|
|
Post by greenlightning on Jan 5, 2008 17:13:53 GMT 2
SHirie keek naar Peramentus en zuchtte met een grijns. Dit was allemaal zo stom. Uit pure wanhoop kreeg ze opnieuw ene lachstuip.
'Ik wet het niet,'zei ze hikkend. 'Ik weet neit of Anne echt vrij is en ik weet neit of ik me alles heb verbeeld. Ik ben een weerwolf! Vraag me dit neit met vollemaan! Ik wil weer naar buiten en terug verandern. Toe, laat ze nu gewoon rusten en vraag eht morgen opnieuw.'
Haar lichaam brandde en Spirit gromde woest in haar. Dit was zijn nacht. Shirie begon te trillen en te beven.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jan 5, 2008 17:36:46 GMT 2
Perkamentus keek Shirie doordringend aan en knikte dan langzaam. "Ga maar, ik verwacht je morgen rond een uur of 1, na de lunch, in mijn kantoortje. Het wachtwoord is "Zak met zuurtjes", ga nu maar naar buiten".
Madame plijster wierp een bezorgde blik op Anne en depte haar voorhoofd met een nat doekje. "Die arme jongen is zijn volledige ribbenkast kwijt, Albus" zei ze schril en wierp een blik op Evan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 20, 2008 19:16:52 GMT 2
Shirie knikte en sloot haar ogen. Ze deed niks, ze liet het alleen los. Alsof ze werd besprongen door een wild beest werd ze tegen de denkbeeldige grond gedrukt en bleef verdoofd liggen.
In werkelijkheid was haar lichaam trillend verranderde, van dat van een meisje, in een zwarte wolf, met witte cirkels in de vacht. Spirit schudde met zijn kop en keek even de kamer rond. Toen trippelde hij langs de bedden en Perkamentus heen en verdween de zaal af.
|
|
|
|
Post by admin. on Jan 20, 2008 21:35:41 GMT 2
Anne hoestte opnieuw, dit keer iets zwaarder als de vorige keer. Op de een of andere manier kreeg ze nauwelijks lucht, ondanks de spreuk van Madame Plijster. Tranen verschenen in haar ogen, terwijl ze tussen het bewustzijn en onbewustzijn inhing. Wat is er gebeurd? was het eerste wat tot haar doordrong. Van de afgelopen periode herrinerde ze enkele momenten, momenten waarop ze tijdelijk verlost was van Voldemort.
|
|
