele aantocht niet had verpest. Roc schoot in de lach en schudde zijn hoofd. "Zusje last van haar hormoontjes misschien." Zei hij grijnzend voor hij zich richting Tyra zdraaide. "En juffrouw Mycaro, wacht u op de uitverkorene die u zal vergezellen?" Zei hij met een knipoog.
Er kwam een soort giechel uit June's mond toen ze William hoorde, maar keek hem wat dreigend aan toen hij voor de grap zijn jas uit deed en dreeg hem over haar schouders te gooien zodra ze beneden zou komen. Maar verder liep ze ongestoord en zo gracieus als voor haar mogelijk was de trap af.

[Merel]

Tristan sloop achter William aan de trap af. Hij legde zijn vinger op zijn mond zodat niemand hem zou verraden, hoopte hij dan. Hij sloop tree voor tree de trap af. Toen er eentje kraakte bleef hij even stilstaan en toen deze geen geluid meer maakte sloop hij verder. Eerst leek het alsof hij naar de deur de leerlingen kamer uit wou sluipen, maar toen draaide hij zich om en gleed op zijn knieeën naar Tyra toe. Op de wonderbaarlijke wijze vlak voor haar neus tot stilstand. Hij was even bang dat hij vol tegen de bank aan knalde.. Maar dit bleef hem bespaard. Hij was nogsteeds boos op zichzelf dat hij Tyra niet mee had gevraagd, en wou het nu goedmaken.
"Wonderschone meid, wilt u het mij vergeten dat ik u mee heb gevraagd, maar alsnog met me meegaan?" vroeg hij grijnzend. Hij zat inmiddels op een knie en stak zijn hand uit naar haar zodat ze mee kon als ze wou.


Er al helemaal klaar voor zijned [?] liep Jennice de trap af. Haar hakken waren wel duidelijk hoorbaar en je kon haar blind nog volgen. Toen ze de leerlingen kamer rondkeek was het eerste wat haar opviel Joey die nogal vreemd deed. Ze liep naar de bank toe en bleef vlak ervoor staan. Ze tilde een voet op en ging op Joey staan.
"Victory for the Girls," grinnikte ze toen ze haar voet nog een beetje heen en weer bewoog om Joey een beetje te laten schudden.

[Krista -]

Bridget liep nu al een paar minuten zenuwachtig te ijsberen in de kamer van Ravenklauw. Haar hakken had ze uitgeschopt en inmiddels stond ze weer op blote voeten. Waarom deed ze hier zo hyper over? Vorig gala was ze ook al met Josh geweest. Maar toen waren ze nog vrienden. Met een dramatisch gezucht en gesteun ploftte ze op een bank neer en bestudeerde haar benen. Waarom had ze in hemels naam een gele jurk aan? Normaal hield ze wel van geel maar nu leek het de verkeerde kleur. De anderen zag ze niet eens beneden komen. Misschien was dat maar goed ook want dan zou ze zich met anderen gaan vergelijjken en tot de conclusie komen dat ze er niet uit zag.
Toen ze June zag overwoog ze het om op haar af te rennen en haar alles te vertellen, maar ze hield zich in. Straks zou Devon komen. Ze hadgeen zin om als verpester van dat moment bekend te staan. Ze haalde diep adem en streek over haar haar. Het kwam vast wel goed.

Eric leek een stuk rustiger dan Bridget. Met een brede grijns kwam hij de trap aflopen en grijnsde naar Tyra "Zietter goed uit, jij ook June". Toen hij Jennice af liep hij op haar af en sloeg zijn armen om haar middel. "Halloooo" zei hij zangerig in haar oor en probeerde alle blikken van Devon te ontwijken. Eric had de weddenschap verloren en was weer in oude routines teruggevallen. Maar als Joanna was gebleven.. Hij wist niet wat er dan zou zijn gebeurd. Misschien ging hij nu dan met Joanna naar het gala. Maar op het moment had hij Jennice weten te strikken.
Toen hij Bridget zag zitten fronsdde hij zijn wenkbrauwen "Waarom zo chagerijnig Bee, heb je geen date ofzo?"
"Juist wel! Daarom!" was het woedende antwoord in zijn richting. Hij besloot er maar geen aandacht aan te besteden.

