|
|
Post by admin. on Mar 21, 2008 14:48:23 GMT 2
|
|
|
|
Post by johanneke on Mar 21, 2008 15:15:21 GMT 2
Lynn liep gehaast door de gangen. Door een of andere gek die haar boek had verstopt als grapje was ze veel te laat. Ze had barstende koppijn en het huilen stond haar nader bij dan het lachen. Ze probeerde niet een van haar ontploffingen te krijgen, maar ze had veel opgekropt de laatste tijd en ze begon aan zichzelf te twijfelen. Ze had gehoopt klassenoudste te worden, maar ze had nog steeds geen bericht gekregen. Het zou zo mooi op haar cv staan als ze klassenoudste was geweest, maar blijkbaar vond Perkamentus haar niet goed genoeg. Ze liep met een beker koffie door de hal te rennen, want ze had geen tijd gehad om koffie te drinken of zelfs te slapen. Ze probeerde te drinken van de koffie onder het rennen, maar dat ging niet geweldig. Ze probeerde tussen de mensen door te manouvreren, maar toen stootte ze tegen een jongen aan. ''Oh fijn! Geweldig! Kon er ook nog wel bij!'' riep ze nijdig terwijl ze de koffie van haar boeken probeerde te vegen. De tranen schoten bijna in haar ogen, maar ze probeerde met alle macht ze tegen te houden.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 21, 2008 15:58:27 GMT 2
[/b] er klonk geen sarcasme in zijn stem, zoals de meeste Zwadderaars hadden als ze zoietsvroegen, en opnieuw merkte hij dat hij anders was. Maar het deed hem niks. Zonder op antwoord te wachten van Lynn viste hij de brief uit de envelop en ging met de envelop over Lynn's boeken heen, om de koffie er af te halen. Kort bekeek hij haar, maar toen schudde hij zijn hoofd en richtte zijn blik op de koffie. [/ul][/size] |
|
|
|
Post by johanneke on Mar 21, 2008 16:34:05 GMT 2
Lynn merkte op dat de jongen wat zei en keek schuin zijn kant op. Het was iemand van Zwadderich. Ze vermoedde dat hij het neit meende, want niemand van Zwadderich meende dat ooit. ''Je doet maar.'' zei ze met huilerige stem. ze probeerde de tranen tegen te houden, maar toen kwam er uiteindelijk toch nog een traan. Ze veegde die snel weg en probeerde niet te laten merken dat ze huilde, terwijl ze nijdig de koffie van haar boeken probeerde te vegen. Hoe kon ze nou huilen? Ze was toch de 'robot'? Zo had iemand haar genoemd, wat nogal pijn deed. Maar ze had dat weggestopt om volledig geconcentreerd te zijn op haar school. Nu kwam het weer te boven. Haar hoofd bonste nog erger dan eerst en ze zag er ook niet bepaald gezond uit. Ze had dikke kringen onder haar ogen en haar huid was heel erg bleek. Ze had in geen tijden goed geslapen.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 21, 2008 17:01:37 GMT 2
|
|
|
|
Post by johanneke on Mar 21, 2008 17:10:43 GMT 2
Lynn keek naar het ding wat de jongen gebruikte om haar spullen af te drogen en zag ineens dat het een hoofdmonitor brief was. Fijn, zij zat te smachten op de titel van klaasenoudste en hij zat ondertussen zijn hoofdmonitorbrief te gebruiken als servetje. Toen barstte Lynn zachtjes in huilen uit. ''Het is niet eerlijk.'' zei ze zacht. Ze veegde haar tranen af terwijl ze weg liep van Pete. Ze had het al zo moeilijk en dan moest ze ook nog eens geconfronteerd worden dat zo'n beetje elke gek hoofdmonitor kon worden, maar zij kon nog geen eens klassenoudste worden. Ze snifte, terwijl ze met haar mouw de koffie probeerde weg te vegen.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 21, 2008 17:45:01 GMT 2
|
|
|
|
Post by johanneke on Mar 21, 2008 17:48:50 GMT 2
Lynn draaide zich naar hem en veegde haar tranen af. ''Maakt het je echt uit hoe het met me gaat? Ben je nou echt geïnteresseerd hoe het met een studie zoals mij gaat? Wat zou het voor jou uitmaken? Jij bent toch hoofmonitor en waarschijnlijk populair. Daar heeft mijn gezondheid niks mee te maken.'' zei Lynn snel en snibbig. Ze vond het zo'n domme vraag. Natuurlijk voelde ze zich niet goed. Ze zat te huilen in een gang vol mensen om een koffie die om was gevallen. ''Dat dacht ik al.'' zei Lynn alsof de jongen antwoord had gegeven en ze liep weer door met haar natte boeken tegen zich aangeklemd.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 22, 2008 11:00:22 GMT 2
[/b] zei hij, met de gebruikelijk kalmte in zijn stem. Hij had geen zin om zich drukt e maken over zoiets, en al helemaal niet kwaad. Waarschijnlijk zei dit meisje het alleen maar uit stress, zonder het echt te menen. Even keek hij haar aan, graaide in zijn broekzak en gaf de brief aan Lynn. 'Neem maar. Ik hoef het niet,'[/ul][/size] |
|
|
|
Post by johanneke on Mar 22, 2008 13:11:37 GMT 2
Lynn keek verbaasd van haar pols die Pete vast had naar Pete. Deze reactie had ze niet bepaald verwacht. Ze keek hem met een verbaasd gezicht aan. Lynn luisterde vol verbazing naar Pete. Ze was niet gewend een tegenwoord te krijgen. Meestal haalde mensen hun schouders op en liepen weg als ze zo begon. Ze schrok er enigzins van. Lynn slikte en keek even naar haar schoenen. Ze had blijkbaar hem totaal verkeerd ingeschat. Nog verbaasder pakte ze de brief aan. Ze las hem en keek verbaasd naar Pete. ''Waarom...waarom wil je hem niet?'' vroeg ze voorzichtig. Ze kon niet begrijpen dat iemand geen hoofdmonitor wilde zijn. Het was een groot deel van haar droom. En dan stond ze nu ineens voor een jongen die haar de brief in de handen drukte, alsof het een snoeppapiertje was.
|
|
