|
|
Post by melien on Dec 26, 2007 13:08:00 GMT 2
Joanna liep met een boek in haar armen richting Hagrid’s huisje. Hagrid was de enige die ze echt vertrouwde op Zweinstein. Een glimlach was tevoorschijn gekomen tijdens het lopen. Gedeeltelijk kwam het door de zon en gedeeltelijk gewoon omdat ze ineens vrolijk was. Zachtjes neuriend liep ze rustig het pad af totdat ze bij Hagrid’s huis was. Daar klopte ze op de deur. Er kwam geen antwoord, ook niet van de hond, dus ging ze er maar vanuit dat hij er niet was. Ze ging op het gras zitten wat naast het huisje groeide. Ze klapte het boek open en las even na wat ze nou eigenlijk geschreven had. Ze pakte de pen weer en schreef enkele regel onder het begonnen gedicht. Ze las het nog een keer over om te kijken of het wel klopte.
listen and don't look
see if you can hear them
what if they just took
whatever they want?
listen and don't speak
what's on your mind
sometimes there will be a leak
where thoughts are coming through
Het gedicht leek nog niet af, maar ze kon er niet echt op komen wat ze er nog meer bij zou kunnen zetten. Ze leunde met haar hoofd tegen de muur en sloot even haar ogen. Eventjes maar, om na te denken.
|
|
|
|
Post by admin. on Dec 26, 2007 13:43:49 GMT 2
'Dus, als ik het goed begrijp, is een faunatie als de mijne al in een ver status?' Jade liep samen met Hagrid het verboden bos uit, terwijl Muil voor hen liep. hagrid knikte even. 'inderdaad. Een jong dier is het moeilijkste om in te veranderen als faunaatzijnde, dus een pup is erg origineel.' antwoorde hij. Jade glimlachtte flauwtjes. Ze was de hele dag met hagrid in het verboden bos geweest: Hagrid was de enige persoon die ze echt als goede vriend beschouwde, aangezien ze het op school nogal eens voor elkaar kreeg vriendschappen te verpesten. 'Nooit geweten. Ik dacht altijd dat ik gewoon een pup werd in mijn dierenvorm, omdat ik nog jong was. Maar dat zou onlogisch zijn, want dan zou ik naarmate de 4 jaar dat ik faunaat ben wel gegroeit zijn. Alhowel... Ik ben niet erg gegroeit.' Kort grinnikte ze, haalde haar schouders op en stak haar handen in haar zakken.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 26, 2007 14:05:42 GMT 2
Joanna hoorde stemmen meewaaien op de bries. Ze opende haar ogen en keek waar de stemmen vandaan kwamen. Daar zag ze Hagrid aankomen lopen, samen met Muil, en nog iemand. Ze bleef rustig zitten. Ze wist niet wie er nog meer bij was, en wilde dat ook niet echt meteen uitvinden. Ze keek naar het boek op haar schoot en zag dat het nog open lag. Ze sloot het weer, haar schoot toch niets meer te binnen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 26, 2007 15:13:55 GMT 2
"hela" zei Eric toen hij Joanna had opgemerkt. Hij was alleen maar aan het wandelen, en op zoek naar meisjes, of vrienden. Of iets anders.
"Wat doe je hier, in je eentje dame?" zei hij grinnikend en keek haar aan, en volgde haar blik. "Hoi Jade" zei hij beleefd en grijnsde even naar haar.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 26, 2007 21:32:28 GMT 2
Joanna was geschrokken door het plotselinge verschijnen van Eric. Ze had hem niet gezien, laat staan aan horen komen. Ze keek even naar hem, zonder te laten merken dat ze was geschrokken. "Hoi." zei ze zacht, maar duidelijk. Daarna keek ze weer gewoon voor zich uit. Echt behoefte aan een gesprek had ze niet.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 27, 2007 11:36:18 GMT 2
Pas nu viel het Eric op dat Joanna heel knap was, knapper dan andere meisjes die hij kende. Hij zweeg en staarde wazig voor zich uit, en had geen idee wat hij moest zeggen, hij was even de kluts kwijt.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 27, 2007 11:41:14 GMT 2
Joanna liet haar blik over de omgeving glijden om uiteindelijk toch weer naar het boek te kijken. Ze sloeg het weer open en pakte de pen. Eerst om iets op te schrijven, maar ze liet de pen boven het papier zweven. Ze wist niet meer wat ze wilde schrijven.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 27, 2007 12:11:31 GMT 2
Eric wist nog steeds niet wat hij wou zeggen en was redelijk afgeleid door Joanna's verschijning, ook omdat hij haar niet kende. Hij vernauwde zijn ogen even en keek nieuwsgierig naar het papier op haar schoot, en probeerde mee te lezen over haar schouder.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 27, 2007 12:14:44 GMT 2
Joanna liet haar hand weer rustig zakken. Ze zuchtte. Dat gedicht zou wel nooit afkomen. Ze had niet door dat Eric probeerde mee te lezen. En dat was maar goed ook. Ze wendde haar blik weer van de bladzijde af en keek weer naar de lucht.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 27, 2007 12:30:44 GMT 2
Eric boog zich nog verder voorover in een poging de woorden te lezen. Nou wou hij écht weten wat er stond. Hij probeerde de letters te ontcijferen, maar omdat hij niet echt gespecialiseerd was in meisjeshandschriften, kon hij het niet lezen.
|
|