[» Aline.]

'Kom nou slome, je hartendief staat vast al vol ongeduld op je te wachten!' riep Amber aansporend naar Natasha. 'Ja ja, zeur niet zo!' riep Natasha op haar beurt. Terwijl ze zich met één hand aan haar bed vasthield, trok ze haar zwarte pumps aan. Zodra ze weer overeind stond, streek ze over haar jurk heen en wierp nogmaals een blik in de spiegel. 'Orange!' riep Amber, en rolde even met haar ogen. Natasha wist dat Amber haar alleen zo noemde wanneer ze écht geïrriteerd was en Natasha wou pesten, omdat Amber de eerste keer dat ze deze bijnaam had gehoord ontzettend had moeten lachen. 'Je ziet er wel goed uit!' Met een brede lach op haar gezicht liep Natasha richting de deur, waar Amber vol ongeduld stond te wachten. Ze kon het niet nalaten Amber even een lichte duw te geven.

Lachend rolden de twee meisjes de trap af, al hielden ze wel rekening met elkaars kapsels en jurken, waar ze uren voorbereiding voor nodig hadden gehad. Ze liepen de leerlingenkamer binnen, Amber voorop, en beiden keken ze eerst bewonderend naar de outfits van hun vrienden. Natasha keek vooral uit naar Joey, maar zag hem zo snel niet - dat was ook logisch, want door de bank waar hij achter lag werd hij haar aan het zicht onttrokken. Haar oog viel echter wel op Devon, dus liep ze op hem af en complimenteerde hem even over zijn outfit. Charmant als altijd, dacht ze met een glimlach. Ze liet haar ongeduld om Joey te vinden echter snel merken: 'Hé, weet jij waar die rare vriend van je is gebleven?' vroeg ze met een grijns op haar gezicht.

[Lisa ..]

i162.photobucket.com/albums/t253/sensesfailrokks/hot%20guys/penn.jpg

Josh strikte voor de 3e keer zijn veters. Hij zuchtte en haalde ze weer los en begon opnieuw. Na 4 keer strikken liet hij het maar voor wat het was, zijn veters wilde gewoon niet goed zitten, dan zaten ze maar niet goed. Hij stond op, trok nog een keer aan zijn shirt en haalde vervolgens zijn schouders op. Nooit boeide het hem hoe hij er eigenlijk uitzag, maar deze keer wel dus. En hij wist weer waarom hij eigenlijk nooit echt aandacht aan zijn uiterlijk besteedde.

Hij liep naar beneden en herkende daar een aantal mensen, geen idee of ze wisten wie hij was maar dat maakte niet uit. Want er was toch maar een iemand waar hij vanavond in geintereseerd was. Meteen herkende hij de gele jurk die ze aanhad, in zijn ogen kon alleen zij zoiets hebben. Voor Josh maakte het niet uit of ze nou in een nette jurk was of in haar voetbaloutfit, maar ze zag er geweldig uit. 'En als jij je nu met je date bezighoudt.' mompelde Josh tegen Eric terwijl hij langs hem heen liep. Hij mocht hem niet zo, klaar. 'Bee? Heb je ... ' Een vlaag van ongemakkelijkheid probeerde hij te negeren. 'er zin in?' Josh stond achter haar, afwachtend haar reactie. De rest van de leerlingenkamer negeerde hij een beetje, daar had hij niet zoveel mee.

