|
|
Post by CherryOnTop on Jul 15, 2007 15:13:52 GMT 2
"Opzich wel, maar wat als ze de poorten sluiten? Wacht ik heb mijn staf dus dat zal geen probleem zijn" zei hij glimlachend "Dan blijven we nog wel buiten"
|
|
|
|
Post by melien on Jul 15, 2007 15:16:50 GMT 2
Sara glimlachtte naar hem. Ze leunde lichtjes tegen hem aan. Het was echt heerlijk buiten. Het werd wel is waar steedsfrisser maar Sara merkte het niet op.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 15, 2007 15:28:47 GMT 2
"Zullen we maar ergens gaan zitten?en daarmee bedoel ik niet op het gras maar op een bankje" vroeg Bill toen. Hij liet haar langzaam los en wees met een hand naar een bankje.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 15, 2007 15:50:30 GMT 2
"Is goed." zei Sara zachtjes. Ze liep naar het bankje toe en ging zitten. Een zucht liet ze ontsnappen aan haar lippen.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 15, 2007 18:12:30 GMT 2
Bill volgde haar en ging naast haar op het bankje zitten "Dat je nog niet moe bent" zei hij met een glimlach. Zelf was hij klaarwakker en had momenteel geen zin om te slapen.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 15, 2007 20:07:26 GMT 2
"Ik... en moe worden? Op zo'n mooie avond? Echt niet." zeiu ze lachend. Ze zat vol met energie. Ze vond het fijn om daar zo naast Bill te zitten.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 16, 2007 13:01:21 GMT 2
"kon wel" zei Bill grijnzend "Maar ik ben klaarwakker en jij bijna hyperactief" Hij prikte kort in haar zij.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 16, 2007 21:36:45 GMT 2
"Doe niet. Dat kietelt." zei Sara lachend. Ze probeerde Bill's hand af te weren. Als ze ergens niet tegenkon was het wel kietelen.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 17, 2007 11:34:06 GMT 2
Bill glimlachtte "Daar kan je niet tegen dus dan doe ik het ook niet meer' zei hij toen.
Hij trok zijn hand terug van haar zij en keek naar een aantal vlinders die licht leken te geven.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 18, 2007 22:26:25 GMT 2
Sara keek om zich heen. Het rozenperk was altijd al haar favoriete plek. Het was er altijd zo rustig en mooi. Haar blik gleed over de rozen heen, naar Bill. Daar bleef haar blik hangen. Zonder dat ze het doorhad verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze streek automatisch een pluk haar uit haar gezicht die door de koele bries daar was beland.
|
|
