You need to live with the rules, mate `,open

[admin.]

[/b] Geïrriteerd zuchtte hij en probeerde Lynn's blik te ontwijken. Hij had geen zin om over zoiets te praten, maar voor hij het wist had hij al gezegd dat hij in d ebak had gezeten. Een fout, dat wist hij, maar hij probeerde het te negeren. 'Houdt het, alsjeblieft,'

[Neeee, geef het terug XD Als petie geen hoofdmonitor meer is heb ik ene probleem (met mezelf)]

[/ul][/size]

[johanneke]

(rustig maar, Lynn durft niet tegen Perkie in te gaan)
''Ik kan het niet aannemen, neem het terug.'' zei Lynn, terwijl ze het papier weer in zijn handen drukte. Ze zuchtte even. ''Perkamentus weet vast wel wat hij doet, hij heeft verstand van dat soort dingen.'' zei Lynn zuchtend. Maar stiekem hoopte ze dat Perkamentus neit wist wat hij deed en haar binnenkort tot klassenoudste ging benoemen of zelfs tot hoofdmonitor. Toen ze gevangenis hoorde was ze geen eens een beetje geschokt. Toen ze nog op de kostschool zat en met Sahmoed omging, ging ze ook met zijn vrienden om. Heel veel van zijn vrienden hadden in de gevangenis gezeten. 'Dat krijg je als je zwart bent in een blanke wijk' zeiden ze altijd als excuus, maar Lynn vond het gewoon hun eigen schuld. ''Dus wat je reden ook is dat je jezelf niet goed genoeg vind, het maakt niks uit. Perkamentus is hier de baas over. Niet jij.'' zei ze zuchtend.

[admin.]

[/b] zei Pete kalm en schudde zijn hoofd. 'Ik wil het niet. Ik verdien het niet om hoofdmonitor te zijn, zeker niet. Als jij hem niet neemt, breng ik hem naar Perkamentus. Ik hoef die brief niet, de badge ook niet en de rang ook niet.' Hij haalde even diep adem, schudde weer zijn hoofd en keek Lynn aan. 'Ik hoefde maar te zeggen dat ik in de bak heb gezeten en je schrok, ik wist het gewoon. Het gaat altijd zo. Ik verdien het niet,' In stilte wist hij dat hij loog. Híj was gekozen door Perkamentus, dus hij moest wel de goede kwaliteiten hebben. Zelf zag hij deze niet, puur doordat hij zich focuste op zijn slechte eigenschappen.

[/size][/ul]

[johanneke]

''Ik schrok? Oh ook leuk dat ik dat over mezelf weet.'' zei Lynn sarcastisch. Ze was helemaal niet geschrokken van het feit dat hij in de gevangenis had gezeten. Ze vond hem wel enigzins dom erom, maar geschrokken was ze niet. ''Luister, in de stad waar mijn kostschool is heb ik ook nogal ruige vrienden. Een paar ervan hebben ook in de gevangenis gezeten, maar geen van hen zijn echt slecht. Ze waren alleen wat...wat op het foute spoor.'' zei Lynn zuchtend. Ze had geen flauw idee waarom zij de jongen zat te troosten, terwijl zij juist degene was die elk moment een burn-out kon hebben. Maar ze was nu toch al veel te laat voor haar les. Ze kon beter helemaal wegblijven. Ze zou later de les wel inhalen door emt een andere klas mee te gaan. Dat mocht ze wel vaker als ze ziek was geweest of iets in die richting van Perkamentus.

[admin.]

Pete fronste even. Eigenlijk was het gewoon een gok geweest dat ze was geschrokken, aangezien hij er vanuit ging dat ze wel schrok. Hij had nooit eerder iemand gezien die niet spontaan voor hem wegliep, zodra hij van zijn verleden vertelde. 'Maar ik ben wél slecht, snap dat dan! Wou ej beweren dat één van die vrienden van je, in de cel zat voor een poging tot doodslag? Ik dacht het niet, of wel?' zei hij, een tikkeltje bot. Waarom wou ze niet gewoon begrijpen dat hij ee sukkel was, die geen hoofdmonitor kón worden?

[johanneke]

Lynn werd nu boos op hem en kon zich niet meer inhouden. Ineens gaf ze hem een enorme bitchslap. ''Houd eens op met dat zielige zelfingenomen gedrag! Ik werk mijn hele leven al om ook maar in de buurt van hoofdmonitor te komen! Ik slaap amper vanwege mijn schoolwerk! En dan krijg jij het toegesmeten en dan ga je zeuren! Weet je wel hoe pijn dat doet voor mij? Heb je enig besef? Dus houd op met zeuren, neem de positie aan en doen voortaan gewoon je best.'' schreeuwde Lynn uit. Ze was altijd al een beetje een pittig mens geweest, vooral wanneer iemand haar een beetje irriteerde.

[admin.]

'Hé!' snauwde Pete, waarna hij Lynn vals aankeek. Met veel kracht balde hij zijn vuisten, die hij doelloos langs zijn lichaam liet hangen. Tot tien tellen, Pete, tel tot tien, hield hij zichzelf voor, maar het koste hem moeite. Als hij nu geweld zou gebruiken, zou hij direct van school gestuurd worden, dat wist hij. Daarnaast kon hij ook niet zomaar een meisje slaan - dat had hij zichzelf altijd voorgehouden. Maar zíj had als eerste geslagen, nietwaar? Ergens twijfelde hij. Lynn had gelijk, ergens wist hij dat, en dat deed hem pijn. Hij wou helemaal geen hoofdmonitor zijn, hoewel hij bleef volhouden dat hij het gewoon niet waard was.

[johanneke]

''Dus, begrepen? En zie je doet het al veel beter. Ik sloeg je en je hield je in.'' zei Lynn op een nog steeds wat geïrriteerd toontje. ''Dus, zin om wat te doen. Ik kan nu toch niet meer de les instappen en daarna heb ik een tussenuur.'' zei ze en ze zcuhtte even. Ze wenste dat ze nooit tegen Pete was aangelopen. Dan zat ze nu rustig in de les aantekeningen te maken en op te letten.

[admin.]

Ergens had Pete zin om keihard 'houd je kop' te schreeuwen, maar hij beet op zijn lip en zweeg. Ze lokte hem uit, besefte hij, en hij had geen zin om vandaag nog van school gestuurd te worden. Überhaupt niet. 'Houd op,' siste hij,w aarna hij zijn hoofd schudde en wegliep.

[johanneke]

Lynn keek verbaasd toen Pete ineens wegliep. Wat had ze nou mis gedaan? Hij deed alles dat haar boos had kunnen maken en toch was hij degene die wegliep. Ze snapte hem niet. Ze dacht na over wat ze had gezegd, maar kon haar fout maar niet ontdekken. Snel spurte ze achter hem aan en rende voor bij hem zodat ze ineens voor zijn neus stond. ''Waarom loop je ineens weg?''vroeg ze. Toen schoot haar ineens de gedachte te binnen dat hij wegliep omdat hij haar te min voor haar vond of een studie. Net zoals vele deden. ''Oh heel fijn, voor een seconde dacht ik dat je iets anders was dan alle anderen, maar ik zie het al weer.'' zei ze en ze draaide zich om. Tranen welde weer op. Ze kon het niet lang meer vol houden als de 'robot'.