[greenlightning]

Devon kon het niet helpen om naar Jennice te kijken. Hoe zouden die sleirtjes aanvoelen? Zou June het hem kwalijk nemen als hij er heel even aan voelde? Vast. Het was zo kort dat hij vast iets zou aanraken wat ongepast was. Ongeacht of hij het al eerder had aangeraakt... Hij wendde echter zijn hoofd af en bande de gedachten uit zijn hoofd. Seks was een bijzaak en daarbij had hij June nu dat dat met hem wilde. June... Zijn blik ging de ruimte door en vond Eric. Hij stak zijn hand op als groet en ontdekte Bridget. Hij maakte een buiging voor haar, als teken dat ze er prachtig uitzag. dat deed ze ook, maar meer dan een vriendin zou ze niet worden. had ze ook niet kunnen worden, ongeacht of ze mooi was of niet. Op haar uitbarsting moest hij moeite doen om niet hard in lachen uit te barsten. Dat was zo grof.
Gelukkig werd hij gered door Natasha. Hij trok aan zijn jasje om het compliment en boog diep om haar een handkus te geven, voor hij haar tegen zich aantrok, voorzichtig om haar haren niet in de war te maken en plaatste een kus op haar voorhoofd.
'Dat kan ik ook van jou zeggen, schone dame. Als die rare vriend van jou, ja ook van jou, neit alleen mij de schuld geven...' hij lachte '... je ziet, dan raak je hem nooit meer kwijt. Ik zou bijna denken dat dat je bedoeling is.'
Hij knipoogde naar haar en toen zag hij haar. Ze schreed de trap af en zijn hart stopte. Zo prachtig in die jurk... het was niet de outfit van het vorige gala, maar minstens zo mooi. Hij passeerde Natasha zonder haar nog te zien en stond bij de bank, waar Joey zich achter had verscholen. Hij keek naar haar en wachtte, bijna alsof hij bang was dat ze zou verdwijnen als hij dichterbij kwam. Wanneer was de player veranderd in het verliefde hondje?

Als Jennice dacht dat ze hem zomaar kon verraden, dan had ze Joey toch verkeerd ingeschat. Hij trok haar met een enkele ruk aan haar kuiten omlaag, ving haar deels op om geen echte pijn te veroorzaken en kroop vervolgens bovenop haar. Dat haar rok wat omhoog ging, merkte hij niet op, maar de stof was wel erg zacht en kriebelend op zijn blote armen. Hij kroop nog iets verder en legde zijn vinger voor zijn lippen.
' Ik zei, shhh! Ik mag niet worden gezien.'
Hij rolde weer van haar af en keek toe hoe Natasha Naar Devon toe liep. Hij kon het niet helpen om naar Amber te kijken. Ze zag er mooi uit... Zijn blik vond echter al snel zijn vriendin weer. Hij grinnikte.
'Ik ben niet raar. Ik ben Blue. I'm blue , blue, blue.'
Als snel creëerde hij in zijn hoofd het liedje en al tijgerend op het ritme, bewoog hij zich van zijn verstop plaats vandaan.
' I'm blue dabadie dabada dabadie dabada dabadie dabada.'
Enaam bij haar gekomen, werkte hij zich in stukjes omhoog, opnieuw op het ritme van zijn gezang en begon te dansen, op een 70thse manier, soepel van links naar rechts. Achter zijn rug hield hij nog steeds de bos verborgen, terwijl hij met zijn vrije hand haar wang streelde.
'Yo listen up here's a story
about a little guy that lives in a blue world
and all day and all night and everything he sees
is just blue like him inside and outside
Blue his house with the blue little window
and a blue corvette and everything is blue for him
and himself and everybody around cause he ain't got nobody to listen
I'm blue dabadie dabada.' [/i]
De grijns op zijn gezicht was zo breed dat hij bijna zijn kaaklijn overtrok. Waar de woorden vandaan kwamen wist hij net, maar hij was lang niet in zo'n goede bui geweest. Dat Devon inmiddels zich inmiddels aan de bank leuning overeind moest houden kon hem niet minder schelen.

Tyra lachte enkel naar William en knikte, terwijl ze met de plooien van haar rok speelden.
'Ik ben inmiddels wel gewend dat meneer er langer over doet dan ik, maar dat geeft niet echt, denk ik. Ik bedoel, emancipatie enzo. '
Ze grinnikte en zwaaide naar June. Ze dacht aan Miquel en vroeg zich af of hij zich een beetje zou gedragen. Hij zei dat hij haar had vergeven en stiekem hoopte ze dat hij het echt meende. Ze wist hoeveel hij van haar hield, maar ook dat hij heel erg van haar was geschrokken. Ze schudde haar hoofd. Ze wilde niet langer denken aan haar broer. Het zou alleen maar haar avond verpesten.
Uit eht niks schoof hij op haar af. Ze wilde achteruit deinzen, maar lachte toen hij voor haar neus stopte. Ze sloot haar ogen en toen ze ze weer opende was de blik verliefd en vrolijk.
'Vooruit, maar alleen omdat je me niet hebt vermoord.' Ze nam zijn hand en stond op. Ze hield hem vast, zodat Tristan zich ook overeind kon werken. Hij zag er geweldig uit... Haar hart klopte snel en ze voelde zich gelukkig. Ze hoorde Erik wel, maar kon niet op hem reageren. Tristan was er nu...

[Madjic]

June glimlachte licht bij het horen van Eric, maar reageerde niet echt op hem. Ze keek even naar Brigdet en knipoogte even. Ze zou zo wel naar haar toe rennen en dwingen dat ze beide hun vriendjes even verlieten. De stress die ze in haar vriendins ogen zag vond ze zorgwekkend. En ookal zou dat zo misschien veranderen, ze wilde het verhaal erachter wel even horen. Haar blik verliet Bridget weer en was volledig op Devon gevestigd. Het feit dat hij haar nog niet zag maakte haar neits uit, dat maakte het voor haar mogelijk om achter hem te gaan staan en hem dan te verrassen. Maar toen hij omkeek was die optie ook weer weg. Ach, het maakte niets zo veel uit ook. Maar door zijn blik en het lopen alsof ze hem gehypnotiseerd had deed een blos op haar wangen verdwijnen. De glimlach werd groter en ze liet haar hoofd een beetje hangen zodat haar haren voor haar gezicht kwamen.
Toen ze de laatste traptrede af was liep ze langzaam naar hem toe. Ze wilde iets zeggen, vooral dat hij niet zo gek moest doen. Maar het lukte haar niet eens om haar mond te open en te kijken of haar stem het uberhaubt nog deed.

Roc grinnikte. "Nou ik vind het wel een mooi voorbeeld van een man die een ijdeltuit is. En mannen maar zeggen dat vrouwen verschrikkelijk zijn, ze kunnen er zelf ook was van." Grinnikte hij alsof hij zelf minder een man was dan Tristan of welke dan ook. Toen Tristan echter aan kwam schuiven lachte hij hoofdschuddend. "En daar is de edelman al." Zei hij zacht en draaide zich om. Hij ging naast William staan en concludeerde dat er niet heel veel vrijgezellen meer over waren hier. Was toen bedacht hij zich dat hij het zelf ook niet was en dacht Elvira. Hij was bijna zover dat hij ging bedenken wat ze aan zou hebben toen een por hem naar de werkelijkheid sleurde. "Wat nou?" Hij keek gestoord naar WIlliam, die naar Devon gebaarde. "En jij maar boos zijn en zeggen dat hij slecht voor haar is." Mompelde ROc na even gelachen te hebben.

William haalde zijn schouders op. "Boos ben ik niet meer, maar helemaal overtuigd van het tweede ben ik nog niet. Maar ja, ik geloof niet dat een van hun naar me zal luisteren stel ik zou mijn mond erover open doe... Niet dat ik ze ongelijk geef."
Hij voelde wel iets langs zijn broer omhoog klimmen, maar was zich er te weinig van bewsust om erop te reageren. Pas toen Dafd zijn hoofd opspring schrok hij van het beest. "Ow jij... en heb je goed nieuws voor me?" Hij pakte het briefje van Dafd over, blij dat het beest de functie van een uil over had genomen. Hij glimlachte opgelucht toen hij het antwoord zag en voelde hoe zijn hart een klein sprongetje maakte. Hij was in ieder geval niet alleen vanavond. Hij liep naar een tafeltje en krabbelde snel een antwoord terug naar Lily en gaf het aan Dafd, die met een klagend geluid verdween.

[Merel]

[/b] vroeg Tristan terwijl hij een sip gezichtje opzette. Hij stond ook op en klopte even zijn broek af. Vervolgens zuchtte hij even.
”Vind ik niet zo lief van je hoor. Doe ik er úren over om er zo goed uit te zien voor je - hij had hen wel horen praten - en dan nog wil je álleen maar mee omdat ik je niet heb vermoord?” verzuchtte hij. Al kon hij niet lang het sippe gezichtje in bedwang houden. Hij was echter helemaal niet zo lang bezig geweest met z'n uiterlijk. Zijn haar was amper wat aan te doen, en met zijn kleding was hij ook niet zo lang bezig geweest. Hij was nog even bezig geweest met een klein kadootje voor haar.. Maar dat kwam later wel.
Hij hield het niet meer vol om het sippe gezichtje te houden, en gaf haar zonder pardon een dikke knuffel waarbij hij haar zelfs even van de grond optilde.

Jennice gaf een behoorlijk harde gil toen Joey ervoor zorgde dat ze op de grond terecht kwam. Vooral omdat ze zich al niet meer met Joey bezig hield, maar net bezig was met Eric. Verontwaardigd keek ze Joey nog even na, maar schoot toen toch in de lach. Ondertussen keek ze omhoog richting Eric.
”Haaj schat.. Wat zie je er oogverslindend uit,” complimenteerde ze Eric.
”Uuh, wil je pléase even helpen?” vroeg ze vervolgens onschuldig terwijl ze een hand opstak naar hem, in de hoop dat hij haar even overeind hielp.. Want érg lekker lag het niet, gaf ze toe. [/ul]

[Krista -]

"Devon" zei Bridget met een vorm van een dreigement in haar stem. Daar was ze goed in. Ze was er ook goed in, in merken of mensen moesten lachen of niet. Zoiets. Vrouwelijke intuitie noemde ze dat. Verder ging ze er niet op in. Zou hij verder gaan, dan zou ze er eens flink op los gaan slaan. Dat noemden ze het uitleven van je frustratie.
Oké, zoiets gebeurde alleen in Brigets vreemde fantasiëen, maar momenteel had ze er weinig behoefte aan. Ze trok een zielige grimas naar June toen ze zag dat ze naar haar keek maar draaide zich om toen ze een wel heel bekende stem hoorde.
Haar chagerijnige bui leek op slag verdwenen te zijn. Ze stootte een soort vreemde giechel uit (waar ze zelf ook heel erg van in de war was) en knikte uiteindelijk. "Tuurlijk". Godzijdank. Ze had haar normale stem weer teruggevonden. Ze schonk Josh een glimlach terwijl ze in de plooien van de jurk zocht naar een broekzak. Die zit er niet in... Stom. "En jij?". Het was het vreemdste gesprek wat ze ooit met Josh had gevoerd. Ze knikte even en glimlachtte "Leuk.. je ziet er leuk uit"

Eric was even uit het veld geslagen en schonk Josh een van zijn hatelijke blikken. Hij schudde zijn hoofd even. "Er is iemand chagerijjjnig" mompelde hij, meer tegen zichzelf en keerde zich vervolgens naar Jennice en stak zijn hand uit. 'Mijn meisje in nood moet ik altijd redden , toch?". Hij grinnikte even bij Jennice's woordenkeuze. "Oogverblindend, het is oogverblindend. En jij ziet er ook oogverblindend uit". Hij trok haar overeind en grijnsde breed.